Ik snap het eindelijk, waarom ik me soms vreemd voel. Alleen. Verdwaald in de wereld. Want ik las een blog van Bas Kok en daar stond het gewoon: ik ben niet hybride.
Het sneeuwt een week en ik vraag me af waarom alleen de zestigplussers in de straat hun stoep nog ijsvrij houden: omdat ik niet hybride ben.
Ik struikel over een op de stoep slingerende bakfiets
van een huis dat ook een voortuin heeft, én een houten bankje (op het trottoir, niet in de voortuin) en ik vloek: want niet hybride.
Ik loop in augustus door het park en verbaas me over de berg met wegwerpbarbecues náást de prullenbakken: niet hybride.
Het café op de hoek breidt zijn terras steeds verder uit
in de openbare ruimte, en op een dag staan er zelfs windschermen die stiekem dienst doen als hek. Waar is de wijkagent, denk ik: niet hybride.
De studentes in de gezamenlijke binnentuin installeren terrasverwarmers en gaan nu ook ’s winters buiten borrelen. What the fuck, denk ik, want: niet hybride.
De borrelboten in de gracht, de bierfietsen op straat, wegen die maandenlang afgesloten zijn omdat de wegwerkers alleen komen als het rustig is op het ándere werk: al mijn ergernis komt voort uit maar één ding: een simpel gebrek aan hybriditeit.
Tegenwoordig is álles hybride
Stoep is kroeg. Kroeg is kantoor. Park is evenementengebied, en ga zo maar door. Daar is niks mis mee: het is gewoon de nieuwe wereld, waarin alles door elkaar loopt.
Zo omschrijft journalist Bas Kok het in zijn blog:
Corona maakte deze zomer versneld zichtbaar wat in de toekomst vaker zal plaatsvinden: overlast en conflictsituaties in de publieke ruimte. Oorzaak: de veranderde stadsmens in combinatie met het op hol geslagen klimaat. Wat betreft het klimaat: in de alsmaar warmere stad zoeken we de komende decennia nóg vaker de buitenlucht op. Wat de nieuwe stedeling betreft: door internet is elke inwoner een hybride. Tegelijkertijd inwoner, toerist, werknemer, sporter, producent en consument. De twintigste-eeuwse functiescheiding – wonen, winkelen, sporten en uitgaan op aparte daarvoor aangewezen locaties – is passé.
Ik snap het. Duidelijk.
Ik ben niet van deze eeuw.
Everything goes hybrid.
google-site-verification: google3d8706b2d2bb5ca6.html
“Het sneeuwt een week en ik vraag me af waarom alleen de zestigplussers in de straat hun stoep nog ijsvrij houden: omdat ik niet hybride ben.”
Ik vroeg mij al af, is dat geen gemeente regel dan?
Dus ik vaag dat aan m’n jongere buurman, die zegt “niemand die dat verplicht hoor!”
Gelukkig geef jij me het antwoord, ik ben niet hybride!
Ik wist niet dat mensen ook hybride konden zijn. Ik ken de uitdrukking voornamelijk van fietsen. Mijn fiets is een hybride.
Ik vind het wel fijn om niet in een grote stad te wonen, al mis ik de grote stad ook wel een beetje. Is dat ook een vorm van hybride zijn?
Zie het blog van Bas – hij gebruikt het zo. Eigenlijk baal ik er gewoon van dat alles verandert. Maar ja, da’s ook niks nieuws ;-)
Je hebt het misschien niet in de gaten, maar jij veranderd ook!
Ik word een mopperend oud besje, ja.
Je neemt waar en reageert.
(klinkt dat niet beter?)
Zeg hee. Ik ben geen positivo!
Tegenwoordig zijn we niet hybride, vroeger was het gewoon de schuld van ‘de jeugd van tegenwoordig’ ;-)
What’s in a name?
