Vandaag gaan we het hebben over héél gewone dingen. Bijvoorbeeld: ik heb een nieuwe koffiemolen.
Hij werkt zo: bovenin gooi je je vers gebrande koffiebonen. Je draait een paar keer en je gemalen koffie valt in het glazen bakje. Het ruikt verbazend sterk naar koffie.
Ideaal.
Waarom hebben we die wandkoffiemolens eigenlijk afgedankt? Op welke datum is precies besloten dat het te vermoeiend was om aan een zwengel te draaien? Ik bedoel: dat je de was niet met de hand wil doen, in een ton kokend water, elke week, dat kan ik me voorstellen. Maar een paar bonen malen?
Koffie dus.
Is dat gewóón genoeg?
Ik doe mijn best.
Want hoe dan ook: de klimaatcrisis moet ik vermijden. Ik heb er lang en breed over nagedacht. Of liever: het heeft in mijn hersenen rondgedraaid – in die wasmachine die we het onbewuste noemen. En waarvan je nooit weet of je overhemd er dit keer rood of blauw uitkomt. Maar in dit geval is er maar één conclusie. Negeren.
Op 1 maart 2019 schreef ik een blog over Greta Thunberg, omdat ik haar speeches zo goed vond. Strak rechtuit geredeneerd, en vol terecht effectbejag. Maar tijdens het onderzoek liet ik me afleiden door de feiten over het klimaat – ik kwam aan de speeches niet eens meer toe. Ik was me dood geschrokken.
Sindsdien heb ik het goed gevolgd. In mijn milieu-Twitterfeed, via dagelijkse klimaat-updates van Medium, in The Guardian – de enige krant die een reële hoeveelheid kolommen uittrekt voor deze crisis van Pompeï-formaat, maar dan nog wereldwijd ook. En álles wat ik lees is alarmerend.
Ik lees het met buikpijn én het maakt me woedend.
Eigenlijk omdat het in de wereld sowieso niet loopt zoals ik wil
Omdat niemand ooit naar mij luistert.
Mijn hele leven al niet.
Zelfs als ik stem wint bijna altijd een andere partij.
Hallo, hallo
Meneer Rutte, meneer Macron, meneer Trump: niemand heeft mij ooit geraadpleegd over jullie geschiktheid. Terwijl ik toch met één oogopslag inschat wat voor vlees we in de kuip hebben. Soms stampvoet ik op onze originele keukenvloer uit 1904, omdat ik het bijna nérgens meer mee eens ben.
- Ik wil niet dat China Afrika leegrooft om troep te produceren die wij hier bij de Action kopen
- Ik wil niet dat Trump herkozen wordt
- Ik wil niet dat Elon Musk de hele ruimte vol plakt met satellieten: ik hoef geen 5G
- Ik wil geen verdeeldheid, ik wil dat iedereen met man en macht werkt aan de klimaatcrisis
Je ziet het, er gebeurt niks
Niks.
Ze luisteren niet.
Maar ik ben óók boos op mezelf
Want ik kom er wel een tikje laat achter dat er iets aan de hand is. En zelfs nu ik het weet ben ik te lui om consequent plasticvrij te winkelen, en te hebberig om nooit meer nieuwe kleren te kopen. Omdat ik nog steeds wil laten zien dat ik een hoogopgeleid tutje ben dat kan voldoen aan de smaak die in mijn subcultuur heerst.
Ja, ik repareer wat meer dan vroeger. Ja, ik maak mijn eigen deodorant en ik rasp mijn eigen huishoudzeep – ik ben de Marie Antoinette onder de poetsvrouwen. Nee, ik vlieg niet meer. Maar ja, ik rij nog wel mee in de auto. Met meneer Blogacademie. Nee, ik eet nauwelijks vlees. Maar ja, wel kaas.
Dus wat mijzelf betreft: het spijt me, ik deug voor geen meter. Ik schipper en ik lieg. Tegen mezelf en tegen anderen.
Maar laten we eerlijk zijn: dat doen we allemáál
Het leven is ingewikkeld. Ons geweten en wat we onszelf toestaan: ingewikkeld. Onze persoonlijke relaties en hoeveel we elkaar toegeven: ingewikkeld. Internationaal, welk land wat wil, en hoeveel we elkaar toegeven: ingewikkeld.
