Het is een opzettelijk verzwegen feit, maar de belangrijkste gesprekken in je leven duren kort. Heel kort.
1982
– Schil je wat piepers extra? Ik kom bij je eten.
– O. Okee.
1991
– Als de notaris gelijk heeft over dat samenlevingscontract, zullen we dan toch maar trouwen?
– Sja.
1991
– Waarom hebben we zo lang gewacht? Ik wil méér kinderen. Vier. Vijf.
– Ga eerst ’s even slapen, jij.
1995
– 5 slaapkamers. Kunnen we het betalen?
– Ik weet niet. It’s all funny money up there.
1997
– Daar is hij dan.
– Wat heeft hij rare oren. Zou dat nog goed komen?
2000
– Ik neem ontslag.
– Gelijk heb je.
2012
– Moet dat nou echt allemaal online?
– Het gaat toch niet over jou?
2014
– Raar, dat het leven gewoon doorgaat.
– Ja.
2017
– Ik heb een sabbatical nodig. Ik wíl het allemaal niet eens meer volgen.
– Je moet ook niks volgen, je moet iets opzoeken als je een vraag hebt.
2018
– Heb je je blog nóu al af?
– Het gaat over belangrijke gesprekken.
– Als je mij er maar uit laat.
pijnlijk mooi
Mooi: “De belangrijkste gesprekken in je leven duren kort. Heel kort.” https://t.co/8QsWMk0vML https://t.co/m1faBolvMB
Prachtig weer. Blij dat @KittyKilian terug is van sabbatical. https://t.co/aqVH2VdVoA
Kort ja. En vaak gevolgd door een stilte.
RT @KittyKilian: Heel korte gesprekken: https://t.co/BcPkvemmlC
– Raar, dat het leven gewoon doorgaat.
– Ja.
https://t.co/aKOKCpvHih via @KittyKilian
RT @KittyKilian: Heel korte gesprekken: https://t.co/BcPkvemmlC
RT @KittyKilian: Heel korte gesprekken: https://t.co/BcPkvemmlC
Fijn dat je er weer bent!
Tx!
Mama, als ik later geld verdien als budomeester, neem ik je mee naar Schotland. En dan doen we een petje op, als een echte toerist.
Jaaaa… als je weet wie dat zegt.. fantastisch hè.
Ja!
RT @KittyKilian: Heel korte gesprekken: https://t.co/BcPkvemmlC
<3 <3 <3
Of vond jij hartjes nou suf?
Heel suf ;-)
ZDBGB en HDNGWW : ik begin er nu ook beelden bij te krijgen. Pinter-achtig
ZDBGB=?
nouja…zij die belachelijk goed blogt natuurlijk
Ow. Die tagline vergeet ik altijd. Harold Pinter? Hahaha!
Tsss, Kitty. ZDBGB dat snap je toch meteen! Mooi blog weer. Fijn dat je terug bent.
Tx!
Zij: Ik heb een sabbatical nodig. Ik wíl het allemaal niet eens meer volgen.
Hij: Je moet ook niks volgen, je moet… https://t.co/g5fy9DyiAq
Mooi. Mooi. Mooi.
Dank. Dank. Dank.
Kitty Kilian. Over korte gesprekken. Ze schrijft blogs als geen ander. Subliem. https://t.co/AYOYw6P0X1 https://t.co/Ds4NTuodH8
korte gesprekken https://t.co/YDDSUKNYhX
– Wie is Wilma zonder Fred?
– Wie is Bea zonder Claus?
– Wie is Kitty zonder HDNGWW?
En vice versa natuurlijk.
Dus laat het huis maar te klein zijn…
Jouw tijgertje heeft zijn REVE gevonden.
Teigetje! Dat zie ik toch net even anders, hoor ;-)
Tuurlijk, was net bezig die laatste zin weg te halen en te vervangen door een andere… maar toen plaatste iemand anders een comment en dan kun je binnen jouw systeem geen verandering opslaan…
Ow. En dan heb ik nog wel zo geknutseld aan de commentmogelijkheden. Maar dank, Huub ;-)
Je
Zult het wel
Vreselijk vinden:
Kus!
Moet dat onder elkaar? ;-)
Belangrijke gesprekken zijn zo kort, dat jouw blog-editor ze niet eens toestaat als comment onder je blog.
Nee, volgens mij heb ik dat al lang geleden bijgesteld. Of vergis ik me? Ik zal er weer eens induiken.
Als je nagaat in hoe weinig woorden je leven is samen te vatten… een zuchtje.
Inderdaad, belangrijke momenten zijn in een zuchtje samen te vatten. Soms niet eens een gesprek, maar alleen een blik (een eerste ontmoeting). En soms in een paar zinnen.
In april 2000:
“Kom eens kijken…”
“Oei, komt hij nu al?”
(Vroeggeboorte van oudste zoon)
In juni 2006:
“Wil je me wat vragen?”
“Ik ga hier weg en voor mezelf beginnen!”
En februari 2007:
“Ik moet je wat vertellen”
“Wat, nu zwanger!”
(na 4 jaren niet zwanger worden, gyneacologen die aangeven ‘dat ik nooit vanzelf zwanger zou worden zonder hormonen’. En op dat moment was ik net vier maanden mijn eigen bedrijf gestart en was het dus wel gebeurd…)
John Lennon had helemaal gelijk ‘Life is what happens while you’re busy making other plans’.
Haha, oei, komt hij nu al, dat is een hele mooie!
Het mooie is het contrast tussen het ideaalbeeld van zulke momenten – zeg: in films – en de alledaagse werkelijkheid. Vind ik.
Tja, in het echte leven mis je toch het tromgeroffel en die aanzwellende violen.
Dat is het precies. Een heel leven in een gesprek van twee zinnen.
Prachtig.
Grappig, ik denk dat we dat allemaal wel weten. Je vraagt je af waarom die romantische ideaalbeelden dan toch zo in ons hoofd verankerd zitten.
Leuk dat je hem er niet uitgelaten hebt
Ja, tot hij het leest. Dan is het huis te klein.
Sterk inderdaad, en vooral omdat ik iets van je verhaal ken en daarmee de grotere context kan volgen.
Ja, dat dacht ik ook, als dat niet zo was dan mis je wat. Maar niet zo veel. Eigenlijk maar één gesprekje.
Sterk.
As always.
En kort. As often ;-)