From: Jean-Paul Toonen
Subject: Re: Contact Form Submission from Jean-Paul Toonen
Date: August 15, 2012 5:02:01
Hallo Kitty,
Je aanval op ‘distributeurs’ van andermans content vind ik niet okay. Je invalshoek is extreem op scheppende creativiteit gericht… en slaat door. De mevrouw die als voorbeeld helemaal in de aanvang van deze post werd gekielhaald verdient dat niet. Ze wijst haar contacten op interessante blogs van anderen. Daarmee heeft ze zuivere intenties en ze deed dat correct.
De discussie in de scroll ontwikkelt zich vervolgens in de richting van Auteursrechten-bescherming en op dat punt ben ik misschien degene die wat doorslaat naar de andere kant. Toch denk ik dat we juist af moeten van dat ego-trippen rond de “eigen schrijfselen” waar vervolgens niemand meer aan mag komen, zonder academische voetnoot. Het is niet meer van deze tijd. De wereld zit enorm verlegen om goeie ideeën – de problemen zijn ook enorm – en wie die heeft zou ze genereus mogen delen. Echt goeie online marketeers (Godin, Kawasaki) geven al hun inzichten weg in blogs. Dat durven ze omdat deze mensen visie hebben… van waaruit steeds weer nieuwe originele en werkzame ideeën ontspruiten.
De basishouding van schrijvers (vaak zeldzame mensen met inzicht) zou veel meer “gevend en delend” naar het collectief kunnen zijn, in plaats van gedreven door het eigen ego. Ik vind het dus ook jouw taak, Kitty – als adviseur, docent – om dat idee te onderstrepen. Deze wereld heeft dat nodig.
Een goeie tekst overleeft een aantal generaties. Anderen voegen daar meestal iets aan toe: soms aanvullende content, dan weer nieuwe lezers. De meeste lezers die zich herkennen in je tekst delen ook je naam. Doen ze dat niet, hebben lezers dat na een poos in de gaten. (Kan me ook nog voorstellen dat je dan gewoon een #fail twittert, voor wie boos geworden is). Voor degenen die broodroof ervaren door gehaaid jatwerk door anderen, hebben het voordeel dat internet zulke overtredingen vrij makkelijk traceerbaar maakt. Klaag niet, maar pak het gewoon aan.
Wie voldoende vaak en kwalitatief content produceert, krijgt vanzelf een reputatie. Dat gaat niet na 2 goeie teksten… daar moet je langdurig aan werken. En terecht. Als ik dan de tirade volg van jou en al die mensen die maar blijven hameren op originaliteit, soms met het wetboek uit 1912 in de hand, voel ik drang om dat te nuanceren. Ik vind het te calvinistisch en verzuurd, na een paar blogjes te gaan schreeuwen dat iedereen maar originele content moet gaan produceren. Juist dat zouden we in deze wereld slimmer kunnen doen.
Veel succes met bloggen en vast tot weer,
Jean-Paul
From: Kitty Kilian
Subject: Re: Contact Form Submission from Jean-Paul Toonen
Date: August 15, 2012 5:39:44 PM GMT+02:00
Ha Jean-Paul,
Nou, dat zou ik als reactie wel op mijn site willen! Heel genuanceerd.
Kunnen we dit niet als een briefwisseling plaatsen ofzo?
Want ik ben er hard over aan het nadenken. Als ex-journalist (die er een tijd tussenuit is geweest) zijn mijn normen misschien teveel die van het jaar 2000.
Stukken citeren met een link erbij is uiteraard geen punt. Inspiratie opdoen evenmin. Iemand nadoen ook niet. Zo leren we, allemaal.
Sterker: het is allemaal zo nieuw online dat iedereen van iedereen leert en afkijkt en bij elkaar op cursus gaat. Ikzelf doe ook na wat ik van andere sites heb geleerd.
Onder mijn ergernis zit vooral mijn afkeer van dat Open Circle Academy-gedoe, de grote hoeveelheid sites die je vindt die alleen maar gericht zijn op verkopen op de meest platte manier… De schrijvers die een kunstje afkijken… Die succesvolle collega’s totaal kopieren… brrr.
