Lijstjesposten? 10 redenen waarom je ze absoluut niet moet schrijven. Nooit.

Bakstenen, noemt Aartjan van Erkel ze in Verleiden op Internet: lange alinea’s zonder witruimte.

Daar hebben lezers op internet geen trek in. Die scannen.

Ze zijn op jacht naar informatie.

Ze willen overzicht. Bondigheid. Snel weten waar ze aan toe zijn.

Logisch.

Dus hou er rekening mee.

Maar schrijf in godsnaam geen lijstjesposts

Waarom?

1. Lijstjesposten beloven oplossingen. Dat nodigt uit tot lezen. Voor je het weet heb je nieuwe fans.

2. Lijstjesposten bieden snel overzicht. Ook dat vinden lezers fijn. Tien puntjes kunnen ze voor de koffie net even doornemen. Nóg meer lezers.

3. Lijstjesposten zijn makkelijk om te schrijven. Ze kosten je dus weinig moeite. Zo hou je tijd over voor andere dingen – is natuurlijk niet de bedoeling.

4. Lijstjesposten nemen weinig ruimte in. Je kunt ze daarom makkelijk kwijt als gastblog. Gevolg: meer traffic, meer werk, meer gedoe.

5. Lijstjesposten dagen uit. O ja, denkt de lezer, kan iemand dat hele probleem echt in tien of 25 punten oplossen? Magneetwerking dus. Kans op serveroverload.

6. Lijstjesposten zijn flauw. Een vaak vertoond kunstje. Damestijdschriften doen het al decennia, omdat het nou eenmaal werkt, week in, week uit.

7. Lijstjesposten zijn beknopt. Wie wil er nou snelle oplossingen?

8. Lijstjesposten zijn weinig gedistingeerd. Ze geven je geen kans je postmoderne vocabulaire ruimschoots ten toon te spreiden. Ze nopen tot bondig formuleren.

9. Lijstjeposten zijn verslavend. Net zo leuk om te schrijven als om te lezen. Voor je het weet ben je bezig met een serie.

10. Lijstjesposten. Veel te goed leesbaar. Begin er niet aan.