Schrijven: Over helderheid, om meteen maar met het allerbelangrijkste te beginnen

Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik ben een slechte leerling van mezelf.

Bijvoorbeeld: ik raad iedereen aan om een paar posts op voorraad te hebben. Voor als je een keer ziek bent.

Heb ik zelf niet.

Ik beveel soms ook een publicatieschema aan. Je weet wel: bedenk over welke onderwerpen je lezers graag willen lezen. Maak een tabel, zet er data boven, vul de thema’s in en dan de onderwerpen.

Doe ik zelf ook niet.

Dus nu sta ik mooi te kijken

Door omstandigheden ben ik even niet helemaal mezelf.

En het is waar: om creatief te zijn moet je kunnen spelen. Spelen kun je alleen als je je onbezorgd voelt.

Genoeg tijd is een tweede voorwaarde.

Je eigen optimale omgeving: de derde. Stilte, of juist niet; boeken om je heen, of mensen, of chocola. Whatever.

Het gekke is: gewoon informatief schrijven kan ik wèl

Feiten zoeken, analyseren, kennis overdragen: allemaal in orde.

Alleen de humor. De speelsheid. En het genieten. Die laten me even in de steek.

Het heeft ongetwijfeld te maken met je hersencapaciteit.

Een deel is creatief, een deel analytisch. Het ene deel speelt, het andere redeneert. Het ene leeft in het nu, het andere denkt vooruit en plant.

Het ene is emotioneel, het andere zakelijk

Een prachtig boek daarover schreef de hersenonderzoeker Jill Bolte Taylor, die op haar 37e zelf een beroerte kreeg.

(Je vindt Taylors beroemde Ted-talk hier. En even terzijde: ik moest huilen bij dat boek vanwege Jills oude moeder. Zodra ze hoort van haar dochters hersenbloeding neemt ze het vliegtuig en racet ze naar het ziekenhuis. Als ze binnenkomt en ziet hoe haar dochter er aan toe is, trekt ze haar jas uit en kruipt pardoes bij haar in bed. Ze wiegt haar. En dat blijft ze eigenlijk acht jaar lang doen: ze leert haar alles weer. Voor de tweede keer. Zie ook deze video.)

Ook de gebruikelijke woeste stroom aan ideeën is gestokt

Dus ik heb maar wat nuttigs gedaan.

Ik vraag altijd aan nieuwe inschrijvers op de nieuwsbrief wat ze verwachten van De Blogacademie.

Dat levert pas echt bruikbare resultaten op sinds ik ze vraag om het in één woord te doen.

Vanochtend heb ik de antwoorden van de laatste twee maanden geturfd, om te kijken of ik wel aan de verwachtingen voldoe:

13 x inspiratie (ook Authenticiteit, Lef, Prikkelen, Onderscheiding, Lol en Spiegel reken ik daaronder)

 

11 x sprankelend, vlot, soepel enz leren schrijven

 

11 x inzicht, kennis, tips, professionaliseren enz

 

2 x meer bezoek en klanten

 

Conclusie: I’m failing heavily in the tips department. Daarom nu de eerste van een korte serie blogposts met echte schrijftips.

Over helder schrijven

De allereerste eis aan een goede blogpost is helderheid.

Elke zin is direct te begrijpen. Elke vraag krijgt meteen een antwoord. De lezer mag geen moment in verwarring raken.

Als hij iets niet snapt, is het jouw schuld.

Als hij een grap niet leuk vindt, heb jij hem niet goed verteld.

Als hij de draad kwijtraakt heb jij geen goede structuur aangelegd.

Als je zelf niet precies weet wat je wil zeggen, kun je het niet opschrijven.

Hoe ingewikkeld het ook is, waar je over schrijft: je lezer moet het snappen zonder terug te hoeven lezen.

Als hij het uit heeft zegt hij tevreden: ‘Duidelijk!’

Is dat duidelijk?

Mooi.