Laatst vroeg een vriendin of ik een Big Hairy Audacious Goal had.
Ik schrok me dood.
‘Doe effe normaal,’ zei ik vriendelijk. ‘Zullen we dat aan de grote bedrijven van de wereld overlaten?
Net als de Why van Sinek, trouwens. Jij en ik, intrinsiek gemotiveerde zelfstandigen, wij hoeven helemaal niet na te denken over waarom we ook alweer deden wat we deden. We doen het gewoon.’
Er is sowieso een probleem met dat BHAG
Bijna iedereen met een succesverhaal doet aan reverse engineering.
Geen enkele oprichter begint een bedrijf met als doel het autobezit te democratiseren. Of een computer op elk bureau in de wereld te zetten.
Geen schrijver neemt zich op zijn achttiende voor om minstens 35 thrillers op de bestsellerlijst te krijgen vóór zijn zestigste verjaardag.
Iedereen begint met aanklooien.
Henry Ford, Bill Gates, jij en ik. En John Grisham.
Het leven is onvoorspelbaar. Er zijn teveel variabelen.
Dus grote doelen stellen is een tikje overdreven.
Op Amerikaanse high schools hebben ze dat door
De dochter van een vriendin gaat naar college. Haar high school-adviseur vroeg niet wat ze wou worden. Hij vroeg: ‘What would you like your first career to be in?’
Goeie vent.
Dus, zei ik,
Ik was een serie blogs over online marketing begonnen om in één keer alles op te schrijven wat ik weet. Vandaag moest ik de laatste.
Maar ik liep vast.
Ik weet het niet.
Alles verandert, en niemand weet waarin.
Over één ding is iedereen het eens:
We zijn overvoerd en het komt onze neus uit.
We lijden aan keuzestress. Er zijn teveel platforms en ze zijn te vol:
• Twitter – steeds commerciëler
• Facebook – een rommeltje waar je geen invloed hebt op wie jou ziet, en waar je inmiddels moet adverteren om op te vallen
• Google Plus – mislukt
• Linkedin – was een dumpplaats voor links, is nu steeds meer een zakelijk Facebook, en nog steeds een dumpplaats voor links
• Pinterest – een damesmedium
• Instagram – plaatjes, plaatjes
• Slideshare – voor tot Powerpoints gerecyclede blogposts
• Medium – voor goed geschreven blogs
• en de laatste vlottende nieuwkomers: Meerkat en Periscope voor video streaming.
Als blogger heb je een probleem. Je lezers komen niet vanzelf
Je moet reclame maken. Maar waar?
Alom klagen grote bloggers dat het de laatste paar jaar moeilijker is bezoek te trekken.
Copyblogger sloot zijn comments (pdf) omdat het er minder werden. Mark Schaefer klaagt dat hij steeds meer geld moet uitgeven voor hetzelfde aantal lezers. In de VS is gastbloggen niet meer zo effectief als het was.
Iedereen, kortom, is op zoek.
Podcasten is de nieuwe mode
De grote blogs die hun marktaandeel willen houden, zijn de afgelopen maanden allemaal gaan podcasten.
Copyblogger publiceert inmiddels méér podcasts dan geschreven blogs. Ze bespreken zelfs de ideale lengte van een blog in een podcast. (NB. Dat was 2015. Inmiddels bloggen ze toch maar weer.)
Zo’n massale shift is niks nieuws – eerst gaat iedereen op Pinterest, dan weer is Tiktok de nieuwe rage.
Podcasts zijn effectief. Luisteren naar iemands stem schept snel een band. Maar ze hebben ook een probleem: luisteren duurt langer dan lezen. En jezelf op een podcast moeten abonneren is een forse drempel voor een bezoeker.
Ik luister graag en veel naar podcasts en luisterboeken. Mijn iPhone en mijn oortjes gaan mee op elke wandeling. Maar ik ben op slechts drie podcasts geabonneerd. Méér tijd heb ik niet. En de podcasts die ik kies zijn van mensen die ik toch al nauwlettend volgde.
Voor de maker van podcasts geldt dat hij weinig reacties krijgt van zijn publiek. Dat is vervreemdend. Lezers van een blog schrijven sneller een commentaar, meteen na het lezen, omdat ze zich al op de site bevinden.