De ijsvrije stoepjes vond ik juist een hinderlijke onderbreking toen ik mijn kind op de slee naar opvang bracht. Alsof iemand expres een barricade had gemaakt. Lekker de sneeuwpret bederven. Nu moest ik de slee met kind optillen of de straat op. Hallo, ik ben toch niet hybride?
Ha! En nog eens: ha!
Een journalist die nu blog juf is en elke vrijdagavond een blog verstuurt? Vind ik behoorlijk hybride.
Kweenie, hoor!
Ai. Wat kunnen we nog doen, als niet-hybride soort?
Geen idee. Stug door blijven gaan op de oude weg? ;-)
Oh, die versperde weg… uh, stoep?
Ik zit thuis. Kan niet de deur uit vanwege glibberijs en sneeuw. Das sneu, niet hybride.
Dat is het ook. Daarom is vegen een mooie ouderwetse gewoonte.
Lijkt me niet dat dit met hybride te maken heeft. Er is steeds minder handhaving omdat alle wijkagenten onderdeel zijn geworden van een landelijk politiekorps. Ze zijn te druk met landelijk papierwerk en landelijke boeven vangen. Een gewoon lokaal ommetje en iets zeggen van bakfiets, barbecues, terras-verwarmers en alle andere vervuiling van de openbare ruimte zit er niet meer in. Daardoor durven veel mensen zelf ook geen opmerking te maken.
Ik weet het. Maar ook dat is onderdeel van de veranderende samenleving, ahum.
Studenten naast ons installeerden een houtvuurkacheltje. Ze hingen gekleurde kerstlichtjes op en borrelen nu ook alle winternachten buiten. Inderdaad: what the fuck. En ook niet hybride.
Kertslichtjes. Gezellig.
You lucky! Bij mij in de binnentuin rende de kerstman zich een ongeluk op zijn slee met 6 rendieren, wel 6 weken lang. Geprojecteerd op de zijkant van het pand tegenover ons.
Wtf.
Yikes!
Ohhhhh dat heb ik ook. Het (leuke) restaurant bij ons in het dorp neemt nu (als ze open mogen) letterlijk de halve winkelstraat/voetgangersgebied in beslag. Het terras was eerst alleen recht voor de zaak maar nu ook in de winkelstraat zelf en het is alsmaar groter en groter geworden. Er is nog maar een kleine strook wandelpad, waar het vroeger juist lekker breed was.
Als je er ‘savonds langskomt lopend, fietsend, op het skateboard – wat mag na 18:00) is men bijna geïrriteerd omdat er obers lopen en je in de weg staat/rijdt/loopt.
Ik gun het ze maar toch erger ik me.
Dat is dus ook hybride: mijn gevoel.
Ik gun het ze helemaal niet. Op het Janskerkhof, het mooiste plein van Utrecht, heeft een street food restaurant roze picknicktafels op de stoep gezet. Roze! Tegenover een prachtige kerk. Inmiddels zijn ze donkerrood. Iets beter, maar nog steeds.. picknicktafels op een plek die zo momumentaal en sprookjesachtig is. Maar dat komt, ik ben niet meer van deze eeuw, ik begrijp het nu gewoon veel beter opeens ;-)
Ha, wij houden hier als 40+ ers de rand van de straat (er is hier geen stoep) ook ijs- en sneeuwvrij. Voor de postbode en de krantenbezorger en iedereen die graag zonder vallen wil fietsen of lopen. Misschien ook niet hybride?
We hebben wel een traptractor vlak voor de voortuin met een stukje op de straat. Als waarschuwing voor de auto’s die hier weinig zijn, maar soms wel te hard rijden (en geen stoep). Een beetje hybride?
Haha, ik denk dat we Bas Kok erbij moeten halen als scheidsrechter. Overigens zijn er vandaag opeens een boel mensen die hun stoep alsnog schoon staan te bikken. Kennelijk zelf ook al een keer uitgegleden. Er is hoop.