Ik hou gewoon van goed geschreven teksten. Van leuke ideeën, van originaliteit. Dat moet toch kunnen, ook op zakelijke sites en blogs.
Maar misschien heb je gelijk en sta ik teveel aan de kant van de kunst en te weinig aan de kant van de handel. Als dat zo is moet ik me bezinnen want ik propageer dat ik mensen help met zakelijk bloggen.
Ik ben er nog niet uit.
Dank voor je reactie.
Vriendelijke groet,
Kitty
Naschrift, 19 augustus 2012:
Dankzij al jullie inbreng ben ik er nu zelf wel zo’n beetje uit.
Dat programmeurs elkaars code vrijelijk overnemen, zoals Sophie in de comments vertelt, vond ik wel een eye-opener. Natuurlijk is de code voor het publiek onzichtbaar. Maar toch geeft het een soort ‘samen-de-schouders-eronder’-gevoel waar je blij van wordt.
Mijn persoonlijke conclusie staat hier, in de comments.
Uit: Free van Martijn Aslander.
google-site-verification: google3d8706b2d2bb5ca6.html
Leuke briefwisseling over contentpikkerij. Wat is jouw mening daarover? http://t.co/ROuJWvUA
Ik ben er zelf ook eventjes voor gaan zitten. Feitelijk doet onze persoonlijke mening er weinig toe. Het draait er om wat de auteurswet over dit soort zaken regelt. Zie mijn nieuwe blog met praktische vuistregels:
http://nieuweklantenwervenmetinternet.com/2012/08/20/auteursrecht-wat-mag-wel-en-wat-mag-niet/
@Michel Het mooiste is dat zo’n discussie ook een bron van inspiratie blijkt te zijn voor collega-bloggers. Dank voor je bijdrage en het verhelderende verhaal over auteursrechten.
Leuke discussie van @kittykilian over contentcuratie: het betere jatwerk óf toch niet? http://t.co/wZwxqfZJ
RT @KittyKilian: Phew. ik ben er uit. Jij?: ‘Content curation? Stop met egotrippen online’ http://t.co/LkBcUEMh
Mooie conclusie Kitty! RT @KittyKilian: ‘Schrijvers: stop met egotrippen op eigen content waar niemand aan mag komen’ http://t.co/uz3zmLhW
Zo. Helder. RT @KittyKilian: ‘Schrijvers: stop met egotrippen op eigen content waar niemand aan mag komen’ http://t.co/kx8XEE8j #nieuw blog
Ingeressante discussie. Ik heb eens gelezen dat cultuur zich altijd verder ontwikkelt op de schouders van anderen, alles is bewust of onbewust geïnspireerd door andere zaken. En de toenemende drang om dingen juridisch te beschermen stopt dit proces.
De meeste sprookjes van Hans Christian Andersen zijn samenstellingen van opgetekende verhalen. Als er toen zoveel juristen waren als nu had Hans nooit boeken over de Kleine Zeemeermin mogen schrijven, en had Disney er nooit zo’n mooie film over kunnen maken. Eigenlijk vreemd dat Disney wel het recht ‘heeft’ om er duizenden advocaten voor te zetten.
Ik zie dus ook het probleem niet van ‘content curation’, mits met goede bronverwijzingen. En nieuwe ‘verdienmodellen’ inderdaad: de geweldige tekeningen van The Oatmeal zijn voor iedereen te bekijken, hij verdient zijn geld met afdrukken ervan op posters, shirts etc.
Ja. Dankzij ieders inbreng ben ik er zelf nu wel zo’n beetje uit.
Ik zit nogal in een omgeving van kunstenaars en wetenschappers: daar telt originaliteit zwaar. In de journalistiek ook.
Maar nu ik daar denkbeeldig uit ben gestapt en wat meer over de online situatie heb gelezen denk ik:
Wij mensen bestaan en ontwikkelen ons dankzij het imiteren van anderen. We imiteren wat werkt, en wat in de mode is. (Vandaar dat er ook trends zijn in de kunstwereld.) En we bouwen nieuwe dingen uit onderdelen van oude. Zo leren we, en zo ontwikkelt de maatschappij zich.