Hoe dan ook: podcasts zijn niet dé oplossing voor content overload
Gelukkig heeft Mark Schaefer, die The Content Shock in januari 2014 benoemde, er sinds vorig jaar over nagedacht. Hij zou een boek schrijven met de oplossing, beloofde hij. Voor bedrijven. Het kwam onlangs uit: The Content Code. Six essential strategies for igniting your content, your marketing, and your business.
Ik heb het gelezen.
Helaas, het stelt teleur.
Schaefer heeft studie gemaakt van wat hij content ignition noemt, ofwel: waaraan moet een blog, of andere online uitingen, voldoen om uitbundig te worden gedeeld?
The future is more than copy writing. The future of marketing is copy ingniting.
We zitten in de derde fase van online marketing, stelt hij: in de eerste was je blij als je een website had. In de tweede was het genoeg als je behulpzaam was: teaching sells. In de huidige fase lopen veel nichemarkten vol en door de ruis heen breken is nu het belangrijkst. Zonder een groep fans, zonder goede distributie en promotie van je posts kom je er niet meer. Goede content is een voorwaarde, maar geen garantie meer voor succes.
Zijn boek gaat over waarom mensen content delen. Daar staat niks nieuws bij: om behulpzaam te zijn, om een goede indruk te maken, om relaties te verstevigen. En wat mensen het liefste delen: optimistische stukken en filmpjes, niet overdreven emotioneel, liefst verrassend en met mooie plaatjes. Hij zegt dat slechts en paar procent van je volgers je inhoud deelt. En dat je moet opletten wie dat zijn, dat je ze moet belonen. Dat er ook lezers zijn die misschien zelden reageren, maar die jouw blog wel aanraden aan anderen. Enzovoorts. Veel flauwe tips, voor mensen die het onderwerp goed volgen.
Schaefer is doorgaans een scherpe observator. Maar The Content Code is een weinig verrassende opeenstapeling van citaten, stukken interview en aan anderen ontleende onderzoeksgegevens zonder veel duiding. Dat kan misschien ook niet: middenin een storm is het moeilijk richting geven.
Eén citaat bleef me bij
Het is van Seth Godin. Dwars tegen de teneur van alle andere geïnterviewden in zegt hij:
If your work goes viral, if it gets seen by tens of millions of people, sure you can profit from that. But most of the time, it won’t. Most of the time, you’ll aim to delight the masses and you’ll fail. […]
It’s so much easier to aim for the smallest possible audience, not the largest, to build long-term value among a trusted, delighted tribe, to create work that matters and stands the test of time.
Daar moeten we het voorlopig maar even mee doen.
PS. Gepersonaliseerde filters worden belangrijk. Dat zegt Schaefer in de laatste bladzijden van zijn boek. Ik doe hem onrecht als ik dat niet vermeld – en ik geloof het ook. Ik maak er nu al veel gebruik van. Ev Williams, de oprichter van Blogger enTwitter en meest recent van Medium, heeft daar ideeën over die hij bij Medium toepast, zei hij onlangs in de New York Times.
Dit blog is deel zeven in een korte serie:
1 Online marketing: waar begin ik in hemelsnaam?
2 Wat is een goede naam voor je website?
3 Hoe plan je een website?
4 Waarom zou ik bloggen?
5 Moet ik echt een nieuwsbrief?
6 Hoe kan ik makkelijkste verkopen?
7 Wat moet ik met social media?
google-site-verification: google3d8706b2d2bb5ca6.html
‘What do we do with social media’ as always, inspiring writing by @KittyKilian http://t.co/znTnvtI3ve
“Iedereen begint met aanklooien.” uit Wat doen we met social media? van @KittyKilian https://t.co/63p04Ca9PT
Als ik ga wandelen, dan vind ik het juist heerlijk als er niemand aan mijn hoofd zeurt. Dus geen podcasts (en liefst ook telefoon uit).
Het gevaar met al die social media en ook de podcasting trend is dat het voelt alsof we alles moeten, maar ik geloof nog steeds dat ons beperken to één type content (of misschien twee) via een beperkt aantal kanalen het beste werkt. We kunnen toch niet op tien plekken tegelijk zijn?
Dat is óók zo. Het komt er op neer dat we in het oog van een orkaan zitten en dat we niet goed kunnen zien waar de orkaan heen gaat. Online verandert alles de hele tijd.
De paniek komt vooral van bedrijven met grote belangen, die hun inkomsten (of in elk geval hun bezoekersstromen) zien afnemen.
