Hij trekt een gezicht. Mam.
Je weet het.
Je weet het.
Je had het niet moeten zeggen.
Hoef je geen jas aan?
Neem ook wat groente.
Ga naar bed, sjongesjonge, ’t is al één uur.
Je weet het.
Als je vriendinnen het doen, bijt je op je tong.
Ze vindt je een sukkel, zie je dat dan niet? Ze moet het zélf uitvinden.
Met verkopen is het net zo
Ik weet het best: wat ik hier ook schrijf, jij moet het zelf uitvinden.
Verkopen is emotie. Als je het voor het eerst doet, voel je je naakt. En als je een vrouw bent, voel je je nóg kwetsbaarder, en vraag je prijzen die minstens 50% te laag liggen. Je eerste prijzen zijn angstprijzen.
Wat voor angst? Voor afwijzing.
Wat anders?
Maar ’t komt goed.
Je hebt alleen tijd nodig om te wennen.
(Als je een vrouw bent: begin met twee keer zoveel te vragen als je van plan was.)
Over verkopen dus.
Ik ben er klaar voor. Hoe verkoop ik online? Heb ik een webshop nodig?
Een webshop is praktisch als je veel verschillende producten gaat verkopen. Of veel van dezelfde producten. Als je maar een páár producten gaat verkopen zou ik er nog eens over nadenken.
Want een webshop maken is een boel werk. Je moet je zakelijke bankrekening koppelen aan je online betalingsprogramma, en dat moet je weer koppelen aan je shop. En aan je boekhoudprogramma. En dan moet je je winkel nog inrichten. Ik schakel bij zulke klussen een developer in. Hij doet het sneller en beter dan ik.
Maar. Als je maar een páár producten of diensten per jaar verkoopt, kun je net zo goed beginnen zonder webshop.
Stel: je geeft een tekencursus. Voor 10 mensen. Dan zet je gewoon een emaillink op je verkooppagina. Mensen melden zich per email aan en jij stuurt ze een rekening. Of je gebruikt een betaaldienst als Mollie.
Hoe werkt Mollie?
Mollie roomt per transactie een klein bedrag af. Als je met Ideal laat betalen kost dat €0,45.
Je kunt voor elke transactie ook een unieke betaallink maken, die je per mail stuurt.
Met een betaallink kunnen je cursisten van tevoren betalen met Ideal, wat jou een hoop administratieve rompslomp bespaart. Je klanten van tevoren laten betalen verdient sowieso aanbeveling.
Maar hoe promoot ik het nou? Ik hou niet van sleazy.
Ik ook niet.
En laten we wel wezen: zo lang je lezers je aanbod kunnen vinden zit je goed. Verkopen hoeft niet altijd zo nadrukkelijk.
Je moet je tekencursus niet helemaal onderin je website verstoppen. Maar je hoeft ook niet al na 3 seconden met een met een pop up te komen.
Wat denk je hiervan: schrijf informatieve en geestige nieuwsbrieven waar je lezers naar uitkijken. En voeg een PS toe als je cursus bijna start. Schrijf gewoon: Mijn nieuwe tekencursus start op 5 april. (Noem de prijs.) Wil je meer weten? Email me.
Herhaal dat een paar weken. Verander de bewoording.
Ontwerp een mooie email met de cursusbeschrijving en de prijs, en stuur hem naar iedereen die antwoordt.
Nog belangrijker: zet de cursus in je navigatiebalk. Cursus of shop of bestellen is genoeg.
En vermeld altijd, altijd, altijd je prijs.
Als je dat niet doet klikt je bezoeker gewoon door, tot hij iemand vindt die het wel doet. Van je lezers verlangen dat ze informatie vragen vóórdat jij ze vertelt hoeveel je cursus kost, is een te hoge drempel.
Maar krijgen mensen dan geen hekel aan me?
Nee hoor.
Als ze je goed vinden, hebben ze een hekel aan je als je géén aanbod hebt. Ze zouden graag je tekencursus doen. Ze vragen zich af waarom je geen cursisten aanneemt. Maar als je niks hebt klaar staan, verlaten ze je website onverrichter zake.
Weet je dat zeker, wijsneus?
Ja.
Nú wel.
