‘Grow up’, zei iemand gisteren.
‘Je bent een salonsocialist.
Wat nou, geen reclame op je website? Je noemt jezelf een blogacademie, maar je nieuwsbrief is niet eens te vinden. Wil je soms niet dat mensen zich inschrijven?’
‘Jawel, maar…’
‘Maar? Maar? Kijk nou eens naar je eigen site. Als dit een website van een cursist was, wat zou je dan zeggen?’
‘Ik mis de nieuwsbrief-inschrijfdinges’
‘Precies. En dat maakt jou?’
Diezelfde ochtend kreeg ik geweldige spam
Normaal klik ik zo’n mail meteen weg, maar ik bleef haken. Het ging over een miljardair die zijn geheime website-succes-pagina met me wou delen. Zomaar.
De aftiteling:
Van vleien tot dreigen in twee zinnen. Een emotionele achtbaan in 115 woorden. Knap. Geestig.
Even later zat ik te snuffelen op de gloednieuwe website van een tekstschrijver die ik ken. Chris Rommers. Vermakelijk eerlijk. Ik las zelfs zijn contactpagina om te zien of daar ook nog grappen op stonden.
En toen kroop er een pop-up omhoog uit de rechterbenedenhoek. Verdorie.
Mijn oog viel op de tekst:
Grinnikend schreef ik me in. Weg weerstand.
Verkopen met humor werkt
Sterker nog: het neemt je voor iemand in.
Het werkt in Twitter-bio’s:
Het werkt op 404-pagina’s:
Het werkt bijna – bijna – als je je bij Hubspot uitschrijft:
(Bekijk het filmpje van 1 minuut hier).
Humor is een gelijkmaker
Een humoristische stijl zegt: ik neem mezelf niet zo serieus. Dat moet jij ook niet doen. Kom op zeg, we spelen allemaal gewoon maar vadertje en moedertje.
Jij weet niet hoe het leven moet. Ik ook niet. Laten we er samen het beste van maken.
Humor democratiseert.
Humor is eerlijk.
Daarom werkt het Hubspot-filmpje net niet. Omdat Hubspot een gezichtloos bedrijf is. Hoe goed ze ook zijn in het maken van gratis e-books en webinars – allemaal nuttig, goed geschreven en mooi vormgegeven – je wéét dat de man in het filmpje niet meneer Hubspot is, maar een acteur.
En daarom werkt de site van Chris Rommers wél
Chris Rommers is echt Chris Rommers.
Zijn bio is echt:
En zijn saaie grijze trui is echt zijn saaie grijze trui.
Ik dacht dat ik het ondertussen wel een beetje snapte
Ik snap dat de slechte naam van verkopen voortkomt uit onze eigen angst op allerlei terreinen. Uit slechte ervaringen. Uit vooroordelen. De vrolijke filosofen van The School Of Life schrijven er zowel zin als onzin over in How to sell:
We’ve internalised an image of selling drawn from capitalism’s worst moments, which gives rise to a suspicion that selling somehow injures those to whom we sell.
Precies.
But in truth, the moral status of a salesperson isn’t fixed, it all depends on the value of what they are selling.
Voorbeeldje?
When a doctor urgently recommends surgery to the stomach, we don’t think of this as an act of ‘salesmanship,’ because the procedure (though it might make money for many people along the way) seems plainly and objectively necessary.
En ik snap dat die angst nuttig is. Maar dat je ook te ver kunt gaan.
Die jongen uit het begin van het stuk heeft gelijk
Ik ben een Calvinistische salonsocialist. Ik maak mezelf wijs dat ik niet commercieel ben. Terwijl ik mijn brood gewoon verdien met deze website.
Net zoals jij dat doet met de jouwe.
We zijn in business, jongens
Of we nou willen of niet.
Tijd om er niet meer omheen te draaien.
Ja leuk humor.