Maar in het algemeen lijkt me één medium niet genoeg. Risico moet je spreiden. Stel dat je je alleen op Facebook had gericht de afgelopen jaren. Dan was je nou mooi in de aap gelogeerd. Je mag nou met advertenties toegang tot je eigen publiek terugkopen van Facebook, als je dat ze afgelopen 10 jaar met toewijding hebt opgebouwd aldaar.
Mee eens. Eén type content (bijv. geschreven content) is genoeg, maar je kunt nooit op één medium vertrouwen, dus sowieso email en 2 of 3 social media kanalen.
Ik zie dat heel veel mensen te snel allerlei verschillende content types willen uitproberen. Video, podcasten, infographics, blog artikelen. Maar dan word je nooit goed genoeg, denk ik. Eerst heel goed worden in één type content en een lezersgroep opbouwen, en dan pas (eventueel) wat anders gaan uitproberen. Copyblogger zijn veel verder dan wij, dus we moeten ze niet zomaar na gaan doen.
“Over één ding is iedereen het eens: We zijn overvoerd en het komt onze neus uit.” https://t.co/7vIuxvPWMP – @KittyKilian
‘Wat doen we met social media?’ https://t.co/8C5HefWMGx – @kittykilian
Tsja. “Wat doen we met social media? (reclame maken voor je blog bij content overwhelm) http://t.co/zrfRhUqxwG
Wat ’n goeie blog weer van @KittyKilian. https://t.co/aRsq7tJst3
Oooh heerlijk!
Soms denk ik dat ik de enige ben, die zo denkt. Van de week heb ik facebook er nog af gegooid! “uiteindelijk toch maar laten staan”.
Ik dacht: “wat is er mis met ouderwetse mond op mondreclame”. Niets … mensen komen toch pas naar me toe, als ze me vertrouwen of het gevoel hebben dat ze me kunnen vertrouwen!
Van de week heb ik een mevrouw begeleid op haar sterfbed. Zo mooi, zo nuchter en zo liefdevol! Niets geen facebook, twitter, linkedin, maar gewoon The Circle of Life. Dat heeft me wakker geschud!
Bedankt voor het delen, Kitty! Dat dan weer wel, ha ha!
;-)
Ik ben dat reverse engineering ook een beetje zat evenals het te pas en te onpas aanhalen van Steve Jobs voorbeelden. Daarom schreef ik er vorig jaar een blog over: “Why Steve Jobs is the next Jesus”
Vooral het steeds aanhalen van dezelfde voorbeelden wordt errug saai op den duur.
RT @wilmavantuyl: Net als ik doodmoe ben van alle #socialmedia, zegt @kittykylian het haarscherp. https://t.co/FSQrs2jkJo
#SMM – Via: wilmavantuyl: Net als ik doodmoe ben van alle #socialmedia, zegt kittykylian het haarscherp. https://t.co/yxnJSJQcsD
Net als ik doodmoe ben van alle #socialmedia, zegt @kittykylian het haarscherp. https://t.co/FSQrs2jkJo
ik vind BHAG’s heel erg leuk en aansprekend. Niet die met; ik ga 100.000 mensen helpen, maar wel wat je wil bereiken, mocht dat meer zijn dan je brood, huis en Netflix betalen. Maar afgezien van dat zijn een “Why” (ook al vind ik de term de lading niet helemaal dekken) en de BHAG ook uitstekende dingen om in marketing te gebruiken. Want daarmee onderscheid je je veel meer dan met ” ik timmer goede tafels”. Wel gevaarlijk, want kan ook de aandacht wegnemen van iemands vakkundigheid en professionaliteit, dat waar wij eigenlijk mee zouden moeten marketen. Maar nogmaals; dat spreekt de mensen (de kijkers, denk ik altijd, dat is beroepsdeformatie) minder aan. Dus hup aan de BHAG allemaal!
Wat is jouwes? Ik zie hem niet op je site.
Nee nog niet :) Werk nog even aan het Bold-deel van de bhag. Bovendien: het hoeft je tagline niet te zijn, het kan ook verweven worden in alle marketing. Of op je voorhoofd getatoeëerd.
Ja, aan honderdjarigen vraagt iedereen dat ook: wat is uw geheim? Een standaardvraag van elke journalist. Sterker nog: iedereen met een ernstige ziekte heeft een idee waar het door komt. Had ik die ene middag maar een jas aangetrokken. Had ik maar niet zoveel stress gehad. Magisch denken.