We hebben geen wereldregering, de belangen zijn tegenstrijdig en het klimaat is een verdienmodel.
Een systeem dat stuk is kan zichzelf niet repareren
Het is een verloren strijd.
Dus we kunnen maar beter over gewone dingen praten, zo lang het nog kan. Dit is mijn laatste post over het klimaat.
Nog koffie, iemand?
Lees ook:
1 De dochter, haar ouders en de toekomst van de wereld (de speeches van Greta Thunberg)
2 Waarom we het maar beter over gewone dingen kunnen hebben (#klimaat)
3 Het verbazende effect van een blogcomment #klimaat 3
4 Waarom ik mezelf zo’n loser vind
google-site-verification: google3d8706b2d2bb5ca6.html
Beste Kitty,
Wat ben ik geschrokken van deze blog.
“Het is een verloren strijd.
Dus we kunnen maar beter over gewone dingen praten, zo lang het nog kan. Dit is mijn laatste post over het klimaat.”
Ik hoop dat dit niet serieus bedoeld is.
Op 1 maart 2019 begon je je te verdiepen in de klimaatproblematiek en schrok je je wezenloos. Je besefte dat er een groot probleem was en ging er over schrijven.
En op 4 juli 2019 – net 4 maanden later – gaf je het al op. Gooide je de handdoek in de ring.
Ik ben al 25 jaar bezig met duurzaamheid en weet mede daardoor als weinig anderen hoe lastig het tot dusver is gebleken om progressie te boeken. Inderdaad is er een systematisch probleem.
Inderdaad heb je zelf niet op Rutte, Trump en Macron gestemd. Daarom voelt het misschien of je er zelf weinig aan kunt doen.
Maar je hebt een gave. Je kunt schrijven. Je bent van middelbare leeftijd en hebt dus tot 1 maart 2019 de signalen genegeerd dat er een groot probleem aan zat te komen. 1972 Club van Rome kon je misschien nog begrijpelijkerwijs missen, maar An Inconvenient Truth uit 2006? Dan heb je toch echt je kop in het zand gestoken.
Kortom: je bent medeverantwoordelijk en hebt de middelen en de talenten om er iets aan te doen.
Doe dan iets.
Of wees een slapjanus. Een lafaard.
Mocht je behoefte hebben aan een meer positieve boodschap dan de mijne, kijk dan eens naar de documentaire Tomorrow. https://www.demain-lefilm.com/en/film
Niet alles in die documentaire klopt, maar veel wel. Aardige probleemanalyse, aardige ideeen en vooral veel positiviteit. Een heleboel mensen die hun best doen.
Ook goed nieuws uit Nederland, voor mij uit onverwachte hoek: we hebben we net een paar weken stikstofcrisis achter de rug. Een veel groter en urgenter probleem dan de klimaatcrisis, net als dat massaal verlies aan biodiversiteit een veel groter probleem is dan het klimaat.
De gesprekken die er de afgelopen weken over de stikstofcrisis zijn losgekomen, hebben mij positief verrast. Zelfs vroem partij de VVD praat over verlaging van de maximum snelheid. Zelfs boerenpartij CDA praat over begrenzing van de veeteelt.
Dus in ieder geval hier in Nederland is het te vroeg om te zeggen dat het systeem in zijn totaliteit kapot is. De Raad van State heeft toch maar mooi zijn werk gedaan. En Urgenda wint steeds de zaken tegen de overheid.
Daarnaast zijn er nog steeds wetenschappelijke instituten die goed werk doen. Ook in de Verenigde Staten en in het Verenigde Koninkrijk. Wetenschappelijke instituten die overigens dringend behoefte hebben aan media – waar jij ook toe behoort – om namens hen het verhaal te doen richting de massa.
Een slecht geinformeerde kiezer weet niet waar hij op moet letten. Dus er is werk voor jou om te doen.
Zelfs als het systeem op zich niet werkt: ook systemen hebben niet het eeuwige leven. Ook die kunnen heroverwogen worden. Moeilijk, maar niet onmogelijk.