Ik neig toch al naar een wat ‘zwaar-op-de-hand’ benadering zelfs met stralende gezondheid. :-)
Mooie voorbeelden. Ik worstel al maande met een zoektocht naar een prettige opt-in formulier.
Vooral veel technische info te vinden. Gelukkig ben ik daar verder meegekomen.
Mijn aweber programma is echt suf. De optin nog steeds irritant.
Deze inhoudelijke bijdrage is super gewenst. Dus dank, ik ga verder met uitproberen of humor wel leidt tot inschrijven.
Humor, goed schrijven, kwalitatief goede inhoud. En geduld. O ja, en actief zijn op social media. Dat helpt.
Dat is raar. Dat ga ik uitzoeken. Open rate: hoe vaak iemand je emails opent.
Fijn, dank je. Zoek ik intussen op wat open rate betekent.
Ik sla geen blog over trouwens, dus wat die sterretjes je vertellen klopt inderdaad niet. Hoe dan ook: ik blijf je volgen!
Het is (was) nog veel erger met jou gesteld dan je schetst Kitty. Niet alleen verleidde je mensen niet tot je nieuwsbrief, je gooide ze ook zo maar van je mailinglijst af! Zoals deze trouwe lezer die weliswaar nooit eerder reageerde, maar wel elke week naar je blog uitkeek. (Ik loop nu een beetje achter omdat ik zelf moet bijhouden wanneer hij uitkomt).
Nooit gereageerd dus, en sowieso geen bloglezer, maar die van jou zijn zo leuk en zo leerzaam dat ik ze echt mis. Zo heb ik van jou geleerd over koud douchen (weer opgepakt), usem notecards (wat zijn ze prachtig!), bananenbrood (recept ligt klaar om een keer te maken), schizofrenie (o nee, dat bestaat niet) en, o ja, bloggen. Wat ik overigens niet doe maar waar ik wel over aan het nadenken ben. En wat me niet gemakkelijk lijkt, qua vorm vooral, omdat ik mensen ondersteun die te maken hebben met een onvervulde kinderwens. Misschien moet ik toch een keer een cursus bij jou doen? Of eerst maar eens beginnen natuurlijk, dan kun jij er fijn commentaar op geven…
Mag ik weer op de mailinglijst?
Dank je wel!
Ja, dat is nou typisch zo’n onbezonnen actie van mij. Dan kijk ik op de mailinglijst naar de sterretjes en dan staan er mensen op die nauwelijks scoren op open rate. Op een gegeven moment dacht ik: weet je wat, die mensen die nooit kijken, die gooi ik er gewoon af. Haha! Klopt ook weer niks van, dus. Excuses natuurlijk. Ik zet je er weer op.
Kitty Kilian over verkoop en humor online http://t.co/Kd31a1Bguq @kittykilian
RT @RikTangerman: Waarom jij en ik vadertje en moedertje spelen (over verkoop en humor) https://t.co/c6ZyODLquE
Waarom jij en ik vadertje en moedertje spelen (over verkoop en humor) https://t.co/c6ZyODLquE
“Ik ben een Calvinistische salonsocialist. Ik maak mezelf wijs dat ik niet commercieel ben.” https://t.co/STa3oCe8iS – @KittyKilian
O help, een keer niet meteen je blog gelezen en nu blijk ik erop te staan!
Leuk blog. En toch blijf ik lekker een marketsalonsocialistje.
Maar ik ga voortaan wel een grijze trui dragen.
Zo zie je maar, Liesbeth. Je kunt nooit verslappen ;-)
Gniffel. Over verkopen met humor. “En toen kroop er een pop-up omhoog uit de rechterbenedenhoek. Verdorie.” http://t.co/kcpASuxTqq
RT @KittyKilian: Waarom jij en ik vadertje en moedertje spelen (over verkoop en humor) http://t.co/W7K07pxUIJ http://t.co/K41OmDTmoB
Jij snapt het ook.