Toen ik net begon nog niet. In 2009 had ik een website waarop ik mijn collages liet zien. Het duurde maanden voor ik ergens een prijs bij durfde te zetten. Ik verstopte de links naar mijn winkel onderaan de pagina. Ik wist zeker dat niemand ooit echt geld zou willen betalen voor iets van mij.
Yep, ik was ook zo’n vrouw.
Maar man, man wat had ik het fout
Ik heb het jarenlang bij het verkeerde eind gehad. Eerst met de plaatjes, toen met de blogcursussen.
In werkelijkheid zijn mijn prijzen voortdurend gestegen. Mijn eerste blogcursus, in 2012, kostte €200. Inmiddels vraag ik ruim tien keer zoveel. En reken maar dat die eerste cursus niet tien keer zo slecht was als de huidige.
Ik heb gewoon tien keer zoveel zelfvertrouwen gekregen.
Met verkoopprijzen is het net als met het leven: je krijgt alleen waar je om vraagt.
Dus zorg dat je er om vraagt.
Maar goed,
vergeet het dus maar weer even.
Je hebt het nou in elk geval vast een keer gehoord.
Ik bedoel maar.
Neem ook een beetje groente.
Lees ook:
– Hoe schrijf je een verkooppagina (zonder gêne)?
– Hoe plan je een website? (met verkooppagina-voorbeeld)
Dit blog is deel zes in een korte serie:
1 Online marketing: waar begin ik in hemelsnaam?
2 Wat is een goede naam voor je website?
3 Hoe plan je een website?
4 Waarom zou ik bloggen?
5 Moet ik echt een nieuwsbrief?
6 Hoe kan ik het makkelijkste verkopen?
7 Wat moet ik met social media?
Hoe verkoop je online (zonder dat ze je haten)? http://t.co/BpKvUK6unA http://t.co/1KxEYMkSus
Ja, heel herkenbaar dat angstgevoel over prijzen.
Toen ik nog als freelance copywriter werkte, vond ik het altijd lastig. Als ik te weinig vroeg, raakte ik geirriteerd want ik had het gevoel niet genoeg tijd voor het project te hebben. Als ik meer vroeg, dan voelde de druk om te presteren weer akelig zwaar.
En met produkten verkopen is het precies hetzelfde. Voor anderen weten we het zo goed, maar zelf de juiste prijs vragen blijft lastig!
Ik moest gelijk denken aan het beginstuk van dit filmpje: https://www.youtube.com/watch?v=-oiQE7G6vNM Heel hard om gelachen. En ja, ik vraag ook te weinig. Komt goed, ik weet zeker dat er over een (paar) jaar een nulletje achter staat.
Erg leuk filmpje. Het begin dan ;-) Precies. En je ziet: de hele zaal vol vrouwen steekt heur hand op.
RT @KittyKilian: Hoe verkoop je online (zonder dat ze je haten)? http://t.co/VQ9yOXWQ6d http://t.co/zSqoRQxjdi
RT @KittyKilian: Hoe verkoop je online (zonder dat ze je haten)? http://t.co/VQ9yOXWQ6d http://t.co/zSqoRQxjdi
RT @guiselaine: Welke prijs vraag ik voor mijn producten als vrouw! https://t.co/6mISpDWjVZ
Een webshop kan tegenwoordig gelukkig ook heel eenvoudig zijn. Ook als je maar een paar producten verkoopt.
Ik ben groot fan van http://shopify.com Je maakt eenvoudig een Mollie-account aan. Die koppel je aan Shopify en je klanten kunnen met iDeal betalen. (Taalfoutje in je tekst Kitty ;)) En supereenvoudig om ook even je creditcardgegevens in te vullen en hoppa, ze kunnen ook met creditcard betalen. Dan nog je zakelijke PayPal-account authoriseren en hups, dat kan ook.
Met Shopify heb je binnen 15 minuten eenvoudig een webshop opgezet. Het enige dat je nog hoeft te doen is een link of button te maken naar je betaalpagina.
Goed idee! Gemak dient de mens. Dank voor de tip.
Zeg als we toch gaan mierenneuken.. geen taalfout maar een spelfout, dan toch? ;-)
Ah scheisse. Ik wist dat er een ander woord voor was. Oh well.
En Scheisse met een hoofdletter :-p
Alleen als het zelfstandig naamwoord is toch? *mierenneukt lekker door*
Sinds wanneer is Scheisse geen zelfstandig naamwoord?