Als Greta 1 dag in de week spijbelt voor het klimaat, of liever, voor duurzaamheid in zijn geheel, dan moet het toch ook voor jou doenbaar zijn om 1 dag in de week te besteden aan het redden van de wereld.
Er zijn slechtere manieren om je tijd te verspillen.
David Klein
PS Ik vraag je niets wat ik niet zelf ook zou doen. Ik werk 50% van mijn tijd aan de TU Delft en praat iedere week met studenten over duurzaamheid. Ik geef vakken als Design for Sustainability, Sustainable Concept Design, Circular Product Design en Designing Sustaiable Transitions.
Van eerste hand weet ik: onder de nieuwe generatie studenten is echt wel wat gaande. En zij kunnen hun ouders aanspreken op hun gedrag.
De andere 50% van mijn werktijd besteed ik onbetaald aan het ontwikkelen van eigen ideeen die zonder uitzondering met duurzaamheid te maken hebben. Onder andere probeer ik een plan uit te werken voor The Sweet Spot for Sustainability.
Mijn eigen, lieve, warme, sociale zus verklaart me voor gek dat ik zoveel tijd aan duurzaamheid besteedt. Onder andere omdat ze de urgentie nog steeds niet voldoende begrijpt, maar bovendien – net als jij – denkt dat het allemaal te groot is. Ze kan er niets mee.
Misschien begrijp je dan, waarom het me zo aangrijpt dat je op 1 maart van dit jaar nog zo prachtig schrijft over wat je ontdekt hebt toen je de speeches van Greta Thunberg bestudeerde, maar het vervolgens al na 4 maanden op gaf.
Ik ben vader van drie zonen van 7, 11 en 13. Zij zullen nog hopelijk 70 jaar of langer met deze planeet moeten doen. En hun eventuele kinderen nog langer.
Dus ik mag niet opgeven.
Mijn eigen zus mag niet opgeven. Zij heeft zelf ook kinderen van 25 en 27. En binnen een paar jaar misschien kleinkinderen.
En jij mag dus ook niet opgeven. Want hoe minder jij doet; hoe meer ik moet doen. Dat is niet eerlijk.
De Ruttes, Macrons en Trumps van de wereld zijn tot daar aan toe. Maar we zijn pas echt in problemen, als mensen zoals jij en mijn zus het opgeven.
“Do not go gentle into that good night.
Rage, rage against the dying of the light.”
Dylan Thomas
Ik dacht dat je als schrijfster een gedicht wel zou kunnen waarderen.
PPS Volledig oneens met de gedachte dat je pas iets mag zeggen over duurzaamheid als je het zelf perfect doet. Net als jij vlieg ik niet en rijd bijna niet in de auto. Eet geen vlees, maar wel kaas.
Mijn voetafdruk is al veel kleiner dan die van de gemiddelde Nederlander, Europeaan of Westerling en zo lang dat zo is, is mijn leefstijl A, A+ of misschien zelfs wel A++. Dat wil zeggen: veel beter dan de norm.
Het is onredelijk van mensen die zich alles permiteren, om mensen die niet perfect zijn om die reden monddood te maken.
PPS …en bevolkingsgroei is lang niet zo’n groot probleem als defaitisten willen doen geloven. In ontwikkelde landen waarin mensen er op kunnen vertrouwen dat hun kinderen overleven, daalt het geboortecijfer standaard onder de 2. De wereldbevolking groeit alleen substantieel in Afrika.
Waarom?
Vanwege de hoge kindersterfte. Ja, paradoxaal genoeg: kindersterfte lijdt tot bevolkingsgroei.
Kijk de TED talks van Hans Rosberg er maar eens op na.
https://www.ted.com/talks/hans_rosling_religions_and_babies?utm_campaign=tedspread&utm_medium=referral&utm_source=tedcomshare
Het grootste probleem is dus niet bevolkingsgroei, maar ongelijkheid.
Laat me even weten als je weer bijgetankt hebt en zin hebt om de wereld te redden. We hebben mensen zoals jij nodig.
Ha David. Dank je wel voor je uitgebreide commentaar. Ik waardeer het erg, want ik snap dat je zulke dingen elke dag wel kunt schrijven. En dat is uitputtend.