Humor egaliseert, zoals je zelf ook al zegt. Ach, we doen allemaal ons best, we vallen, staan weer op, doen 12 ambachten en nog een ongeluk meer, hebben soms succes, vaker niet, komen erachter dat het maar zelden goud is wat er blinkt, en moeten het allemaal maar niet al te serieus nemen in de tijd die ons rest.
In dat mensbeeld herkennen we onszelf, we weten dat het voor iedereen waar is. Dat verbindt, en die verbinding zorgt weer voor vertrouwen. Jij, koper, kan mij vertrouwen, want ik ben eigenlijk een beetje jou en jij bent een beetje mij. Dat vertrouwen, dat is nodig voor de deal.
“We zijn in business, jongens. Of we nou willen of niet.” @KittyKilian I wish, maar ik lach al wel. https://t.co/YBJrqwVP9Y
RT @KittyKilian: Waarom jij en ik vadertje en moedertje spelen (over verkoop en humor) http://t.co/W7K07pxUIJ http://t.co/K41OmDTmoB
RT @PatrickMundus: “Een humoristische stijl zegt: ik neem mezelf niet zo serieus. Dat moet jij ook niet doen”, raak van @KittyKilian op htt…
RT @PatrickMundus: “Een humoristische stijl zegt: ik neem mezelf niet zo serieus. Dat moet jij ook niet doen”, raak van @KittyKilian op htt…
“Een humoristische stijl zegt: ik neem mezelf niet zo serieus. Dat moet jij ook niet doen”, raak van @KittyKilian op http://t.co/D62LUyPuKG
Verkopen betekende vroeger iets iemand door de strot duwen wat ze niet wilden hebben. Maar dat kon alleen maar omdat er vroeger informatie ongelijkheid was – de koper wist niks en de verkoper wist alles.
Nu is er meer informatie gelijkheid. Je kunt een koper niet meer beduvelen want die weet net zo veel als jij. Hij googlet. Hij vergelijkt opties. Hij weet precies hoeveel alles kost.
Dus dat ouderwetse verkopen werkt helemaal niet meer.
Ik voel me ook ongemakkelijk bij het promoten van mijn produkten, maar een aantal lezers gaven mij op mijn kop dat ze niet eens wisten wat ik deed. Dus zo kun je het ook zien: je lezers kunnen zelf heel goed beslissen of ze zich wel of niet op je nieuwsbrief inschrijven. En ze kunnen zelf ook wel beslissen of ze die cursus wel of niet willen doen. Maar het is wel jouw taak om te laten zien wat beschikbaar is zodat ze die keuze kunnen maken. Dus je mag je inschrijfformulier best op je home pagina zetten. ;-)
Ja, maar omdat ik geen zijbalk heb (nu, ik krijg een ander theme over een tijdje) moet het met een kunstgreep. Anyway. Ik hou van duidelijkheid bij anderen. Geen gezeur. Ik moet zelf dus ook duidelijker zijn. Wat jouw cursisten zeggen, dus. (En de mijne ook).
Waarom jij en ik vadertje en moedertje spelen (over verkoop en humor) https://t.co/rXHY4iKX2b via @kittykilian
Jongens, die @kittykilian snapt het ook gewoon nog steeds niet! https://t.co/NJWSHIynMU
RT @KittyKilian: Waarom jij en ik vadertje en moedertje spelen (over verkoop en humor) http://t.co/W7K07pxUIJ http://t.co/K41OmDTmoB
Eerlijk en open + humor is een beetje de formule, althans dat is wat ik ook teruglees in de reacties hierboven. Eerlijk over dat je iets verkoopt en als je dat dan toch aan het doen bent dan is met humor de leukste manier.
Ja, in feite zeg ik niks nieuws. Bummer.
Alleen gaat het na jouw blog voor mij pas echt werken. … Mooie blog!
