Ik open mijn mail.
Zullenwenouhebben.
Reclame van een kunstenares. Die ik niet ken. Wier werk mij ook niet – hoe zullen we het zeggen – aanspreekt.
In zo’n geval ben ik niet aardig.
Ik ben van de spampolitie
Wie houdt er van ongevraagde reclame? Mensen die hun LinkedIn contacten een aanbod mailen gooi ik er uit. Twitteraars die steeds verkopen blokkeer ik. En van ongevraagde e-mail nieuwsbrieven schrijf ik me uit.
Ik scroll naar beneden. Nou nog mooier: geen uitschrijflink.
Dus ik klik op reply. Ik schrijf:
Ik heb me nooit opgegeven voor jouw e-mails, dus gelieve mij subiet te verwijderen uit je bestand.
De volgende ochtend is er antwoord.
Groet X
Wel verdorie. Nu ben ik niet meer van de spampolitie. Nu ben ik een frik.
(Normaal kan de wet mij niks schelen, maar nu komt ze goed van pas als argument.)
Ik geef toe: dat was overkill. Ik had mijn punt allang gemaakt. God, god.
Zonde van al die emoties
Bovendien vergat ik dat iedereen het vak moet leren. Iederéén moet leren wat een URL is, en een backlink, en wat permissiemarketing nou precies is.
10 jaar geleden, toen ik net begon met bloggen, had ik 8 mensen op mijn lijst. Of 10. Het waren online kennissen. Zij steunden mij, ik steunde hen. We hadden elkaar hard nodig. Dus als een kennis zich uitschreef voelde je je verlaten.
8 jaar geleden, toen ik een lijst van 600 had, of daaromtrent, kende ik een boel van die mensen nog steeds persoonlijk. Meestal van Twitter, want dat was toen nog een fijn medium, waar we echte gesprekken voerden. En als ik uit mijn slof schoot, en de getroffene schreef zich uit voor mijn nieuwsbrief, dan kreeg ik daar een e-mail-melding van. En dan was ík weer boos.
Allemaal vergeten
Omdat iemand in 2015 tegen me zei: zet alle notificaties voor je lijst uit. Je wil helemaal niet weten wie er op komt en wie er af gaat.
Achteraf gezien was dat één van de beste business-adviezen die ik ooit heb gekregen.
google-site-verification: google3d8706b2d2bb5ca6.html
Op dit vlak ben ik net zo giftig als jij, Kitty. Ik geef als reden ook altijd op: ‘Deze e-mail is spam en zou moeten worden gerapporteerd.’ Alsjeblieft.
Kreeg ik ook een keer een reactie op van iemand. Die wilde direct geen vriendjes meer zijn op Linkedin. Hij sloot zijn bericht aan mij af met ‘Je deugt niet.’ Wow!
Toen heb ik hem ook even fijntjes uitgelegd dat wat hij deed, helemaal niet mag.
Dusseh: boks! ;-)
Ha, zullen we een stempeltje laten maken met die tekst? (Spam en dat mag niet).
Jij deugt niet, dat is ook een lekkere conclusie. We zijn allemaal te snel, met alles. Dat blijkt maar weer.
Conclusie: we zijn allemaal te snel, met alles. Mee eens.
Ooit had ik een deugniet als werkgever bij een full-service reclamebureau. Toen het even wat minder ging werd ik vlak voor de kerst ontslagen vanwege dreigend faillissement. Een week later zou ik een vast contract krijgen, maar nu zelfs geen kerstpakket als oprot-premie. Een maand later belde hij op of ik terug wilde komen. Op mijn antwoordapparaat. Op die vraag is hij zowat ieder jaar teruggekomen sinds 1996. 22 keer. Niet één keer heb ik in al die belletjes en mails het verlossende woord gevonden: ‘sorry’.
Stempeltje maken met ’sorry seems to be the hardest word?’
Dat hij niet deugt is een juiste conclusie. Maar waarom zou je daar woorden aan vuil maken? Natuurlijk, zwijgen wordt overgewaardeerd en is blijkbaar niet erg effectief – bij mensen die een bord voor hun kop hebben. Maar ik kan je één ding met zekerheid zeggen: ‘het voelt heerlijk om zo’n gemiste kans volledig te negeren.’
Ongelooflijk, Huub, wat een verhaal. En nooit heeft een keer geïnformeerd waarom je niet reageerde? Tsss.
Nee nooit.
Hoe bizar kun je zijn.