Wat moet ik zeggen? Misschien is het een privé-kwestie, en komt mijn defaitisme omdat ik al een psychisch zware tijd achter de rug heb, toen onze oudste zoon depressief werd, en het godsonmogelijk bleek om in ons doorgaans liefdeloze ggz-systeem op tijd de hulp te vinden die hij nodig had.
En voeg bij die schok de schok dat zelfs de mensen die het goed voor hebben met de ggz een website die ik vervolgens, uitgeput en in de rouw, maakte om ouders met kinderen die suicidaal zijn in één klap hoopvol voor te lichten en alle informatie te geven die wij niet hadden – die nog steeds niemand krijgt – van zijn funtie ontdeden. Omdat ze niet snapten dat alle informatie zich tegenwoordig het snelst via internet verspreidt. En toen ik protesteerde was ik weer even monddood als toen onze zoon nog leefde, die laatste jaren.
Ik ben doodmoe geworden van die twee keer verloren strijd. Van hoe onmogelijk het blijkt om, zelfs als je sterke medestanders hebt, verkeerde informatie te reframen.
Ik zie geen enkele verbetering. Onze regering is enkel bezig met maatregelen die de economie helpen. Zelfs 100 rijden is teveel gevraagd. Hoewel ik moet toegeven dat ik ook verbaasd was dat dat sowieso opeens op de agenda kwam.
Natuurlijk weet ik van de Club van Rome. Maar ik weet pas sinds Greta dat het zo erg is – ik heb het weggeschoven, zoals bijna iedereen. Wetenschappers wisten het al in de 19e eeuw, dat het zou vastlopen vanwege de CO2.
Misschien heb ik ongelijk. Ik hoop het. Dat is de andere poot van het probleem: ik ben een alfa, ik heb een raar hoofd, ik snap weinig van exacte vakken – ik snap er niet echt iets van. Ik kan het niet zelf beoordelen of onderzoeken. Het is daarom een onveilige materie voor me.
Het is waar dat we moeten denken vanuit een positief model. We doen wat het beste voor iedereen is, ongeacht wat anderen doen. Ik probeer het zoveel mogelijk.
Niettemin neemt de hoeveelheid CO2 gestaag toe. Hoe het zit met stikstof en de biodiversiteit – verschrikkelijk. Waarom het belangrijker is dan de opwarming – weet ik niet, maar voor mij zijn het uitingen van hetzelfde probleem: grenzen aan de groei. We consumeren de aarde kapot.
Ongelijkheid: kijk mijn tweets er maar op na. Natuurlijk ben ik het met je eens.
Dank je wel voor je antwoord.
Van het persoonlijke verlies had ik geen weet. Het lijkt is het verschrikkelijkste dat je kan gebeuren; een kind verliezen. Dat hakt in op je weerbaarheid; dat snap ik goed. Alsnog mijn medeleven.
Ik schrijf zelden stukken als hetgene wat ik hierboven schreef. De reden dat ik bovenmatig getriggerd werd, was de combinatie van het stuk van maart – waar ik heel blij van werd (weer iemand die het snapt er bij!) – en daarna dat van juli.
En dat ik bovendien op deze twee posts gewezen werd door iemand die er ook niet meer in geloofd.
Mocht dat een beperkende factor zijn voor je om te zijner tijd actief te zijn: er zijn genoeg beta’s die wel thuis zijn in duurzaamheid, maar communicatieve vaardigheden missen om hun boodschap door te geven.
Bedrijven tuigen dat soort samenwerkingen gericht op; onderzoekers, ontwerpers en marketeers samen in een vruchtbaar ecosysteem.
In vrijwilligersland lukt dat niet zo goed. We vertrouwen elkaar misschien wel te weinig om blind op elkaar te kunnen varen. Een marketeer die blindelings vertrouwt op wat een onderzoeker hem vertelt en op basis daarvan zijn tijd doneert aan een goede zaak zonder verdienmodel.
Het draait inderdaad in ons sociaal-economische systeem te veel om verdienmodellen.
MET verdienmodel kan bijna alles, of het nou goed is of slecht voor de mensheid.
ZONDER verdienmodel kan bijna niets, of het nou goed is of slecht is voor de mensheid.