Bij mij duurde het 5 jaar dus je bent snel ;-)
Weer geweldige blog van “@KittyKilian: vader en moedertje speken, verkoop en humor http://t.co/A83Xbm4vAd http://t.co/Y2vnEtkhPn“
Ja humor, kun je niet zonder, ook bij verkopen niet – https://t.co/CBYT8dsqew van @KittyKilian
Hahahaha! Leuke blog :)
Je angst in de bek kijken @kittykilian? Waarom jij en ik vadertje en moedertje spelen (over verkoop en humor) https://t.co/5buk6eAl6o
— “Liefie, moet je kijken: Kitty Kilian zegt op haar site dat ik een saaie grijze trui heb.”
— “Ja, nou? Is toch ook zo? Je hebt alleen maar saaie truien. Met van die v-halzen.”
— “Maar ze zegt wel dat ik grappig ben.”
— “Mwah.”
Hahaha Chris, je bent echt leuk!
Hij heeft een goeie vriendin! Ik weet dat van die truien want ik heb hier thuis ook zulke truien rondlopen ;-)
RT @CorienOenema: Mooi #blog door @KittyKilian #deBlogacademie ‘We zijn in business, jongens. Of we nou willen of niet.’ http://t.co/xN5iLC…
Weer een goed blog van @KittyKilian: Verkopen met humor werkt
http://t.co/5fGrsv9vOs
Mooi #blog door @KittyKilian #deBlogacademie ‘We zijn in business, jongens. Of we nou willen of niet.’ http://t.co/xN5iLCQU6l
Haha! Dan heb je je goed ingehouden, Sonja. Ja, in zekere zin verkoopt iedereen zichzelf altijd, in elk gesprek, in alles. Filosofisch gezien een riskant gebied lijkt mij, want waar is de grens?
Een blog schrijven dat lekker leest is ook verkopen.
Uiteindelijk gaat het altijd om waar je de grens trekt, toch? Diegene die ik gisteren sprak overtuigde mij ervan, met een paar opmerkingen, dat ik eigenlijk nogal hypocriet was in dezen.
Point taken.. enne zulke dingen kun je gewoon zeggen, als je je ergert! Ja, ik snap dat het arrogant kan zijn overkomen. Was niet de bedoeling. Ik heb een verknipte opvatting over wat wel en niet netjes is. Calvinistisch en gekleurd door allerlei vage oordelen en vooroordelen.
Zoals ik trouwens over bijna alles stikvol oordelen en vage noties en angsten en emoties zit, en ik ben ervan overtuigd dat bijna iedereen zo in elkaar zit. Die chaos ontwarren is onze belangrijkste taak maak eigenlijk is er geen beginnen aan ;-)
Ha, je reactie eindigt weer prachtig, Kitty. Ja, denk dat we allemaal onvermijdelijk zo in elkaar zitten. Iedere nuance herkennen en ‘juist’ interpreteren, is een onmogelijke opgave. Daar is ons brein niet voor gemaakt en dan zou er ook niets meer uit onze handen komen. Dan zou je aan álles twijfelen en als verlamd geen been durven/kunnen verzetten.
Het is ook een balans. Ik vind het prettig als iemand een duidelijke mening heeft. Als ik weet waar iemand voor staat en gaat. Niet dat het morgen weer anders is omdat diegene ergens iets gelezen/gehoord heeft of opportunistisch meesurft op de golven die op dat moment het handigst lijken.
Ik hou van de manier waarop jij scherp bent. Het mag best af en toe schuren. Dat houdt me wakker, zogezegd. En ieder draagt zijn of haar eigen levensverhaal met zich mee, waar ik als buitenstaander geen zicht op heb, dus wie ben ik om op afstand een bepaalde ergernis te uiten? Misschien, of zelfs waarschijnlijk, zie ik zelf iets niet (in) door eigen (onbewuste) (voor)oordelen!
En als je iemand tof vindt, wegen zulke dingen ook minder zwaar. Daarnaast ben ik zelf ook niet gevrijwaard van ergernis opwekkend zijn, haha.