Ja, soms is het laat als ik die kop maak. En als ik dan ’s ochtends opsta denk ik: dat is helemaal niks. En dan verander ik hem. Met als gevolg dat de post in de nieuwsbrief, van de vrijdagavond, nog een andere kop heeft dan.
100-jarigen hebben ook altijd een reden waarom ze zo oud geworden zijn. Blijkbaar willen we graag een verklaring.
Ben je overigens geschrokken van je oorspronkelijke titel? Of is er een andere reden dat je deze veranderd hebt. Meen het bij een andere blogpost ook al eens gezien te hebben.
RT @KittyKilian: “Alom klagen grote bloggers dat het de laatste paar jaar moeilijker is bezoek te trekken.” http://t.co/RdqxAcPbmR
Het hangt natuurlijk af van wat je doel is. Als je afhankelijk bent van advertentie-inkomsten is kwantiteit bijna essentieel.
In alle andere gevallen: kwaliteit gaat boven kwantiteit. Je moet de juiste lezers en volgers hebben. De mensen die je boek kopen, omdat ze geloven dat het goed zal zijn, in plaats van af te wachten wat een ander er van vindt.
Daarom denk ik dat je altijd (ook) dicht bij jezelf moet blijven. Anders stel je mensen teleur. Omdat je bij het verlenen van je dienst toch niet zo blijkt te zijn als je overkomt op je instagram foto/pinterest board/vine video/youtube video/tweet/facebook update/podcast/blog etc.
Yep, maar we kunnen er niet omheen dat je een zeker basisbereik moet hebben om genoeg klanten te vinden. De één heeft er meer nodig dan de ander.
RT @KittyKilian: Wat doen we met social media? Reclame maken voor je blog bij content overhwelm http://t.co/InKtzUCOk2 http://t.co/Two81J1V…
RT @KittyKilian: Wat doen we met social media? Reclame maken voor je blog bij content overhwelm http://t.co/InKtzUCOk2 http://t.co/Two81J1V…
Allereerst jij bent degene die het kan verwoorden:
Ik:
Hoe moet dat verder met SoMe? We zijn overvoerd. Ik zag een facebook event waar 6000 mensen waren uitgenodigd en 3 misschien gingen … was het slecht? Nee? Overvoerd? Keuzestress zoiets ja. SoMe is dead (denk ik dan).
De reverse engineering waar ik me al zolang aan erger (“voor mij werkte het dus voor jou gaat het ook werken”) met de -eigenschuld- die daar bij komt.
Iedereen klooit maar wat aan en als er 10 miljoen mieren (ratten, konijnen) een rivier proberen over te steken dan lukt het een paar om niet te verdrinken en niet opgegeten te worden door krokodillen, dat is geen techniek, dat is statistiek (of mazzel of desnoods ‘destiny’).
Posdcasts en vlogs gaan het ook niet worden (je kan de snelheid niet goed beïnvloeden). Ik zie een -tipping point- puur omdat ik ook van wiskunde houd en dat bij een toenemende versnelling hoort.
En dan? Doe mij maar een borrel ;-)
En jij schrijft het mooi op, thanks.
Ah, jij maakt een eigen afkorting van social media. Ja, dat tipping point zit in de lucht. Ik denk dat er nieuwe social media komen die meer gaan aggregeren. Filters, daar gebruik ik er nu al veel van: ik ga naar sites die mijn voorkeuren registreren en dan krijg ik de beste input (zoals op Medium). Op Facebook laat ik wel nieuwe volgers toe maar ik sluit hun content meteen af als ik ze niet interessant genoeg vind: ik volg alleen een aantal vrienden en mensen waar ik wat van leer. Ik wil kwaliteit filteren.
Zullen we eerst eens proberen een beetje grip op die verdraaide social media te krijgen? ~ http://t.co/rnBOwEhnZv via @KittyKilian
Eigenlijk zo interessant dat ik het liever voor mezelf hou .. https://t.co/mIQWaZ2vQ8
Elke keer als ik het vaag waarneem heeft @Kittykilian het al uitgelegd. Kitty? She’s spot on, on blogging & SoMe! https://t.co/VfFNKqh6Bf
Elke keer dat ik denk dat ik iets merk . . .weet jij het haarscherp te formuleren.
Kitty? She’s spot on, on blogging & SoMe!