Als je een positiever beeld wilt krijgen van de kansen om de ontwikkelingen op het gebied van duurzaamheid om te buigen, zou je echt eens naar Tomorrow/Demain moeten kijken.
Maar misschien staat je hoofd daar voorlopig nog niet naar. Dat is begrijpelijk.
Sterkte met het hervinden van hoop en kracht.
Ter info: de beoordeling dat het verlies van biodiversiteit en de stikstof cyclus erger zijn dan klimaat, komt van Zweedse wetenschapper Johan Rockstrom, die al jaren planetaire systemen in kaart brengt. Zie ook weer een TED talk: https://www.ted.com/talks/johan_rockstrom_let_the_environment_guide_our_development?utm_campaign=tedspread&utm_medium=referral&utm_source=tedcomshare
Nee, dat is al jaren geleden. Zes jaar inmiddels. En 4 jaar van die site. Maar het heeft mijn vertrouwen nogal aangetast. In dat iets verandert als ik dat wil ;-)
Ik ga dit weekend kijken naar je links – ik zit nu met een deadline. En nee, het is niet de bedoeling dat mensen de moed opgeven omdat ik iets opschrijf. Ik kom er nog op terug.
Het klimaat is net als in t verzet zitten tijdens de oorlog. Weinigen deden t, veel praten er over – vooral na de oorlog, en de meesten waren passief. Als je wel wat doet, dan kun je tijdens de apocalypse iig zeggen; ik deed wat. Dat voelt wel lekker tijdens t sterven. Lijkt mij zo.
P.s. Het EV is besteld en aanbetaald. Komt eind augustus.
Hee, sarcasme? Ik moet eerder denken aan hoe de joden zich voelden aan de vooravond van WOII: wie kon, trof maatregelen. Wie geen geld had of wie te laat was om te vluchten, hoopte dat het zou meevallen. Overigens: veel joden zijn gevlucht, maar niet ver genoeg. Wie in Nederland was gestrand, in de hoop dat NL weer neutraal zou blijven – zoals een Duitse familie die in ons huis woonde – werd vaak alsnog opgepakt.
Hoe dan ook gaat de vergelijking met WOII niet echt op. Toen was er één duidelijk aanwijsbaar gevaar en je kon vluchten naar een veilige plek. Nu zijn we allemaal onderdeel van het probleem. Plus: de oplossing is een wereldwijde kwestie. Het helpt niks als wij 2 kolencentrales sluiten, als we vervolgens met kolen geproduceerde energie uit Polen halen, of als we hier houtsnippers gaan verbranden. Het politieke systeem schuift met pionnen, in plaats van subsidies af te schaffen enz. Ze willen niet in eigen vlees snijden en ze blijven newspeak praten. En dat is wat mij buikpijn geeft als ik de krant lees.
Joden uit Duitsland dachten dat ze in NL veilig zouden zijn maar ze vergisten zich.
Zo vergissen Nederlanders zich ook. ‘Wij bouwen gewoon hogere dijken en besproeien onze tuin,’ denken velen.
Ze vergeten dat dijken kunnen breken, en dat het het zeewater tot aan Amersfoort komt, of dat stormen zo onvoorspelbaar worden dat ze steden en dorpen alsnog in puin leggen. Of dat er ‘opeens’ 5.000.000 Afrikanen op de stoep staan…
Ja. Ik kan nog wel wat scenario’s bedenken… het is al bezig.
Mag het ook een kopje thee zijn?
Mensen als AOC en Greta Thunberg geven mij hoop.
Voor jou zet ik thee!
Ja, ze geven hoop. Ik ben een grote fan van AOC. Ik hoop dat ze zichzelf blijft.
Toevallig zag ik deze vanmiddag in een etalage staan:
https://ximaar.files.wordpress.com/2019/07/handmolen.jpg
Ja, ze zijn er ook niew. Handkoffiemolens. Maar ik koop bij voorkeur tweedehands. Duurzamer.
