Hoe maak je een fatsoenlijk video-interview? (Plus: de audio-ontdekking van de eeuw)

Hoe moeilijk, dacht ik, kan het zijn?
Interviewen kunnen we.

Een Zoom hebben we.

Een video-camera erbij moet óók nog wel lukken

Tenslotte heb ik mezelf ook WordPress geleerd, en Photoshop, en Evernote, en Twitter en Facebook en iStudio en Camtasia en Boxshot en Snagit en weet ik hoe je backups maakt van je site, hoe je ftp-t, ik rommel wat in html, ik ben een wizard in Lastpass en Dropbox – en dan hebben we het nog niet eens over alle programma’s die ik hiervóór gebruikte. Te beginnen met Word Perfect 5.2.

Voor een project moest ik 30 interviews maken op video.

En omdat wij online ondernemers nou eenmaal alles kunnen, riep ik: – Doe ik wel even.

Overmoedig is my middle name

(Ik schreef al iets over audio en verdwenen bestanden.)

Maar ik had nog een Toshiba-cameraatje liggen.

Het zag er duurder uit dan het is, dus ik kon er mee voor de dag komen.

Een statief had ik ook:

 

Dus wottehell.

Volgde: een reeks beginnersfouten

• Eén proefopname thuis leek me voldoende voorbereiding.

• De instellingen van de camera zou ik al doende wel leren, mannen doen het ook zo, tenslotte. (Tip: de kop ‘Waarom mannen geen gebruiksaanwijzingen lezen’ is nog ongebruikt.) In het algemeen verdient het navolging voor vrouwen om mannen na te doen. Bluffen is een probaat middel om overdreven onzekerheid af te leren. Gewoon maar wat gaan doen is wat elke online marketing expert je aanraadt. Emotionele overgevoeligheid, overdreven aandacht voor schoeisel en urenlang zeuren over onoplosbare relationele defecten: gewoon een streep door zetten en lekker gaan pokeren.

• Ik ging er van uit dat de automatische lichtmeting automatisch was. Hij bleek de lichtsterkte echter op allerlei manieren te kunnen meten: alleen in het midden van het beeld of voor het hele vlak. Gevolg: onderbelichte opnames.

• Ik deed de opgeladen batterij de avond voor het interview vast in de camera. Gevolg: lege batterij tijdens het interview.

• Ik kocht extra batterijen. Gevolg: middenin het interview batterijen verwisselen.

• Het eerste interview was om 3 uur op een novembermiddag. Bij het monteren bleek dat het ’s winters tussen 3 en 4 uur donker wordt.

• Ik zette facetracking aan. Gevolg: de camera bleef op eigen houtje in- en uitzoomen als de geïnterviewde zijn hoofd bewoog.

• Ik zette facetracking uit, maar de camera had moeite met scherpstellen omdat de geïnterviewde niet precies in het midden zat.

• Uiteindelijk blééf de camera scherpstellen, wat ik ook deed. Het enige dat hielp was een klap. Maar tijdens het interviewen kijk je niet de hele tijd naar het uitklapschermpje – je kijkt naar de man of vrouw met wie je praat. Gevolg: twee filmpjes, opgenomen in een verre stad, moesten over.

Ik voelde me een drenkeling

En de tijd drong.

Nog maar twee maanden, en nog 25 filmpjes te gaan.

In paniek belde ik Elisabeth Griffioen, de Videovakvrouw.

Ik mailde haar al een week met vragen als: kan ik de kantoorlampen aandoen bij een opname, hoe hoog zet je de camera ten opzichte van de geïnterviewde, hoe zorg ik dat het geluid van de Zoom en de film gelijk lopen, hoe komt het dat er zoveel ruis in de opname zit?

Elisabeth mailde praktische raad terug:

Kan dat superaudioding van jou niet op meerdere sporen?

Je kunt de recorder gemakkelijk dichter bij de geinterviewde leggen dan bij jezelf.

Soms is dom kijken effectiever dan de scherpste vraag.

De fade-in-en-out, dat is niet te doen met zoveel schnitts.

Je kunt wel tussen twee vragen “over zwart” gaan, dat is best chic!

Licht heb je nodig. Genoeg licht maakt alle camera’s goed.

Dat stuk wit rechts is minder, natuurlijk, dat neemt 1/3 van je beeld in.

Volgende keer man actieve zit aan laten nemen want dit ziet er LUI uit.

16:9 is veel en veel sjieker.

Je kunt je eigen pauzes er uit knippen!

Werkt die scherpstelling op je camera wel goed?

En als ik in paniek dreigde te raken schreef ze:

Dit soort fouten maakt iedereen die begint. Ik ken mensen die de lensdop hadden laten zitten.

Ik voelde me gesteund. Ik had een mentor

– Hee, zei ik, ik heb een betere camera nodig. Welke merken zijn goed? Welke winkel deugt?

Elisabeth houdt van simpel en praktisch. Ze mailde me een link:

Stukkie minder sjiek, maar hij werkt op het lichtnet.

En je kunt hem op manual zetten.

En hij is spotgoedkoop.

Je moet ’s avonds wel wat snoeren in je tas stoppen.

Inmiddels heb ik zoveel kabeltjes dat ik er labels aan heb gehangen:

Dit keer pakte ik het grondiger aan

Ik bestudeerde de gebruiksaanwijzing.

Ik oefende met alle knopjes.

Ik kocht een grote geheugenkaart (32 GB).

Ik maakte proefopnamen en ontdekte dat ‘ie wel érg lichtgevoelig was. Opnemen vlak achter een raam is de oplossing. Op full HD.

En ik ontdekte dat het geluid van de camera in sommige ruimtes beter was dan het geluid van de Zoom.

Nu de audio nog

Omdat de Zoom nooit helemaal midden tussen de interviewer en de geïnterviewde in staat, klonk mijn stem vaak te hard of zacht.

Dat is alleen met de hand op te lossen – je zoekt stukjes met een te zacht volume op en verhoogt het. Alleen dáár.

Een heel gedoe, in mijn montageprogramma Camtasia.

En natuurlijk was er soms een tikkende klok, of teveel ruis, of een toeterende auto.

En het volume van al die verschillende interviews moet natuurlijk even luid zijn, anders schrikt iemand die van het ene naar het andere filmpje slentert, zich dood.

Een heel gedoe.

Tot ik Auphonic ontdekte. Een podcasttool

In Auphonic upload je je audiobestanden met ongelijke volumes, ruis en al.

Auphonic bewerkt ze automatisch: alle stemmen krijgen hetzelfde volume, de tikkende klok filtert het weg en je bestanden krijgen allemaal dezelfde geluidssterkte.

Phew.

Dat scheelt vele uren werk.

Gratis krijg je twee uur per maand, daarna betaal je 9 euro voor maximaal 9 uur geluidsbewerking, en zo verder.

Verheugd gooide ik het laatste filmpje door de tool.

Perfect beeld, perfect geluid, stelde ik vast.

Ik mailde Elisabeth:

De volgende ochtend lag er weer een mailtje, dit keer met aanwijzingen over de kijkrichting van de geïnterviewde:

My worst video nightmare ;-)

Goddank.

Een mentor.

 

Al mijn blogs over psychiatrie, een kind verliezen, en wat je moet weten over de ggz. Lees ze als je iemand kent die zich ernstig uit het dagelijks leven terugtrekt. En bekijk de pagina met 30 video-interviews die ik maakte over betere hulp aan jongeren die vastlopen.