Zo werkt dus ook de economie: wat gewild is, wordt gekopieerd.
Je eigen bijdrage is je eigen stemgeluid, of de specifieke combinaties die jij maakt.
Voor de eigen bijdrage van een bedrijf geldt denk ik hetzelfde.
Vind je echt nieuwe ideeën – ongeacht of die van beroemde mensen komen of niet – die je wil gebruiken, dan is het een kwestie van fatsoen om erbij te zeggen waar ze vandaan komen.
Online betekent dat wat mij betreft: altijd bronvermelding.
Daar zijn links voor. En een voetnoot kan ook best. Ikzelf kan daar ook nog zorgvuldiger mee zijn.
• Het recht om fatsoenlijk te worden geciteerd staat overigens los van de vraag in hoeverre het copyright geëxploiteerd moet worden. Geestelijk eigendom is niet hetzelfde als economisch eigendom.
Goede genuanceerde reactie van @jeanpaultoonen RT @kittykilian: ‘Schrijvers: stop met egotrippen op eigen content … http://t.co/Z2RMY5s1
RT @kittykilian: ‘Schrijvers: stop met egotrippen op eigen content waar niemand aan mag komen’ http://t.co/YNlKf28c #nieuw blog
RT @KittyKilian: ‘Schrijvers: stop met egotrippen op eigen content waar niemand aan mag komen’ http://t.co/9lCbATza #nieuw blog
Interessante discussie en mooie reactie, Kitty, op kritiek.
Volgens mij hangt het erg van het vakgebied af. Mijn vakgebied is het schrijven van softwarecode en daar is plagiaat (want daar hebben we het toch over :) ?) geoorloofd.
Meestal in ieder geval. Heel veel computerprogrammeurs vinden het prima als je code overschrijft (copy/paste).
Maar als kunstenaar mag je er echt wel voor kiezen je werk te beschermen. Ik vind dat niet raar. Of strict. Er zijn enorme rechtzaken aan de gang tegen Google vanwege het schenden van auteursrechten en Google gaat dat niet zomaar winnen. Auteursrechten zijn “hot”, helemaal niet 2011.
Is de Creative Commons Licentie een goed idee? Dan kun je bepalen wat je wilt beschermen of niet.
Sophie
Vorige week is hier al veel over gezegd, Sophie. Of je nou wel of niet een CC licentie plaatst, wettelijk gezien is de content op je eigen blog van jou. Maar hier lopen twee kwesties door elkaar – mijn schuld omdat ik ze op één hoop heb gegooid: auteursrecht en respect voor geestelijk eigendom.
Met de exploitatie van het auteursrecht is het vaak droevig gesteld voor individuele kunstenaars – de uitvoering is veelal in handen van grote cooperaties, waar de individuele kunstenaar niks meer in te brengen heeft. En fotografen en illustratoren en filmmakers en geluidstechnici zitten inderdaad met de handen in het haar nu iedereen het door de digitalisering 1. zelf doet of anders 2. van internet plukt. Zij zullen iets anders moeten bedenken.
Ikzelf verdien ook geen geld aan mijn blog: ik verdien geld aan mijn schrijfcursus.
Overigens wel interessant dat programmeurs helemaal geen probleem hebben met het vrijgeven van hun code.
Ik neem aan dat je het dan hebt over mensen die werken aan open source systemen?
Ha Kitty,
Ook buiten Open Source is de bereidheid om code te delen groot. De traditie is erg “leren van”. Software-code is ook geen kunstuiting, alhoewel sommige programmeurs prachtige code schrijven.
Tuurlijk is een copyright warning niet waterdicht. En tuurlijk is jouw tekst van jou en bepaal jij wat er mee gebeurt. Maar een copyright warning helpt wel mensen bewust te worden.
Soms is het best lastig als ik een klant moet uitleggen dat hij/zij plaatjes van het internet niet zomaar in de website mag integreren. “Ja, maar iedereen gebruikt toch alles?” of “Ja, maar, ik maak toch reclame voor hen”. Dan helpt zo’n warning.