“Als je maar niet over het klimaat praat”. Ik ben het weer eens met @KittyKilian https://t.co/BnAzx0KoKp https://t.co/jm31Ehbpbi
De datum van de afschaffing van de handkoffiemolen? Vanaf 1960 deed de Elektrische Koffiemolen zijn intrede in Nederland. https://koffiebean.nl/ontstaan-koffiemolen/ Op 31 september 1968 – na een verhuizing uit het centrum van de stad naar een nieuwbouwwijk – kregen wij in ons gezin een elektrische koffiemolen. Vanwege het feit dat mijn moeder last had van haar schouder na een ongeval met de fiets. Zo’n wandkoffiemolen van ‘De Spar’ is natuurlijk puur nostalgie. Net als het merk. Ooit bezocht ik Venetie en kwam ik aan het eind van een steegje op een plein een buurtsuper van ‘De Spar’ tegen. Nooit gedacht dat ze ook daar een winkel zouden hebben. Zo is het leven, wat ook een klimaat is of een milieu, een optelsom van herinneringen. Relevant voor privépersonen of leden van een generatie. Over vijftig jaar maakt alleen een historicus zich nog druk om het uitsterven van de handkoffiemolen, of de wandkoffiemolen. Wat dat betreft loop je al aardig voor de troepen uit. Zo bezien staan wij al met één voet in de geschiedenis. Gewoon verder schrijven dus, wie schrijft die blijft. Althans, nog even. Fijne dag verder. Huub
Laat ik nou een historicus zijn.
Wist ik, vandaar.
‘Soms had ik het over mijn verbazing, maar aangezien niemand die scheen te delen – zo bestaat het leven uit een serie kleine eenzaamheden -dacht ik er verder niet meer aan’. – Roland Barthes, ‘La Chambre Claire’.
O, prachtig. Een serie kleine eenzaamheden.
Het leven is altijd schipperen tussen jezelf te vriend houden en de rest van de wereld te vriend houden. Gewoon doen wat je doen kan en jezelf niet gek/apathisch laten maken door de media die alles uitvergroot. Dit probleempje is mij nog maar een jaar of 50 bekend en rond m’n 17e begon ik me ernaar te gedragen. Allereerst wilde ik niet volwassen worden, want de volwassenen hadden de wereld van destijds verziekt. Vervolgens besloot ik geen rijbewijs te halen. Daar heb ik achteraf nooit spijt van gehad. Ik heb wat staalfabriekprojecten gedaan waar de mensen en het milieu behoorlijk wat aan hadden. Ben ook rond m’n 44e gestopt met betaald werk. Voorkomt dat ik teveel geld overhou en dus aan troep ga uitgeven. Ben alweer een tijd actief voor de Fietsersbond, aangezien daar een oplossing ligt tegen vervuiling en tegen bewegingsarmoede. Een van de betere oplossingen is minder nageslacht produceren. Ben ik tot nu toe ook goed in. Punt is wel; voor wie doe je het dan?
Voel me er zelf nog altijd prima bij en laat me dus niet gekmaken door de media. Ik weet hoe die aan de haal gaan met een verhaal. Dat ze weinig snappen van betavakken en dat de waarheid ondergeschikt is aan de reclame-inkomsten en aandeelhouders. Wetenschappers overdrijven overigens mee, anders komen ze niet in de krant op op TV. Het gevolg kan idd zijn dat mensen milieu- en klimaatmoe worden. Dan kan je maar beter een bakkie koffie zetten en dat doe ik gewoon met voorgemalen koffie.
;-)
Kan ook. De ENFB: fijn spul.
Waarom heb jij je identiteit zo verscholen, zelfs op je eigen site? Anyway, je bent een man van rond de 50 en een beta en een actievoerder, min of meer.
O ja. Degenen die overdrijven zijn meestal de communicatie-afdelingen van de universiteiten. De meeste wetenschappers zelf moeten er niks van hebben, van ongenuanceerdheid.
Omdat ik een vreemde en te unieke achternaam heb. Ben pseudoniemen ook gewend van de 27mc. Maar ik vind het ook wel pretig dat de vele reactie-api’s van Google me op deze manier niet kunnen volgen. Op m’n site staat een werkend mail-adres en als ik daar op reageer krijgen mensen m’n gewone mailadres met voor en achternaam retour. Ben 22% ouder en doe vooral regionaal werk qua fietsen. Op dat gebied is het meeste te halen.