;-)
Het is in ieder geval altijd prikkelend wat je schrijft Kitty. Maar in dit geval ben ik het eens een keer niet met je eens. De Wereld is een ‘open source’ geworden. En daar profiteren we meer van, dan dat we daar de negatieve vruchten van plukken. En nee, dan heb ik het niet over ’the environment’, global warming, de Partij voor de Dieren en zo. Ik bedoel gewoon het contact tussen mensen, onderling en de interesse die mensen in elkaar tonen. Soms ‘schuurt’ dat, maar what the heck, dankbaarheid en acknowledgement zijn kwaliteiten op zich. Dankbaar dat mensen met jou bezig zijn. We hebben elkaars support nodig. Of je een echt gesprek met iemand wil voeren, dat bepaal je vooral zelf. Kun je op LinkedIn ontdekken wie er als eerste een verbinding met je legde? Dat ga ik eens uitzoeken. Ik stuur die gast een cadeautje. Ik frik, jij frikt, we frikken allemaal wel eens. Maar dan wel liefdevol. Waarvan acte. Ik vind het weer een fijne Blog. Had ik maar één zo’n pen. Iedereen doet wat tie doet met een goede reden. We mogen allemaal ergens beginnen. R?kus
Maar daarover zijn we het toch niet oneens? De mogelijkheid om contact te leggen zijn idioot gegroeid dankzij het internet. En de mogelijkheid om snel informatie te krijgen. Ik zeg toch niks anders dan dat je niet moet spammen, en dat je niet te streng moet zijn voor elkaar?
Dan hebben we het inderdaad over hetzelfde. Ook weer opgelost.
Ik kreeg in de eerste jaren ook die notificaties. Je schrijft te kinderachtig. Je schrijft als een robot. Je hebt het altijd over jezelf.
Ik heb het allemaal onthouden! ;-)
’t Is wel lekker rustig nu die uitstaat.
Wat, zelfs de redenen om uit te schrijven? Ieks ;-)
Haha!
Ik was gisteren ook beledigd dat iemand zich had uitgeschreven voor mijn nieuwsbrief.
Tot ik even verder keek en zag dat ze zich ook weer had íngeschreven, met een nieuw e-mailadres.
Ik moet die notificaties ook maar eens uitzetten. Elke keer dat genagelbijt na het versturen van een nieuwsbrief.
Strak plan.
Seeadler
Kitty volgens mij had je gewoon een slechte dag en gebrek aan onderwerp. Zelfs de kop van je verhaal deugt voor geen meter.
Het is de doodsteek voor je onderneming als jij je adressenlijst niet goed verzorgt. De lijst vergt aandacht. Je kunt er ook de kwaliteit van je werk aan afmeten. Terwijl ik dit schrijf komt er een Seeadler (zeearend) overvliegen. Er is een overeenkomst tussen hem en jou: beiden hebben jullie een scherpe blik.
Ha Hubert! De kop was een milde provocatie. Ofwel een grapje. En het is geen hemelbestormend onderwerp, maar dat hoeft toch ook niet altijd?
RT @KittyKilian: Ik open mijn mail.
Zullenwenouhebben.
Reclame van een kunstenares. Die ik niet ken. Wier werk mij ook niet – hoe zullen we…
Herkenbaar je reactie. Ik heb ook de neiging te reageren
Doe dat dan ;-)
O nee, jij bent aardig. Da’s waar ook.
Hahaha
RT @sonjavanvuren: “Zet alle notificaties voor je lijst uit. Je wil helemaal niet weten wie er op komt en wie er af gaat.”
“Achteraf gezie…
Een Ja-Nee-sticker op de digitale brievenbus. Wie o wie springt er in dit gat in de markt? :-)
En geen collectes of geloofsovertuigers.
De nieuwsbrieven die ik echt lees zijn om één hand te tellen. Soms voel ik me schuldig, want de nieuwsbrieven die ik dan niet (altijd) lees die komen van leuke/interessante mensen die goeie dingen doen. Ik lees dan liever iets van hun als het zo uitkomt/een linkje op social media voorbij zie komen maar uitschrijven voelt dat weer een beetje moeilijk.. ;-)
Gewoon uitschrijven. Je hebt geen enkele plicht. Het leven is te kort ;-)
Haha ja je hebt gelijk ;-)
“Zet alle notificaties voor je lijst uit. Je wil helemaal niet weten wie er op komt en wie er af gaat.”
“Achteraf… https://t.co/CCehQqaj5q
Oh ja, heerlijk, die staat al jaren uit. Ik werd er ontzettend chagrijnig van. Ik krijg met enige regelmaat een mail van een tevreden lezeres. En daar word ik heel blij van.
Ja, lief is dat, als mensen die moeite nemen om je een mailtje te sturen.
Dankjewel! Ik had er vandaag ook weer één. Ik wou hem het linkje sturen naar een eerder blog van jou. Had je niet eens iets geschreven over een eerste kennismaking/date en wat je dan ook niet als eerste vraagt? Maar nu krijgt ‘ie deze. Ook leerzaam en effectief!
Ik weet niet of ik dat was. Er staat een link in naar hoe permissiemarketing nou werkt. Die is nuttig. Misschien moet ik die even wat extra aanzetten.
..hij heeft me intussen bedankt. Jammer dat ik hem mijn afmelding-na-niet-aanmelden persoonlijk moest mailen. Is vast niet goed voor zijn humeur geweest. Of hij is van het soort dat er geen last van heeft. Hoe dan ook: liever niet kijken naar wie zich afmeldt inderdaad en gewoon doorschrijven, Kitty!
Grijns.