Blog bevordert nadenken RT @KittyKilian: ‘Schrijvers: stop met egotrippen op eigen content waar niemand aan mag komen’ http://t.co/35OA6enf
Hallo Sandra,
leuke en vooral herkenbare strip had je ervan gemaakt. En ik kan me je ongerustheid goed voorstellen. Eerst over de diefstal van jouw werk: Het opsporen van gekopieerd beeldwerk kun je misschien vergemakkelijken met Google Images. Je voert daar de url van jouw afbeelding in en Google zoekt alle look-a-likes. Elke 100% match kan dus een illegale online publicatie zijn. Probeer maar eens.
We leven in een veranderende wereld waarin iedereen zijn/haar persoonlijke meerwaarde moet blijven bewijzen. Seth Godin schrijft niet bovengemiddeld. Toch heeft hij een groeiende groep lezers die zelfs liever zijn boek willen kopen, in plaats van gratis online lezen. Dat komt omdat deze man een denkrichting volgt die velen enorm inspireert. Hij begeeft zich in ‘the blue ocean’ en dat is het domein waar geen concurrentie zit… nieuwe wateren : )
Ook heel wat succesvolle cartoonisten tekenen helemaal niet zo bijzonder, maar hun invalshoek prikkelt opvallend en steeds opnieuw. Dat komt niet omdat ze bij elke cartoon eerst een nacht wakker liggen om iets geniaals te bedenken, maar omdat ze een uitgesproken en vernieuwende zienswijze hebben op onze tijd, deze wereld. En omdat ze die visie volgen bij al hetgeen ze voortbrengen. Van waaruit ze compleet natuurlijk en geïnspireerd tot een nieuwe cartoon over een gevestigd thema komen.
Net als schrijven, musiceren, filmen, koken etc. is ook cartoontekenen een bewegend vak. Het gáát in die vakken juist om de vernieuwing. Wat je gisteren schreef, moet morgen ietsje anders en beter. Je werk is het product van actueel waarnemen en verwerken. Als je dat goed kunt, kun je mensen inspireren en er al doende van leven.
Cartoonisten worden dus elke dag opgejaagd. Door andere cartoonisten die een nieuwe aanpak ontwikkelen en van daaruit nieuwe dingen bedenken. Dat kun jij ook. Vanuit je visie, of vanuit een inspirerende synergie. Misschien kom jij wel met cartoons met qr-code, of met een augmented app waarbij lezers de tekst kunnen aanpassen. Of je brengt een getekende column waarin je samenwerkt met een dichter, filosoof, een kok of een fotograaf. Er is vanalles mogelijk en voor iedereen plek, maar dat alles begint met een unieke, eigentijdse overtuiging. Jouw visie.
Kitty, knap van je hoe jij open staat voor kritieken. Ontwapenend en inspirerend.
On topic: zelf ga ik ook heel erg netjes om met ‘dat wat van anderen is’.
Ja, dat is wel noodzakelijk. Alleen al omdat anderen dan de bron erbij kunnen pakken. Een kwestie van fatsoen en eerlijkheid.
Jean-Paul,
Ik kan deels met je standpunt instemmen, maar vrees wel voor devaluatie van content. Niet alleen artikelen, maar ook cartoons zijn content. Als je zoals ik van tekenwerk moet leven en anderen mogen het zomaar delen, zullen ze minder snel een exclusieve cartoon bij mij bestellen.
Iets dat je gratis weggeeft heeft blijkbaar geen waarde is de conclusie van veel mensen.
Dat je naamsbekendheid opbouwt is wel fijn, maar leidt niet per se tot opdrachten! Dat argument wordt vaak van stal gehaald door uitgevers die gratis aan beeld proberen te komen voor hun website. Mijn strip hierover: http://www.sandradehaan.nl/portfolio/detail/promopraatjes_en_financiele_gaatjes/
Online jatwerk is overigens helemaal niet zo makkelijk traceerbaar en kom je er al (via tips van oplettende collega’s) achter, dan is het kwaad al geschied. Achteraf een faktuur sturen levert vaak strijd en gedoe op. Maar je moet het toch doen.
