How to die propagandistically en waarom bijvoeglijke naamwoorden moeten botsen

De beestachtig lieve bitch botste teder tegen het prikkeldraadhek van haar andere zelf, en een scherf van haar zonk in haar ziel als een oorlogsschip vol verpleegsters op weg naar Die Heimat, en de zon en de maan rotten als bitter fruit aan de hemel, waarin sterren een grindpad naar de dood uitstippelden, en het Zuiderkruis bloedde als een bijbel in het vuur.

Ik ben even zo brutaal om de hele tekst van dit liedje hier neer te zetten want ik kon niet kiezen, het bulkt van prachtigs! (Silver Jews; San Francisco DC). Sarcastic hair… A vocal martyr in de vegan press (in de context dubbel mooi)… Lees zelf maar!

Old San Francisco, San Francisco B.C
I lived with my true love and she lived with me
“Romance is the douche of the bourgeoisie”
Was the very first thing she imparted to me
We had sarcastic hair, we used lewd pseudonyms
We got a lot of stares on the street back then

Since her dad, a local barber, had been beaten to death
She had become a vocal martyr in the vegan press
The cops had failed, they couldn’t catch a bus
They were looking for a male with a bad hair cut
Enter tumbleweed, exit love and our affaire d’amour
Was set on self-destruct

She said “you don’t make enough to provide for me.”
I said “what about the stuff that we quote believe?”
She said “I left that on the sands of history
I’ve found a new man to take care of me
He dresses for success and emergency
And he moves a lot of concrete on the QVC.”

Middle-aged and deadly, like a cobra in the shade
Sat in the midst of the smoke that he made
His name was Mr. Games and he owned the place
It was a lonely bar and grill in the Lower Haight
He had a jeweler’s hands and a blurry face
He knew I needed a chance so he gave me a break

“If I hire you now, can you start today?
I got a high-rise job down by the bay
Just a couple of rocks and some firearms
There’s not many locks and just one alarm
My step-son Gene will pick you up and drive
Try to be his friend, he’s got a friendly side.”

Doll-house lightning and the next thing I knew
We were back at our point of rendezvous
I was in the possession of burglary tools
Children’s fur coats and diamonds and jewels
Gene’s talking about insignificant shit
Just like crooks in the movies when they do that bit

He said the power of metal will never be harnessed
I thought the wages of metal should be heavily garnished
We were waiting for his dad to meet us there
Gene took off his hat and I noticed his hair
It was neatly trimmed but a patch was bare
I knew it wasn’t the wave, it was human error

Before I knew what I said, I said “killer cut.”
I watched him silently putting out a cigarette butt
Then he came at me with some fist cuisine
I had to duck aside and that was bad for Gene
Cause when he went by me he tripped and fell
Through the glass coffee table at the Wong hotel

Right there and then Mr. Games walked in
With my ex-true love on his gamy limb
So her dad’s killer’s dad was her new beau
And Games had a wife, whatta you know?
She got real real quiet till we chucked the kid
Then she went her way and I went his

Ah, een ouwe blogpost, maar wel een heel goeie. Raakt de kern van echt goed schrijven.

Een tijd geleden kwam ik ook zo’n schuurterm tegen. In dit geval een samenstelling: spreadsheetfundamentalist: iemand die zich bij beslissingen alleen door de cijfertjes laat leiden en zich niks aantrekt van de context achter die cijfers.

Waarom vind ik dat zo’n leuk woord? Omdat ‘spreadsheet’ me doet denken aan een saaie kantooromgeving, aan rationaliteit, terwijl ‘fundamentalist’ mijn gedachten laat afdwalen naar boze mannen met baarden en bomgordels. Twee totaal verschillende werelden in één woord.

Hoorde net ook nog een mooie: “onherstelbaar verbeterd”

Geweldige voorbeelden. Ja, euforisch worden van taal en taalvondsten, ik kan me daar helemaal in vinden.
Zo gebruikte vanochtend een collega van me in een email het woord ‘slodderig’, een per ongeluk onstane verkruimeling van slordig en sloddervos. Dan is m’n dag al meteen goed.