Klopt dat er een communicatielaag tussen zit, die wat mij betreft vaak te hard schreeuwt. Gebeurde al met de Club van Rome. Volgens hen waren alle belangrijke grondstoffen rond 2000 op en moesten we in 2000 met beschermend materiaal lopen vanwege de luchtverontreiniging als alles doorzette volgens het gemiddelde scenario. ‘We’ deden het echter nog slechter dan het slechtste scenario en er zijn in 2019 nog steeds grondstoffen en de lucht waar ik woon is behoorlijk schoon.
1. Dus we zijn generatiegenoten.
2. Wacht even – ik heb geen idee wie de communicatie deed voor de Club van Rome. Maar waarschijnlijk was het geen universiteits-pr-bureau. En dan: dat hun prognoses niet 100% accuraat waren zegt niks. Voorspellen is nauwelijks mogelijk met zoveel variabelen. En je wil toch niet zeggen dat we de grondstoffen niet snel opmaken – op de schaal van heelal-tijd, dan?
1. Zou goed kunnen.
2. Stond gewoon in het rapport. Ze waren bijv. vergeten dat er daarna nog aardig wat gasvelden en dergelijke gevonden kon worden en werd.
Noem dat maar gewoon: “Vandaag gaan we het hebben over héél gewone dingen. Bijvoorbeeld: ik heb een nieuwe koffiemo… https://t.co/IUWCX4t8na
Mooi blog, Kitty.
En toch blijf ik hopen. We moeten wel.
Positief denken, ook als het tegenzit – dat is het beste, lijkt mij. En doen wat nodig is, zoveel je kunt, waar je kunt. Greta Thunberg zegt dat ze uit haar depressie kwam toen ze iets ging doen.
RT @KittyKilian: Waarom we het maar beter over gewone dingen kunnen hebben > https://t.co/pOah4T9bU0 https://t.co/9TLHO1YGGC
“Een systeem dat niet deugt kan geen oplossing verzinnen voor zichzelf. Nog koffie, iemand?” @kittykilian over #klimaat
Hoi!
Ben geen Blogger ofzo. Dus ik pretendeer niet een supersonisch antwoord te geven in Kitty-style.
Lees wel jouw blogs met plezier Kittty, eigenlijk de enige :)
Wilde gewoon reageren over dit onderwerp, soort van machteloos gevoel
Mijn oplossing?
Van de week, onze straat ont-plastict. Daarne ons recreatieterrein aangepakt.
Vulleszak vol met plastic naar het recycle station ipv het weiland in geblazen, DAT voelt goed
Resultaat?
1.Eindelijk er iets aan gedaan hebben.
2.Ego overwonnen, was echt wel een dingetje.
4.De complimenten van de familie, buurtjes en blije koeien!
Daar draait het om. Dat is onze energie waardoor de hoge heren gaan bezwijken,
…met of zonder koffie :D
Ja, Jolanda, je hebt helemaal gelijk. Dat moet je ook doen. In je eigen omgeving je best doen. Niks doen werkt niet, daar word je alleen maar somber van.
Dank je wel Kitty!
Ik denk inderdaad dat depressies juist komen vanuit het machteloze gevoel.
Dus dan maar ff, hup, mijn ego aan de kant, zo simpel :)
Wil niet later aan de ‘hemelpoort’ staan en zeggen: ” Tja, ik had ego en was bang om uitgelachen te worden als ik plastic zou opruimen…”
Dat zou genant zijn haha
Ja, dingen doen die anderen gek vinden, dat is dapper. Een paar jaar later is het opeens normaal. Zoals: niet roken. Autogordels gebruiken. Enzovoorts.
Je mag best aan ons geweten blijven rammelen hoor. Als jij dat doet, leest het tenminste lekker weg.
Mijn nespresso apparaat is nog erger dan de machines van 2000 euro. ?
Zwarte koffie graag. Doe maar extra sterk.
Breek me de bek niet open over Nespresso. En wat een herrie.
“Een systeem dat niet deugt kan geen oplossing verzinnen voor zichzelf. “ Een eeuwenoude pijnlijke waarheid. Koffie dan maar.