Benieuwd wat jij merkt, dan.
Ha Kitty,
Goede blog weer, dank!
In het kader van het je onderscheiden met je blog, kwam ik op http://www.getrevue.co
Het is een combinatie van een blog, website en email. Op het eerste gezicht lijkt me dat een interessant medium. Je brengt je boodschap aan je doelgroep waarbij je in een stuk verschillende verbanden kunt leggen en actualiteiten kunt delen.
Verder heb je misschien niet eens meer een aparte website nodig of kun je Getrevue misschien integreren in je bestaande website.
Ken je het al? En wat vind je ervan?
Ha Ottilie, als ik het goed zie is het een content curation-newsletter. Geen blog. Jij geeft de artikelen en de plaatjes op die je goed vindt en zij embedden die in een nieuwsbrief. Ze maken een landingpage waar mensen kunnen intekenen. Dat wil zeggen dat er helemaal geen verkeer naar jouw domein gaat – en dat jouw website (als je die hebt) niet stijgt in de Google-ranking. Je verspreidt ook geen eigen content – behalve als je je eigen blog zou opgeven, dat kan natuurlijk.
Aan het ‘cureren’ van andermans content op zo’n extensieve manier heb ik persoonlijk een bloedhekel. Twitterkrantjes als paper.li deden dat ook, maar dan nog extensiever: die stellen zichzelf geloof ik samen. Ik vind het spam. Waarom zou ik een serie artikelen willen lezen die jij toevallig uitkiest? Ik kies zelf wel ;-)
Ik denk dat zulke media weinig succes hebben. De mogelijkheden om ze te maken zijn er, dus mensen proberen het uit. Maar iedereen aan wie ik ooit vraag wat hij met paper.li tweets doet zegt: overslaan. Niemand leest ze. (Die lijken trouwens een beetje verdwenen).
Kortom. Zelf bloggen. Er zit niks anders op. Of, als je daar geen zin in hebt: iets heel anders gaan doen.
Dank Kitty voor je heldere antwoord. Zoals je het uitlegt, lijkt het inderdaad niet zo aantrekkelijk en authentiek, content curation. Dat wordt dus verder bloggen:)
Je vergeet You Tube en video in je lijstje :-) Dat scheen ook de MUST do te zijn.
Over die WHY ben ik het niet eens. Wel dat dat niet is waarmee je begint. Maar eens je bezig bent en je krijgt helder waarom je doet wat je doet, dan helpt het wel om vol te houden op moeilijke momenten.
Verdraaid, dat klopt. Youtube! Die staat niet zo op mijn netvlies. En iTunes dan ook. En daar gaan we weer ;-)
Als je intrinsiek gemotiveerd bent dan is je why het uitgangspunt van al je handelen. Of je het nou moeilijk hebt of niet. Als je niet weet waar je mee bezig bent, ja, dan kan het nuttig zijn.
Maar veel belangrijker dan het why is het how. Gezien het grote aantal zelfstandigen dat het niet redt.
Mijn Amerikaanse business coach zei altijd: ‘Know the WHY and the HOW will show up’.
K heb me daar vaak boos over gemaakt. Want ik wilde idd praktische antwoorden. En dat zie ik ook bij mijn klanten. HOE doe ik dat dan, is wellicht de meest gestelde vraag. De WAT is meestal wel helder.
Dus fijn dat jij dat zo duidelijk kan neerschrijven. Ik kan ’t beter verbaal uitgelegd krijgen. Mss dan toch mr die podcast of video :-)
Eerlijk gezegd vind ik dat magisch denken. ‘Know the why and the how will show up.’ Bewijs het maar eens. Ik krijg het beste advies altijd van doorgewinterde zakenlieden, coaches of niet. Die weten alles van the how.
Niet dat jij het met mij eens hoeft te zijn. Maar intenties zijn zo overrated.
Mijn vader, die in Rotterdam opgroeide, had daar veel gezegdes over: Praatjes vullen geen gaatjes, bijvoorbeeld ;-)
Wat dat betreft ben ik het wel met je eens :-) Daarom ook dat ik enkel super praktisch werk met mijn klanten.
Maar ik snap wel dat het voor velen zo aantrekkelijk is. Geloof hard genoeg in hetgeen je doet en het wordt vanzelf duidelijk hoe je daarmee succesvol wordt.