Nu je erover hebt geschreven, probeerde ik wat ik heb gedacht bedachtzaam onder woorden te brengen. ;-) Misschien eigenlijk wel mosterd na de maaltijd en makkelijk zo even inkoppen… Dat was dan weer niet mijn bedoeling…
Maakt mij niet uit. Ik hou van openheid. Anders leer je nooit iets.
Soms las ik met kromme tenen ‘anti-verkoop opmerkingen’ van jou. Dan dacht ik, kan ze er zo makkelijk en een beetje minachtend over praten omdat ze zelf toch meer dan genoeg business heeft en houdt vanwege haar inmiddels grote bekendheid en bereik? Krijgt ze misschien veel klanten via een offline weg?
Maar wat blijkt, je wilde gewoon niet horen wat jij eigenlijk en passant zelf ook aan het doen was. Je relaas doet me denken aan een blog van @springcoach die ik van de week herlas: “Altijd en eeuwig verkoop je jezelf. Automatisch. Vanzelfsprekend. Zonder opzet.” springcoaching.nl/show-it-daling (NB. dat blog bestaat niet meer)
“Jij weet niet hoe het leven moet. Ik ook niet. Laten we er samen het beste van maken.” https://t.co/STa3oCe8iS – nieuwe @KittyKilian blog
Erkennen is de eerste stap in genezen.
Zeggen ze.
Wij wisten het allang.
Vaak vocht je er tegen.
Nu geef je het zelf ook toe: Kitty is gewoon een verkoper.
Hoe voelt het?
Nou.. gewóón een verkoper vind ik nou ook weer een beetje kras. Ik doe maar drie cursussen per jaar, ik ben niet de hele dag bezig met verkopen. En als ik een blog schrijf denk ik ook al niet aan verkopen. Maar ik bedoel: ja, uiteindelijk wil ik wel graag drie cursussen vol. Daarvoor moet ik wel laten merken dat ze er zijn en een emaillijst die verstopt is is belachelijk natuurlijk. Kan ik niet ontkennen. Maar verkopen is maar een klein onderdeel uiteindelijk van wat je doet als dienstverlener, dat weet jij ook: de meeste tijd ben je bezig met je echte werk.
Een eerste stap, zei ik.
Ik proef nog steeds weerstand tegen je eigen erkenning.
Maar er is nu geen weg meer terug. Het hoge woord is er uit.
Je hebt wel nog steeds een verknipt beeld van een verkoper in je hoofd. Zo’n sleazy autoverkoper zeg maar. In ieder geval iemand die je tegen je zin iets aansmeert.
Maar vervang verkopen eens door helpen kopen.
Mensen willen graag beter bloggen. Ze zoeken daarvoor de juiste coach/docent.
Dus alles wat je doet is helpen kopen. Het schrijven van ebooks en blogs, je website, je cursistenwerk en je commentaren.
Ze leren je kennen en ontdekken of jij bij hen past. En dan besluiten ze zelf.
Het geven van de cursus is ook verkopen. (Je waren laten zien, je kunnen tonen). Niet aan de cursisten zelf, maar aan hun netwerk en indirect aan jouw netwerk.
Ze geven testimonials, geven commentaar op je blog en verwijzen mensen naar je door.
Met je eerlijkheid en duidelijkheid smeer je niets aan. You see what you get. Het liefst wijs je zelfs mensen af die niet bij je passen of die je niet goed kan helpen.
Overtuigen doe je nauwelijks. Noem het maar de unsales methode. Of integer helpen kopen.
Maar je bent gewoon 100% bezig met verkoop.
I stand corrected. Again. Als je het zo definieert, ja.
Heel fijne aanvulling Gerard! Dank je!
