Niemand leest je blog.
Zelfs je beste vriendin niet.
Screw them.
Dan kom je mij tegen op een feestje.
Je zegt: Ik wil gelezen worden
Hoe moet ik schrijven?
Niet raar dat je dat vraagt.
Ik schrijf mijn hele leven al.
Maar ik moet bekennen: ik heb geen idee hoe ik het doe.
Ik heb gemerkt dat het bij alle schrijvers hetzelfde is.
Ze gaan zitten, ze beginnen te schrijven, en vier uur later ligt er een artikel. Of een blog post.
Nou bedankt, zeg je.
Daar heb ik wat aan
Ja sorry, ik stel je teleur
Maar wacht. Ik kan wel helpen.
Kijk.
Er zijn twee soorten schrijvers: broodschrijvers, en liefhebbers.
De eerste zijn gemiddeld de beste schrijvers.
Ze schrijven met effect, met humor, met een doel. Helder, pakkend, overtuigend. Het maakt niet uit of ze aan reclame, een krant of een roman werken: de technieken komen overeen.
Iedereen kan die leren.
En als je pakkend en overtuigend schrijft maak je online een goeie kans van slagen.
Erst kommt das Schreiben, dann die SEO.
Maar, vraag jij, hoe leer ik dat even gauw?
Hoe gauw hangt af van hoeveel talent je hebt.
Als je analytisch bent en ook nog creatief moet het in een maand of twee wel lukken.
Cursussen genoeg.
Maar als je een cursus hebt gedaan begint het pas.
Informatieve, zakelijke stukken schrijf je in een wip.
Maar interessanter zijn de stukken waarin je dingen vertelt die je vóór het schrijven nog niet wist.
Stukken die een fractie te moeilijk zijn
Niet teveel, maar ook weer niet te weinig.
Dat luistert nauw.
Net moeilijk genoeg om uit je comfort zone te raken.
Want anders wordt het saai.
Schrijven moet spannend blijven voor de schrijver.
Affijn, die dingen leer je allemaal vanzelf
Maar waar moet je nou beginnen?
Gek genoeg leert niemand dat op school.
Terwijl het toch zo simpel is:
Voor professioneel schrijven is er maar één basisregel:
Het gaat om de lezer, en niet om jou
Eerlijk gezegd is niemand in jou geïnteresseerd.
Pijnlijk, maar het moet gezegd.
Dus als je schrijft, schrijf je voor mij. Je lezer.
Wil je dat ik je lees?
Maak me het hof.
Vlei me.
Maak me aan het lachen.
Laat me blozen.
Strijk me tegen de haren in en maak het meteen weer goed.
Laat me voortdurend weten dat je bij me bent, en aan me denkt.
Dat je me de moeite waard vindt.
En aantrekkelijk.
Echt.
Nee, echt.
Gekkie.
Waar je ook over schrijft: jij neemt me mee
Je bent mijn gids. Haal me op van huis, chauffeer me zonder hobbels, vermaak me de godganse rit, lever me weer stipt op tijd bij de voordeur af.
Want ik wil je vertrouwen.
Dus stel me niet teleur.
Geen moment.
“Ik schrijf mijn hele leven al. Maar ik moet bekennen: ik heb geen idee hoe ik het doe.” ~ http://t.co/809pzb9o2P ~ @KittyKilian
RT @KittyKilian: “Maar interessanter zijn de stukken waarin je dingen vertelt die je vóór het schrijven nog niet wist.” http://t.co/JlOAdbo…
RT @KittyKilian: “Erst kommt das Schreiben, dann die SEO.” http://t.co/2c7KNloaAf
RT @DeVideovakvrouw: “Maak me het hof. Vlei me. Maak me aan het lachen. Laat me blozen. @KittyKilian over doeltreffend bloggen. http://t.co…
“Maak me het hof. Vlei me. Maak me aan het lachen. Laat me blozen. @KittyKilian over doeltreffend bloggen. http://t.co/xEgwkIqew0”
RT @KittyKilian: “Maak me het hof. Vlei me. Maak me aan het lachen. Laat me blozen.” http://t.co/Ej8av5eg8w
RT @huubkoch: How to write so fuckin´ good your readers will beg for more http://t.co/zGPnzTHX
How to write so fuckin´ good your readers will beg for more http://t.co/zGPnzTHX
Ik vind het “online zichtbaar zijn” al een aardige stap uit mijn comfort zone! Nu kan iedereen zien wat ik doe! Niet dat iemand kijkt…
Maar ik wilde eigenlijk reageren, om dit:
“Hoe gauw hangt af van hoeveel talent je hebt.”
Heet dat niet: aanleg? Ik had begrepen dat talent is wat je met je aanleg doet. (dus: oefenen, oefenen, oefenen)
Talent = natuurlijke aanleg
Ik zie eigenlijk wel wat in de theorie van Geoff Colvin, die hij beschrijft in zijn boek “Talent is Overrated”. Hij zegt dat talent is: keihard werken (tenminste 3 uur per dag, elke dag, voor 10 jaar lang = 10.000 uur) + geluk. Geluk kan zijn: ouders die je talent sponsoren (intensief), een buurman die je verder kan helpen, opgepikt worden tijdens een contest, etc.
Dit past volgens mij ook wel in het straatje van veel mensen die wij als “talentvol” zien. Will Smith kon “beter iets anders gaan doen”, up-and-coming Brabo-Nederrapper Gers “bakte er niets van” (toch 10 jaar lang geoefend), Madonna bakt er volgens velen nog steeds weinig van… ;-)
Dit helpt mij om erin te blijven geloven :-)
Die theorie is enigszins achterhaald: 10.000 uur blijkt niet altijd nodig ;-) Om te slagen is geluk zeker nodig, en sommige gigantische talenten hebben pech terwijl sommige middelmatige presteerders geluk hebben. Such is life. Enne.. niet iedereen kan naar de top, er is maar weinig plek.
Haha! En toch zeggen: it’s lonely at the top. Laten we ze gezelschap gaan houden daarboven ;-)
Goed idee! Pak jij de picknickmand?
Heb ik al jaren klaar staan ;-)
Wat geef je deze boodschap vanuit een heerlijke pure kwetsbare en herkenbare manier. Krijg direct weer zin om te gaan schrijven. Bedankt Fons
Ja, dit is leuk het twinkelt het ruist
net als champagne het prikkelt.
Dank Frank, fijn verwoord!
Niets teveel beloofd…..Nou hoef ik het alleen nog even in de praktijk zien te brengen! En dagge bedankt bent da witte…..
Mmmmm, als je viool wilt leren spelen moet je heel veel etudes oefenen.
Dus waar zijn ze? De schrijf-etudes? :)