Bij mij werkt het ook niet in elk geval :-)
Iemands intenties zijn volgens mij een prima basis voor een onderneming en het creeren van content, maar in de vertaling naar woorden en beelden gaat het vaak mis. Intenties worden slecht vertaald door creatievelingen die hun eigen stempel drukken in plaats van dat ze de oprechte goeie bedoeling van hun klant laten doorschemeren. Volgens mij worden we daarom zo moe van het intentie-verhaal. Creatievelingen leren wel hoe ze een tekst moeten schrijven of een beeld moeten creeren, maar niet hoe ze hun zintuigen moeten openzetten als ze bij een ondernemer zitten. Of: hoe ze zijn verhaal/intentie omzetten naar iets authentieks. Is natuurlijk ook niet makkelijk als je het verhaal van een ander moet navertellen. Ik pleit voor ondernemers die zelf hun content maken. Met wat hulp van creatievelingen aan de zijlijn.
RT @ThijsVHalewijn: Mooi artikel van @KittyKilian WTF gaan we doen met social media? (ugh, alsjeblieft niet nóg een platform) https://t.co/…
Wat doen we met social media? (reclame maken voor je blog bij <i>content overwhelm</i>) https://t.co/Zm4FL9inLC
Wat doen we met social media? (reclame maken voor je blog bij <i>content overwhelm</i>) https://t.co/FVUmpoL19V
Wat doen we met social media? (reclame maken voor je blog bij <i>content overwhelm</i>) https://t.co/xyzScN3TsU
“‘Doe effe normaal,’ zei ik vriendelijk.” @KittyKilian over BHAG http://t.co/Jc38iN0Aps
RT @KittyKilian: Wat doen we met social media? Reclame maken voor je blog bij content overhwelm http://t.co/InKtzUCOk2 http://t.co/Two81J1V…
Mm, een bevestiging van een hersenspinsel waar ik al lange tijd over nadenk. Veranderen en vernieuwen moet wil je gevonden en gelezen worden. Dank voor je wederom informatieve blog.
Ja, dat denk ik zeker. Het is net als met kapsalons. Je moet blijven verbouwen. Als je afhaakt verlies je de strijd. Het blijft een arbeidsintensieve manier van werken – maar ja, dat zijn netwerkborrels ook.
Klinkt als stoppen met reiken en terug naar de basis, de eenvoud. Daar ga ik even rustgevend van zuchten ;-)
Ik weet het niet zeker. De vraag is – dat zegt Schaefer – of bloggen en social media op den duur uitgerangeerd raken. Dat denk ik niet – het blijft geweldig om vanaf je computer iemand even te kunnen bestuderen, toch? Maar misschien wordt je reikwijdte lokaler. Het kan ook zijn dat we op den duur overstappen op een heel ander systeem om gevonden te worden.
Ik las daar laatst iets belangrijks over maar ik ben kwijt waar.. even denken..
“Bijna iedereen met een succesverhaal doet aan reverse engineering.” https://t.co/7vIuxvylof – nieuwe @KittyKilian blog over Social Media
Social Media zijn eigenlijk helemaal niet zo sociaal. EN…. ze MOETEN niet, maar MOGEN. Tevreden zijn met kleine stapjes en een klein publiek zal wel moeten, omdat er zo veel aanbieders zijn; en veel lezers zijn zelf ook aanbieders. En eerlijk gezegd, maar heel weinig van al die sociale prietpraters zijn echt interessant, al vinden ze dat van zichzelf wel.
Gewoon NIET meer doen, Pleur die hele social zooi eruit. Levert toch geen bliksem op. Ga je in die uren op t terras zitten in de stad. Of zoek de vrijdagborrels op om te netwerken; da’s pas echt sociaal.
Haha! Dat zou een boel vrije tijd opleveren, ja. Maar wat nou als je niet van netwerkborrels houdt?
Doe je die toch óók niet. Nog meer vrije tijd.
De beste reclame is nog altijd een goed product/dienst. Altijd ietsje meer/beter leveren dan gevraagd. Dát spreekt zich rond. Zeer vele malen betere marketing – en vrijwel gratis – dan al dat sociaal geneuzel. Of op zijn Fries: ‘mei sizzen is it net te dwaan’.
Nee man, dat kan echt niet. Een bedrijf dat zich bezig houdt met het maken van content voor online marketing dat zelf niet aan online marketing doet, haha! Het is ook niet erg. Het is alleen – soms – veel. Het levert wel degelijk wat op. Alles, eigenlijk.