Het staatskapitalisme wil zichzelf niet overbodig maken, bedoel ik. En zelfs een volksopstand, wat in het verleden nog weleens wou helpen, zal niks opleveren. Niet op de korte termijn die nodig is.
Decaf met warme kokosmelk graag.
Om mezelf te behoeden voor moedeloosheid zeg ik altijd:
Leef je eigen kleine leven zo goed en groots je kan.
Dat helpt, al is t maar tussen mn oren.
Ja, dat is verstandig.
Kokosmelk moet ik effe halen dan ;-)
Ja. Dat herken ik wel. Wel eigen bokashi bouwen maar stoken op propaangas. Geen vlees eten maar de vis niet biologisch kopen. En ik koop deodorant nog in de winkel.
Als ik jou nou leer hoe je een bokashi maakt leer je mij dan hoe je deodorant maakt?
Is goed, al weet ik niet wat een bokashi is.
2 delen maizena
2 delen kokosolie
2 delen zuiveringszout / natriumbicarbonaat (Arm & Hammer bij Plus of anders bij de ouderwetse drogist)
Eerst de kokosolie au bain marie verwarmen en dan de rest erdoor. In een ondiep glazen potje bewaren. Geen parfum nodig. Werkt beter dan deo uit de winkel, mits je huid het verdraagt. Gaat eindeloos mee.
dankjewel! altijd naar op zoek:)
Een Bokashi is een soort mini compost emmer – het fermenteert keukenafval en zet het om in een sapje waar je plantjes beter van gaan groeien (super voor de moestuin) of waar je de wc mee kunt ontstoppen. Beide super nuttig:)
twee lege frietemmers bij de frituur halen ( kom je daar ook eens), in 1 ervan gaatjes boren van een halve cm max. in de ander boor je een gat van ca een cm, daar gaat een kraantje in (zo’n kraantje van een regenton). luchtdicht afsluiten. Je keukenafval gaat erin met een handvol bokashi starter (te koop bij biowinkels en tuincentra). als ie vol is 2 weken laten staan en dan kun je naar hartelust tappen. Voor de tuin 1:100 verdunnen. Mijn moestuin is er heel blij mee.
Nooit van gehoord!Ik ga er meer over opzoeken. Dank je.
2 delen – 2 delen – 2 delen? Humor!
Je hebt gelijk. Ik vertaal 2 eetlepels in 2 delen. Over onnadenkendheid gesproken.
Ja super deo! En zonder maizena werkt het ook als een trein!
Misschien ook zonder kokosolie. Het probleem is dat die je leidingen kan verstoppen na veel wasuren. Dunkt mij.
Geweldig zoals jij het bijna onbevattelijke onheil van klimaatverandering en de keuteligheid van een ouderwetse koffiemachine in één blog weet te combineren.
Haha, ja, maar is dat nou keutelig? Het is gewoon een verrekt handig apparaat. Fuck al die idiote Italiaanse dubbelverchroomde koffiezetmachines van 2000 euro. Nergens voor nodig.
Volgens mij is het “ik deug voor geen meter” of “ik deug van geen kant”
Overigens, mijn kinderen juichen als ze mij op een taalfout kunnen betrappen ;-)
I stand corrected. Ook letterlijk.
Ja, dat is er weer één, zo’n blogpost die je móet lezen. Dankjewel!
En trouwens, voor je updates op je boek geldt hetzelfde. Ze zijn elke keer heel welkom. :-)
Of niet. Greta Thunberg en AOC, toch wel twee fantastische meiden, hebben elkaar deze week voor het eerst gesproken, lees ik net. Het staat in The Guardian. Zij zouden het niet met me eens zijn.
Tja, wauw. Eens, ook na Margaret Whealey. Zij zegt dat we de hoop moeten laten varen, maar AOC zegt het mooi:
From there I learned that hope is not something that you have. Hope is something that you create, with your actions. Hope is something you have to manifest into the world, and once one person has hope, it can be contagious. Other people start acting in a way that has more hope.
Ja, zij is een fenomenale redenaar. Wil nog niet zeggen dat de wereld het met haar eens is, helaas. Maar wat mij betreft: AOC for president. (Misschien de volgende ronde? Maar ze heeft ergens al gezegd dat ze geen carrièrepoliticus is.)