Hm, dacht dat er verschil zou zitten tussen het uitroepen of het erover hebben zeg maar. Zo van: “Shit!” of “De shit”. I was wrong blijkbaar. Anywaaaaaaaaays…
:-) Flauw van mij. Ook goeiemorgen!
RT @KittyKilian: Hoe verkoop je online (zonder dat ze je haten)? http://t.co/VQ9yOXWQ6d http://t.co/zSqoRQxjdi
RT @KittyKilian: Hoe verkoop je online (zonder dat ze je haten)? http://t.co/VQ9yOXWQ6d http://t.co/zSqoRQxjdi
Te lage prijzen berekenen voor wat je doet is ook echt heel slecht voor je omzet. Mensen geloven niet dat je dan kwaliteit kunt bieden. Ze blijven weg.
Voor een restaurant zeker! Bij zelfstandigen is het wel echt een vrouwending, ook, te weinig vragen.
Aanrader voor iedereen die online iets wil verkopen, maar twijfelt over de prijs en manier waarop: https://t.co/feFe3OlNaF Lees dit.
Fijn blog, Kitty! Ik heb een hekel aan het versturen van offertes. Ik durfde in het begin (en nog steeds een beetje) niet écht veel geld te vragen (dat het een beetje in verhouding is met wat je doet), want ja het is zo’n leuk project en de ervaring is toch ook mooi.
Maakte ook mee dat er geen reactie op de offerte kwam en ik meteen spijt had dat ik niet nog minder had gevraagd. Maar als mensen echt met jou verder willen en denken dat je iets kunt toevoegen, dan doen ze ook een beetje hun best voor je. Blijft een leerproces.
Op m’n website staat trouwens nog niets over wat ik doe en of ik überhaupt iets doe. Het label ‘student’ weerhoudt me daarvan. Tja. Ik ben er nog niet, maar deze blogpost helpt zeker! Dank.
Who cares of je student bent?
“begin met twee keer zoveel te vragen als je van plan was” @KittyKilian over verkopen http://t.co/h0Is4hqhEp
RT @KittyKilian: Hoe verkoop je online (zonder dat ze je haten)? http://t.co/VQ9yOXWQ6d http://t.co/zSqoRQxjdi
RT @KittyKilian: Hoe verkoop je online (zonder dat ze je haten)? http://t.co/VQ9yOXWQ6d http://t.co/zSqoRQxjdi
Wat komt dit mooi op tijd voor mij. Ik zit er middenin. Een website make-over waarin ik wil ‘verkopen’ op mijn manier en nu eindelijk actief ga onderzoeken hoe ik mijn waarde met lef kan aanbieden en me er goed bij kan voelen. Veel gelezen geleerd over al de marketingtrucs. Toch komt het allemaal neer op uitproberen, doen, terugtrekken. En met enige zelfrelativering aan dat psychologische proces van ‘wennen aan waarde’ beginnen. Hup, hup, zucht, slik, weer een stap, lachen. Dank voor het blog en de reacties.
;-)
“Verkopen is emotie. Als je het voor het eerst doet, voel je je naakt.” ~ http://t.co/E4rTA5Cq0n via @KittyKilian
Dat vrouwending. Krijgen waar je om vraagt. Enkele maanden geleden kwam ik er tijdens een website review achter dat belangstellenden voor mijn diensten maar één ding kregen aangeboden: het gratis e-book…. hier, neem, alsjeblieft: je gratis E-book (maar val me vooral verder niet lastig, want ik weet zelf ook niet precies wat ik aanbied en voor hoeveel) Dat dus.
Net als wijlen mijn moeder vroeger in het kantoor van mijn vader: alleen de monstertjes en gratis folders aanbieden. We noemden haar gekscherend Hiltje Gratis. En onbewust ben ik haar gevolgd in haar voetsporen.
Inmiddels ben ik een stap verder en staan er diensten met prijzen op mijn website. En melden zich zomaar ineens (potentiële) klanten. Behalve voor de high end dienst: een relatie retraite naar Curaçao, want daar heb ik uiteraard (nog) geen prijs bij gezet. Stel je voor dat een stel zich zou melden?
Fijn Kitty dat je deelt dat jij ook hier doorheen bent gegaan. En ik maar denken dat jij het al jaren voor elkaar hebt. Dank voor de inkijk en inspiratie.