‘We zijn in business, jongens. Of we nou willen of niet.’ Mooi weer van @KittyKilian https://t.co/PLQ8JiDeuF …
Over humor & verkopen: http://t.co/Zevo2INzca van @KittyKilian (voorheen salonsocialist) #cameo http://t.co/HBoUlV4yo2
Zo gek hè, dat misverstand dat de verkoper wint en de verkoper verliest. Heb ik toevallig net vorige week een blog over geschreven.
Vind het ook supermooi dat voorbeeld van die pop-up. De getver is grappig, maar het zinnetje daarna (ik hoop dat je me eens inhuurt of aanbeveelt) is eerder open en eerlijk dan grappig.
Heb zelf gemerkt bij verkopen dat het mij heel veel helpt om gewoon open en eerlijk te zijn: Ik wil graag dat je mijn klant wordt/ deze opdracht.
Heb ik overigens onder andere van Laura geleerd.
Las laatst ook ergens dat verkopen niet bestaat, maar alleen de actie kopen. Je kunt de ander slecht begeleiden/ adviseren bij deze actie.
Vond ik de zaak ook wel lichter maken.
Ja, openheid is altijd prettig. Eerlijkheid. Als je iemand graag als klant wil, zeggen. Als je voelt dat er geen match is, ook zeggen. Of mensen doorverwijzen naar anderen. Ik heb zelf ook het liefste hele duidelijke relaties.
slecht helpen moet zijn slechts helpen natuurlijk.
En bedenk me nu dat het toch weer mijn eigen ongemak over verkopen/ mezelf marketen maakte dat ik geen link naar mijn blog over onderhandelen erbij zet.
Dus hierbij alsnog, met het schaamrood op mijn kaken. (Maar ik doe het toch)
http://www.saskiaslotboom.nl/2015/05/29/de-3-grootste-misvattingen-over-onderhandelen
Mooi blog! En goede tips. Ik hoop dat ik dat ooit ook nog eens leer, ontspannen onderhandelen.
Open en eerlijk zijn kan zodra je jezelf geaccepteerd hebt, hè. Daar hoort ook bij dat je een beetje weet wat je waard bent. Allemaal dingen die te maken hebben met emoties en karakter en levenservaring en geluk hebben.
Ik weet niet, of die zelfacceptatie ermee te maken heeft.
Voor mij was het denk ik gewoon dat iemand überhaupt de mogelijkheid opperde, dat het kan: open zijn hierover. En dat ze een voorbeeld geven hoe je dat kan formuleren, en je denkt: Hé, dat klinkt helemaal niet gek.
Net als dat voorbeeld van die pop-up. Dat is gewoon precies hoe het is, daar komt geen acceptatie aan te pas, maar vooral helderheid.
(Maar misschien horen die wel bij elkaar)
Net als wanneer ik met ingenieurs werk en met ze bespreek dat ze best kunnen vertellen als ze zich ergens ongemakkelijk bij voelen of het idee hebben dat de ander niet overtuigd is ofzo.
Het probleem is niet de acceptatie denk ik, maar het überhaupt door hebben, en weten dat je het ‘gewoon’ kan inbrengen. Dat dit zelfs beter is dan het niet doen.
Mensen (incl bèta’s zelf) hebben altijd het idee dat beta’s minder voelen of opmerken, maar het is deels ook dat ze niet weten wat ze er mee moeten of kunnen. Een soort collectieve ideeën over wat kan/ misschien onprofessioneel is. Achterhaalde ideeën.
Net als over verkopen/ verkopers.
Je hebt gelijk, de tekst na de grap in de pop up is gewoon open. Dat helpt ook erg. Openheid en jezelf niet te serieus nemen, dat werkt voor mij als verkoper. Wat ik als koper wil hangt trouwens weer af van het product. Van een makelaar verlang ik iets anders dan van een workshopleider of een medisch specialist. Hoewel openheid overal wel nummer 1 staat, bedenk ik nu.
Ja toch. Openheid for all. :-)
(of from all dus eigenlijk)