Waarom bloggen van belang blijft – zelfs bij content shock

‘Dat moet je niet doe-hoen, als blogjuf’, waarschuwt een vriend.

‘Je moet niet bloggen over content shock. Dan verpest je je eigen markt.’

‘Ik vind’, zegt een blogvriendin, ‘dat je er juist een antwoord op moet geven.’

Ik mopper tegen de Videovakvrouw

Bij de koffie. Op zaterdagmorgen.

‘Ze hebben makkelijk praten. Maar het is aan de gang, het is een probleem, dus ik ga het niet ontkennen. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de secundaire content shock.‘

De Videovakvrouw: ‘De WAT?’

‘De secundaire content shock’

‘Hoezo?’ zegt de Videovakvrouw.

‘Iedereen is overvoerd. Weetjewel? Lees Mark Schaefer er maar op na. Dat komt door twee dingen: 1. Iedereen heeft inmiddels een blog en 2. Social media snoepen steeds meer tijd en verkeer af van blogs. Met opzet: ze gebruiken een lock in strategie. Want hun advertentie-inkomsten zijn gebaseerd op views. Terwijl wij als zelfstandigen onze lezers juist op onze eigen blogs willen.’

De Videovakvrouw kijkt bezorgd

‘Omdat we meer blogs hebben en meer social media krijg je gemiddeld minder lezers. Dus wat gebeurt er? In de hoop om toch een beetje aandacht mee te pikken gaan mensen hun blogs overál publiceren. Krijg je nóg meer soep op je bord.

En tegelijk gaan media als Facebook nou meewegen hoeveel tijd je volgers besteden aan het lezen van jouw posts, daar. Zo dwingen ze je om langere en betere content te plaatsen. Video’s. Of hele blogs, bijvoorbeeld. Linkedin probeert hetzelfde. Veel mensen zijn dol op Medium. Dus daar moet je je blog óók nog een keer onder de aandacht brengen. En dan moet je een podcast, een videokanaal – kortom je gebruikt dezelfde content 5 keer. Of 9 keer, zoals Jay Bear. (NB zie de podcastaflevering The Future Of Content Strategy – zoek hem via de links, hij staat nog niet op de blogpagina.)

‘Oei’, zegt de Videovakvrouw, terwijl ze warme melk opschuimt. ‘En nou?’

‘In Amerika hebben ze al een oplossing gevonden. Je schrijft uitgebreide posts. Die plaats je op al die platforms. En in die posts geef je een link naar extra tips of een handleiding op je eigen blog.

Je maakt dus tweetraps blogs

Zo krijg je je lezers alsnog op de goede plek.’

De Videovakvrouw: ‘Lekker veel werk.’

Ik: ‘Je kunt het eigenlijk alleen maar aan met een heel team.’

De Videovakvrouw: ‘Dan worden we magazines. Maar is dat nou de oplossing?’

Ik: ‘Ik heb er niet veel zin in. Volgens mij is het een doodlopend spoor.’ Ik denk aan de koning met zijn schaakbord vol graankorreltjes.

De Videovakvrouw is minder zorgelijk uitgevallen. ‘Ach’, zegt ze, ‘weet je wat jij moet doen?’

‘Jij moet gewoon aan de video’

We zitten samen te grinniken.

We zijn niet dodelijk bezorgd. Terwijl we toch allebei online ons brood verdienen.

Waarom niet?

Omdat we ons niet gek moeten laten maken.

1. Blogs en websites zijn niet meer weg te denken

Ook al is de tijd van helemaal gratis aandacht krijgen voorbij (de teaching sells-periode waarin Copyblogger groot werd); ook al hebben de platforms die nu leidend zijn manieren bedacht om ons te laten adverteren – toch blijft je eigen website de plek waar mensen op zoek gaan naar wie je bent, vóór ze je inhuren.

2. Ook offline kun je aandacht vragen voor je blog

Met spreekbeurten bijvoorbeeld, met boeken of eh.. netwerkborrels. Godbewaarme.

3. De blogosphere wordt steeds professioneler

Maar Nederland loopt achter. De bestgeschreven blogs die ik ken zijn Engelstalig. We kunnen nog wel wat variatie gebruiken. Het is in Nederland ook nog makkelijker om als nieuwkomer op te vallen.

4. Niemand weet waar het heen gaat

Het internet, de technieken, modes en mogelijkheden blijven over elkaar heen buitelen. We zitten in het oog van een storm en we hebben geen idee hoe lang hij duurt en waar hij gaat liggen.

Online marketing is een rijk vakgebied. Het combineert techniek, wiskunde, statistiek en SEO met psychologie, copywriting en visuele aantrekkingskracht. Het is onoverzichtelijk groot.

We buigen allemaal mee, als het riet.