Maar alles is in beweging en alles verandert. Dus je moet veel bijhouden. Enzovoorts. Het heeft, kortom, voor- en nadelen. Met genoeg zelfdiscipline overwegen de voordelen. En daarom ga ik nu bijvoorbeeld even naar buiten.
Inderdaad, mooie blogpost weer in een mooie serie.
Die podcasts, tja, ik weet het niet hoor. Het grote nadeel is dat ze niet scanbaar zijn zoals een tekst dat wel is. Mij houdt dat tegen om ermee te beginnen, net zoals ik niet vaak video’s bekijk (behalve wanneer er kittens in zitten uiteraard).
Seth Godins uitspraak bevestigt voor mij wat ik me al langer realiseer: het gaat om de intensiteit van de band tussen jou en je volgers. Wil je echt gevolgd worden, dan moet je ook echt bijzonder zijn. Als dat niet kan voor heel veel mensen (en dat kan niet), dan maar voor weinig.
Dat is ook nog een nadeel, ja. Niet scanbaar. Je neemt elke keer een leap of faith. Dat doe je alleen bij mensen die je al vertrouwt. En anders: je luistert een stukje podcast op iTunes om te horen of het bevalt. Zo ja, dan neem je een abonnement en je downloadt een paar afleveringen. Meestal valt het tegen (er is veel troep).
Die minimum viable audience, dat is waar je je als zelfstandige zorgen om moet maken. Lijkt me.
Ik ben van zowel Sinek als Godin, en Kilian natuurlijk > @KittyKilian ‘Social media wat doen we ermee!’ https://t.co/4UtQCsAgwT
Goede blog weer!
Ik ben een van de lezers die zelden reageert, maar wel altijd leest. :-).
Dat gedweep met Sinek ben ik onderhand wel wat zat. Geen blog gelezen waar Steve Jobs/Apple niet als voorbeeld wordt aangehaald. Ben nog niet aan de podcast. Misschien is het daar anders?
Tot slot een prangende vraag die ik je eigenlijk al heel lang wil stellen. Waarom zijn de letters zo groot in je blog?
Dat bedoel ik. Dat eindeloos herhalen van dezelfde voorbeelden.
De letters zijn 16 pixels. Hierom: http://www.smashingmagazine.com/2011/10/07/16-pixels-body-copy-anything-less-costly-mistake/
Waarom dat fijn is merk je vanzelf als je ouder wordt ;-)
daarom haat ik schreefletters (Times New Roman, enz) en geef ik de voorkeur aan een helder en duidelijk lettertype zoals Arial.
ik (62j) heb al enkele jaren last van zgn “cilinder” op mijn zicht: een soort tweede beeld dat licht (vertikaal) verschoven “onder” het eerste ligt.
gevolg: een iets kleinere schreefletter lijkt dan helemaal horizontaal doorgestreept. Verschrikkelijk.
Aha. En hoe zit het dan voor jou met de letter op deze site? Iemand meldde mij trouwens dat hij 18 px is.
omdat de letters op deze site (behoorlijk) groter zijn valt het nog goed mee.
Maar een schreefletter van 12pt is inderdaad echt al op het randje.
En dus veel vermoeiender.
Mijn Outlook bv is met een schreefloze letter ingesteld en dat merk ik duidelijk.
Zeker als er dan een bericht binnenkomt met een schreefletter (meestal een reply)
Okee, dank je voor de feedback! Ik krijg een nieuwe website en ik zal er rekening mee houden. Ik ben op het moment gecharmeerd van deze gerestylde Helvetica -schreefloos en toch elegant:
https://www.monotype.com/fonts/neue-haas-unica/
Een nieuwe website?! Wow, ben heel benieuwd, Kitty. Wanneer is de release-datum? :-)
Weet ik nog niet.
ziet er goed te doen uit? vooral de ‘medium’
als je er nu maar geen auteursrechten moet voor betalen.8-D
Jawel, het is een letter die je moet kopen. Maar dat geeft niet.
Jean,
Bedankt voor het naar voren brengen van dit punt.
Zelf liep ik onbewust al jaren hier tegen aan. Nu weet ik wat de oorzaak is, en dat kan handig zijn ;-)
Mooi artikel van @KittyKilian WTF gaan we doen met social media? (ugh, alsjeblieft niet nóg een platform) https://t.co/iQkbD9ttat