& groet,
Sandra de Haan
Ja, die devaluatie in geldelijke waarde klopt.
Maar dat is geloof ik juist het punt. Die devaluatie vindt toch al plaats, of je wil of niet. We zijn erg gewend aan gratis. We jatten allemaal weleens een plaatje (jij niet natuurlijk!). En we zouden Seth’s blog ook niet elke dag lezen als het per keer 1 euro kostte.
Door die verschuiving moeten we dus toe naar andere (ik durf het haast niet te zeggen, haha) verdienmodellen.
Die zijn er al voor sommige branches. Musici verdienen nu weer meer aan concerten, terwijl ze door de opkomst van radio enz. juist eerst ophielden te verdienen aan concerten.
(Ja, ik ben t alweer wat verouderde boek ‘Free’ aan het lezen van Martijn Aslander, na een tip van http://www.twitter.com/mariekehoogwout en die legt de principes helder uit)
Onze Seth, dus, verdient zijn geld aan zijn boeken. En ongetwijfeld aan optredens.
Onze Brian Clark, die goede content gratis weggeeft, verdient zijn geld aan WordPress themes en plugins en online cursussen en communities enz.
Onze Hugh McLeod, de cartoonist, die zijn content in de vorm van cartoons en blogs gratis weggeeft, verdient zijn geld aan dure originelen en boeken en waarschijnlijk ook aan spreekbeurten.
Je moet dus creatief op zoek naar nieuwe vormen en verder hopen dat je zoveel mogelijk gedeeld wordt – met bron.
Weer een interessante discussie Kitty!
Ik leerde op de kunstacademie al dat de kans klein was dat ik ooit iets zou maken dat niemand had gemaakt.
Creativiteit is volgens mij in staat zijn de stukjes te herkennen die samen een mooi nieuw geheel zouden gaan vormen en dat op jouw manier doen.
Natuurlijk kan je nooit het werk van een ander direct kopiëren en er je eigen naam onder zetten, of het zonder vermelding van naam/ link publiceren. Dat is in mijn ogen een absolute “no go”.
Mijn schilderijen worden ook wel eens als illustratie bij een tekst gebruikt. Ik ben vereerd als dat gebeurt, mist er wel mijn naam bij staat of, liever nog gelinkt wordt naar een plek waar mijn werk verkocht wordt.
Zodra ik mijn werk het “world wide web” op gooi hebben mensen vind ik, het recht om er naar door te linken, mijn werk wordt vaker gezien, niets mis mee. Ik weet niet of de wet dat onderschrijft maar zo voelt het voor mij.
Dat is voor jezelf in elk geval een heldere stelregel!
RT @KittyKilian: ‘Schrijvers: stop met egotrippen op eigen content waar niemand aan mag komen’ http://t.co/LkBcUEMh #nieuw blog
Zou het probleem kunnen zijn dat sommige mensen geld verdienen met schrijven? Dat wat ze schrijven, hun product is? En dat zonder bron overnemen minstens neigt naar het betere jatwerk?
Mijn ideëen mag iedereen overnemen, graag zelfs. Doe er je voordeel mee. Zolang het herleidbaar is naar mij als bron, vind ik veel goed. Maar jat niet mijn teksten, want dat is net zo goed werk als de schets van een modeontwerper.
Voor mijn schrijfwerk als beleidsmedewerker voelt dat anders. Heb je een tekst nodig die lijkt op wat ik al bedacht heb? Geen probleem, mail ik je zo door. Mag je 1 op 1 overnemen of verknippen, veel plezier ermee. Maar wat ik onder eigen naam schrijf is van mij. Als je eraan komt, word ik boos. ’t Is maar dat je het weet.
Ik volg de discussie met nieuwsgierigheid.
U-hum. *Knikt begrijpend, probeert geen commentaar te geven ;-) *
Oei, ga je nu eerst tot 10 tellen? Benieuwd naar je reactie. En die van anderen.