Iedereen moet alles leren.
Hier een tevreden sisowgebruiker die ook andere betaalproviders heeft gehad. In de winkel wordt automatisch bijgehouden welke bestelling is betaald. En als je dat niet hebt kun je bij Sisow zelf inloggen en kijken wat er betaald is. De verzamelbetalingen staan daar gespecificeerd.
Mijn vorige en mijn huidige boekhouder hebben er allebei een grote hekel aan. Kan ook aan hun boekhoudsystemen liggen.
Ow.
Nee dat ligt niet aan een boekhoudsysteem.
Dat ligt aan de instellingen die je doet bij Sisow. Je kunt ook per transactie laten uitbetalen bijvoorbeeld. Je kunt ook een uitdraai van de verzamelbetaling toevoegen aan je boekhouding.
Èn. Er zijn meer betaalproviders die met batches werken.
Ik heb geen aandelen. Stoor me alleen aan die tip geen Sisow te gebruiken.
I stand corrected. En mijn boekhouders ook. Ik haal het uit de tekst.
RT @KittyKilian: Hoe verkoop je online (zonder dat ze je haten)? http://t.co/VQ9yOXWQ6d http://t.co/zSqoRQxjdi
Hoe verkoop je online (zonder dat ze je haten)? http://t.co/VQ9yOXWQ6d http://t.co/zSqoRQxjdi
Welke prijs vraag ik voor mijn producten als vrouw! https://t.co/6mISpDWjVZ
“Als ze je goed vinden, hebben ze een hekel aan je als je géén aanbod hebt.” https://t.co/WTybYr33Jf – @KittyKilian over online verkopen
Goed gezegd, al die negatieve gedachten over jezelf krijgen opeens de overhand. Dat krijg je als je iets heel engs moet doen. Dat je al je kwetsbaarheden openlegt.
Blijft gek dat dat zo’n impact heeft.
Dus het was geen crime meer toen je er eenmaal aan gewend was, bedoel je hè? Ja, het kost gewoon tijd, daar ben ik van overtuigd. Ik zie het bij iedereen.
Dat klopt. Eerst voelt het opdringerig en alle negatieve overtuigingen die er bestaan worden actief. Dan is het knap om ze niet te gaan geloven. Maar met gestaag doorwerken aan een eigen stijl en het vertrouwen dat je geen troep verkoopt, maakt dat het gaat wennen en nu zelfs leuk gaat worden.
Ik zeg nog bijna dagelijks tegen mijn vriend hoe heerlijk het is dat mensen het leuk en belangrijk genoeg vinden wat ik doe, dat ze er geld voor over hebben. Hoe fantastisch om dus iets te doen dat dichtbij mij ligt en blijkbaar ook anderen raakt. Om dat te leren verkopen zonder pushen, zonder schaamte, en juist met plezier vraagt echt een ruime tijd, gewoon doen en volhouden.
Ik kan me hier helemaal in vinden. Verkopen was eerst een crime. Tot ik mijn prijzen verhoogde en ook zelf geloofde dat die prijs klopt. En ik weet dat de prijzen nog gaan stijgen. Het mag ook best even duren, dat wennen aan waarde.
Vandaag is toevallig mijn winkel open gegaan met drie dingen erin. En van eentje is er al een verkocht! Ik vind het geweldig. Het idee dat ik slaap en dat iemand denkt hé dat wil ik; zo’n project of fotosessie. Vanmiddag toen het gebeurde was ik nog wakker, maar vannacht slaap ik. En dan…
Mooi verwoord, Lucy: wennen aan waarde.
Zo herkenbaar. Je kunt eigenlijk pas iets vragen als je het ook zelf gelooft. Voor mij ging dat stap voor stap. Tot een klant ineens zegt: je vraagt veel te weinig, moet je eens kijken wat je biedt…
Toen ging de knop om.
En wat Kitty zegt: op een gegeven moment heb je meer zelfvertrouwen gekregen. Zo’n jas waarvan je weet dat ‘ie wel past, maar waar je in moet groeien.
O ja, het allerbelangrijkste vind ik dat je gewoon heel goed moet zijn/worden in wat je doet en kwaliteit moet leveren, doen wat je belooft. Anders blijft het bij verkooppraatjes zonder bodem.
Verkooppraatjes doe we niet aan. Eens.