Hoe lang doe je over een blogpost?

20 uur.
Zó lang doet hij soms over een blogpost.

Jon Morrow.

Ik hapte naar adem toen ik het hoorde. Maar tegelijk vond ik het geruststellend. Niet alleen dat hij er zo lang over doet, maar vooral dat hij het toegeeft. Hij is dus ook maar een mens.

Bovendien, als je er goed over nadenkt: een post die goed is voor honderden comments en tienduizenden hits:

Die schrijf je niet in een halfuurtje

Sterker nog.

Morrow heeft het uitgerekend: Hoe langer hij schrijft, hoe meer retweets hij krijgt.

When writing for Copyblogger, I average around 100 tweets and 10 comments per hour invested in the post.

Zeg eens eerlijk: hoe lang doe jij erover?

Over een gemiddelde post?

Een uur? Twee uur? De meeste mensen die ik het vraag vinden dat wel genoeg.

Nog meer cijfers dan

Zelf trek ik een dag uit voor een nieuwe post.

Een lange post vol informatie als ‘Many follow, but few lead’: wat is origineel en wat is gejat online? Wat doen we met content curation? En hoe hoort het eigenlijk? kost me zeker tien uur.

Plus een avond ideeën verzamelen op de Ipad, in Evernote.

Wat ook wel voorkomt: een stuk dat niet lukt. Dan begin ik opnieuw, of ik werk stug door. Kost het twee dagen.

Dan zit ik wel te vloeken. Want dat is slechte planning.

Maar het kan toch zeker wel sneller?

Yep.

Deze had ik in een half uur af: 10 redenen waarom je absoluut geen lijstjesposts moet schrijven. Nooit.

Maar ja. Lijstjesposts hè. Zó klaar. Lees maar waarom.

O ja. En een beetje inspiratie. Dat heb je soms ook. Deze kostte maar een half uurtje.

Nou moet je trouwens niet schrikken

Jon Morrow en ik zijn, zeg maar, tekst-geeks. En perfectionisten. En anders dan bij jou zijn onze blogs ons totale visitekaartje. Niet een beetje, maar helemaal.

Een docent bloggen met een rotblog? Kan niet. Wij moeten dus wel doorwerken tot het 100% in orde is.

Bij de meeste mensen steekt het minder nauw. Of ze werken sneller. Of ze schrijven een ander soort posts.

Maar hoe zit het met de gemiddelde problogger?

Ik heb er een paar van mijn Amerikaanse bloghelden naar gevraagd

Dat kan allemaal zomaar met Twitter.

Drie van de vier komen uit dezelfde vriendenclub – maar dat maakt niet uit, want het gaat hier puur om vragen over schrijftechniek.

1. Sonia Simone

Eindredacteur, redacteur, marketer bij Copyblogger. Een eigen blog heeft ze hier.

Lees om een indruk te krijgen van haar elegante, geestige en effectieve proza haar laatste post The Granola-Munching Hippie’s Guide To All-Natural SEO.

Hoe lang doe je over een blog post?

2. Chris Garrett

Oprichter van Chrisg.com. Ook een bekende prof-blogger, die meer gericht is op all round online marketing voor entrepreneurs dan Copyblogger. (Hoewel Copyblogger ook die richting op gaat, en Chris Garrett sinds een paar maanden ook voor Copyblogger schrijft, naast zijn eigen blog).

Garrett schrijft vriendelijke, heldere, informatieve stukken. Lees bijvoorbeeld How to Solve the “Creativity Problem” and Stand Out in a Crowd

3. James Altucher

Schrijver, bekend geworden dankzij zijn amusante branieblog The Altucher Confidential. Zie bijvoorbeeld zijn post The Seven Habits of Highly Effective Mediocre People

Vanwaar die verschillen tussen Jon Morrow en de andere drie?

Dat vroeg ik me af na het Twitter-rondje.

Garrett en Simone schrijven redelijk rechttoe-rechtaan informatieve posts, over ideeën die ze al heel lang uitdragen.

Ga maar na: Copyblogger doet al jaren niks anders dan mensen vertellen dat het online gaat om goede content schrijven, en waarom je dat moet leren.
Ze verpakken dezelfde boodschap in honderden modieuze jasjes.

Niks mis mee.
Maar uiteindelijk wordt het vooral een kwestie van weer andere metaforen verzinnen.

Dat Garrett en Simone hun posts in een ochtend schrijven verbaast me niet zo.

Van Altucher verbaast het me wel.

Hij zegt zelfs dat de posts waar hij lang op zwoegt minder goed zijn dan zijn beste posts, die hij in een halfuur schrijft.
Chris Garrett zegt hetzelfde.

Tijd om opheldering te vragen aan Jon Morrow

(Die overigens tegenwoordig een eigen blog heeft, waar anderen op schrijven, KK 1923) BoostBlogTraffic).

Hoe zit dat met die 20 uur die ik hem in een podcast heb horen noemen?

Hier is zijn antwoord, per email:

On average, I spend about 10 hours on my posts. Normally, but not always, spending more time means getting more traffic. When writing for Copyblogger, I average around 100 tweets and 10 comments per hour invested in the post.

In general, I think bloggers spend far too little time on their posts. The benefits of having a post go viral are enormous, both in terms of traffic and prestige, and I believe you’re better off having a few super popular posts than a bunch of posts nobody cares about.

What can I say?

Jon’s beste posts – zoals die over zijn ziekte en hoe die zijn levensvisie beïnvloedt – gaan wel een stapje verder dan een handig lijstje met opsommingen van waar je als internet-entrepreneur op moet letten.

In zijn beste posts is Morrow een klasse apart.

Hij schept er een duivels genoegen in om je met woorden te manipuleren.

Hij weet precies wat hij doet: hij zet je op een emotionele achtbaan en duwt je over de rand.

Dat gaat allemaal volkomen beheerst.

Natuurlijk is hij een perfectionist.

Niet raar dat hij er 10 of zelfs 20 uur over doet.

Altucher schrijft rake observaties, gedurfde ontboezemingen.

Minder gepolijst dan Morrow.

Hij raakt je door zijn demonstratieve naaktheid.

Niet door zijn uitgekiende opbouw.

Zijn posts zijn vaak lijstjes – die kun je sneller schrijven omdat je niet over structuur hoeft na te denken.

(Morrow schrijft trouwens ook lijstjesposts. En die gaan vast ook sneller).

Er zijn, kortom, verschillende soorten schrijvers

• Je hebt schrijvers die op inspiratie wachten.

Dat zijn de amateurs ;-)

• Je hebt schrijvers die met een stapeltje bouwstenen en een idee of een gevoel aan een stuk beginnen, terwijl ze de puzzel al schrijvend oplossen.

How can I know what I think until I see what I write?
E. M. Forster(?)

Dat is wat ik zelf doe. Het houdt het schrijven spannend.

• En je hebt schrijvers die van tevoren hun stuk in grote lijnen plannen.

Die stoppen meer tijd in het denkwerk vooraf en noteren hun gedachten in een wip.

• Daarnaast heb je de perfectionisten.

Die blijven extra lang schaven.

Wat is het beste?

Er is geen recept te geven en geen uitkomst te voorspellen.

Doe wat voor jou werkt.