Bloggen: hoe blijf je week in, week uit creatief?

Writer’s block bestaat niet.
Dit wel:

Niet kunnen stoppen met werken, teveel online zijn, niet vaak genoeg het bos inlopen, zelden op vakantie gaan, te weinig gesprekken voeren met vrienden, te weinig films, theater, muziek, brood bakken, timmeren in de schuur.

Dát bestaat allemaal wel, en ik kan het weten: ik ben het liefste altijd online. De computer is een onuitputtelijke bron van kennis en inspiratie en hij houdt mijn tempo nog bij ook.

Dus ik loop vast

De laatste maanden mopper ik dat ik niet weet wat ik moet schrijven.

Dat is niet waar: er komt altijd een blog. Maar het kost onnodige tijd en moeite.

Terwijl ik weet hoe het moet: op tijd stoppen met werken, niet teveel online zijn, het bos inlopen, op vakantie gaan, dagelijkse gesprekken voeren met vrienden, films, theater, muziek enzovoort.

Ooit was ik razend creatief

Ik werkte niet. De kinderen gingen naar school. Ik mocht de hele dag doen waar ik zin in had.

Schrijven wilde ik niet. Dus ging ik tekenen:

En hoe meer ik het deed, hoe beter het ging.

Tekenen is een kwestie van geen haast hebben. En van fouten durven maken en die lijnen laten staan.

En passant noteerde ik familievoorvallen:

De Blogacademie maakte een eind aan de schetsboeken. Ik was weer aan het werk.

Tot mijn gezeur begon

Over geen inspiratie.

Er moest wat gebeuren. Allereerst een paar dagen naar Schiermonnikoog met een vriendin. In de wind lopen. Praten. Zwijgen. Koffiedrinken.

En een schetsboekje mee – nieuw gekocht:

Dit is trouwens de laatste tekening van een hele week. Want de eerste bladzijden zien er niet uit. Ik ben het verleerd om rustig te zitten en alleen maar waar te nemen. Om een tekening stukje bij beetje op te bouwen, en de verhoudingen van alle onderdelen continu te vergelijken.

Om alleen maar te kijken.

Om me te concentreren op dat ongrijpbare proces waarbij je ogen je vingers rechtstreeks lijken te besturen. En waar je ook nog ontspannen bij moet blijven, anders lukt het niet.

Het heeft wel iets van schrijven: het gaat voor een groot deel buiten je bewustzijn om.

En net als met schrijven en pianospelen moet je het regelmatig doen.

Mediteren is niks voor mij

Maar tekenen is een goed alternatief.

Het dwingt je om je aandacht bij het hier en het nu te houden. Je vergeet alles, behalve het papier en je pen.

Tekenen is helend.

Het kwam door Danny Gregory

In 2007 las ik The Creative License.

Het is het boek van een art director wiens vrouw onder de metro valt. Ze belandt in een rolstoel. Ze hebben een baby. De man wordt depressief, gaat tekenen en tekent zich een uitweg.

The Creative License is Gregory’s eerste boek, uit 2006. In zijn carrière als reclameman was hij zijn eigen creativiteit verloren – en het boek is één uitbarsting van enthousiasme omdat hij haar heeft teruggevonden. Omdat hij zichzelf na 20 jaar alsnog toestemming heeft gegeven om te tekenen. Hij wil iedereen laten delen in zijn eigen creatieve vreugde:

The Creative License is zowel een handboek voor creativiteit als een reeks oefeningen om te leren tekenen. Niet op een academische manier, maar zo dat je plezier hebt vanaf het begin.

Fouten mogen. Het gaat om het proces.

 Sketchnotes maken

In mijn vakantietas zat ook een boek over visual note taking:

Een kleine rage. En erg leuk om te doen: terwijl je zit te luisteren naar een lezing of een vergadering de hoofdlijnen oppikken en die kort maar krachtig weergeven in tekst en beeld:

Kijk op de website van Mike Rohde voor meer uitleg, plaatjes en video’s.

Wie een béétje oefent kan straks zijn eigen blogposts illustreren.

Dat ben ik zelf niet van plan.

Maar mijn tekenboekje zit weer in mijn tas.

Elke dag één.

Om te kunnen blijven schrijven.

PS. Wie per ongeluk mocht denken: ‘Goddorie, die Kilian, kan ze nou ook al tekenen?’ die heeft de schilderijen van mijn zus Francis Kilian nog nooit gezien.