‘Het is wel iets geweldigs, hoor,’ zegt onze vriend K., een onderzoeker die moeilijke boeken schrijft: ‘dat Instagram. Ik had het nooit zo op social media -’
Hij tuurt naar zijn iPhone 6. ‘Maar nu krijg ik voor het eerst écht reacties op mijn foto’s. Hee. Ho -’ hij scrollt terug door een lange rij posts: ‘Deze foto falls flat. Nul likes. Hoe kan dát nou?’
Wij wachten tot hij het gesprek weer oppakt.
En we kijken elkaar aan. Zullen we hem waarschuwen?
Ik ging ooit een maand off line
Cold Turkey. In december 2015.
Want ik werkte te veel. Ik wou afstand.
Je zou denken: dat zal niet meegevallen zijn, want ze loopt niet eens naar de glasbak zonder mobieltje. Ze heeft een accu in haar tas wegens leegloopangst. Die is verslaafd.
Mooi niet
In januari wou ik niet meer terug. Als ik aan Twitter of aan Facebook dacht werd ik misselijk. Alsof je iemand die al maanden geen suiker meer eet, een meringue aanbiedt voor de lunch.
De bottom line: het wende weer in no time.
Vorige week was Irresistible in het nieuws:
Why we can’t stop checking, scrolling, clicking and watching. Een boek over hoe ze ons verslaafd maken. Het is net vertaald. Ik nam het mee op vakantie, deze week. Wat zegt Adam Alter?
In de kern niet meer dan:
Harmonious passions make life worth living, an obsessive passion plagues the mind
Wanneer ben je verslaafd? Als je internetgebruik onder nummer 2 valt:
- Een gezonde liefhebberij doe je puur voor de lol: tuinieren, een scheepsmodel bouwen, een boek lezen. Er zitten geen addertjes onder het gras.
- Een obsessieve bezigheid – gedragsverslaving – doe je vanuit een behoefte die dieper gaat dan plezier. Het is ongezond, en soms gevaarlijk.
Je hebt het niet door, zegt hij, maar internet maakt je vóór je het weet gedragsverslaafd. Veel games en social media en apps zijn er voor geoptimaliseerd – lees Irresistible als je het dopamineverhaal nog een keer wil horen.
Bovendien is het internet bodemloos. En niets houdt jouw tempo zo goed bij als een computer. En uiteindelijk hebben we ook enorm veel vrije tijd, die we moeten vullen. Dus voor je het weet grijpen we weer naar een scherm.
Maar wat doen we nou aan die internetverslaving?
Niks.
Tenzij we het belangrijk vinden. Dan zetten we onze e-mailprogramma’s pas om 12 uur aan. En we laten Facebook voor wat het is. En Instagram ook. Twitteren mag een half uurtje per dag.
O ja, en we stoppen die mobieltjes weg als we bij onze kinderen zijn. En als we op de fiets zitten, en in de auto. En de kinderen moeten naar buiten, net als wijzelf, trouwens.
Als we dat tenminste belangrijk genoeg vinden.
Toch denk ik vaak: wat zou het leven goed zijn zonder internet
En zonder auto’s. En zonder een bak plastic om elke losse avocado.
Dan pak ik het dagboek van David Beck uit de kast. Beck schreef het in 1624, toen hij schoolmeester was in Den Haag. Hij was 31. Zijn vrouw Roeltje was in december 1623 in het kraambed van hun derde kind gestorven.
Ik blader door april. Ik hertaal het even vrij, voor de leesbaarheid:
De 18e. Nog steeds mooi weer, al woei het flink uit het oosten, vooral later in de middag.
Al om 7 uur kwam Breckerfelt (Herman, boezemvriend, een schilder) langs. We praatten een uurtje in de keuken, over vanalles, terwijl we gesuikerd anijswater lepelden. ’s Middags nam hij de Utrechtse trekschuit – hij kwam me eerst nog even adieu zeggen – omdat hij zondag in Arnhem gaat trouwen.
Diliane (zus, die voor zijn kinderen zorgt) en Adriaan (zoontje) voeren ’s morgens naar Delft, om zus Eva in haar kraambed te bezoeken. Ze waren ’s avonds weer terug.
’s Middags was ik een uur of twee bezig om Roeltjes properheid bij elkaar te zoeken en te verschikken in onze klerenkast. Ik schreef een opdracht en een ABC-gedicht (voor school).
Net toen ik klaar was kwam Hendrik (broer, ook schoolmeester) langs. We praatten tot 7 uur in de keuken, met een kannetje Bredaas bier, over de school en over ons leven. Toen reisde hij weer terug naar Delft.
Ik liep bij de moeder van Roeltje (schoonmoeder) langs, en wandelde samen met haar naar de baby (bij een min). Daarna nodigde ze me uit om een gebraden vogel mee te eten. Ik was om 11 uur thuis en ging meteen naar bed.
Wat een leven, denk ik jaloers
Ik loop naar hij die niet genoemd wil worden. Hij staat zich in de badkamer te scheren. Elektrisch.
‘Properheid’, vraag ik, ‘als benaming van vrouwenkleding, dat moet haast wel over ondergoed gaan, hè?’
Hij die anoniem wil blijven schakelt de toevoer van electriciteit uit, met een simpele schuifknop. Hij geeft een tikje tegen de kraan. Zuiver water spuit in een dikke stroom de wasbak in, helemaal vanzelf, en dat op de eerste verdieping. Hij spoelt zijn handen af en zegt peinzend: ‘Kan goed zijn. Hoe kom je daar nou op?’
David Beck, zeg ik.
Hij knikt. ‘Aha. The world we have lost.’
Meer over David Beck
Het dagboek van David Beck uit 1624
Beck schreef ook dagboeken in 1627 en 1628, toen hij in Arnhem woonde
photo credit: Ruth and Dave Homemade meringues via photopin (license)
google-site-verification: google3d8706b2d2bb5ca6.html
Het is inderdaad tragisch om te zien hoeveel mensen moeite hebben met internetverslaving. Ik ben toch wel van mening dat het internet ook een positief effect op je leven kan hebben, mocht je het op de juiste manier gebruiken. Maar, dat is weer een topic voor een ander moment :)
Leuke blog en bedankt voor het schrijven Kitty!
Groetjes,
Felix
Jazeker. De toegang tot goede informatie is ook enorm.
Dat je er niks aan kan doen is niet echt waar, tegenwoordig kan je ook bij instanties zoals http://www.connection-sggz.nl hulp vragen voor internetverslavingen, gameverslavingen en ander dergelijke verslavingen!
Jazeker, Anne. Voor mensen die dag en nacht zitten te gamen is dat een oplossing. Maar ik bedoel uiteraard dat we als hele maatschappij rusteloos vaak online zin.
Kitty, waar komt jouw belangstelling voor David Beck vandaan? Ik had nog nooit van de man gehoord.
Sja. Ik ben historicus. Zulke boeken slingeren bij ons in huis rond ;-)
Ik hou erg van historische egodocumenten (brieven, dagboeken: alles waar mensen zelf aan het woord zijn.)
Een goed wetenschappelijk onderbouwd boek. Stof tot nadenken. En jij ging ooit een keer offline, cold turkey?… https://t.co/B5baJJA5Sv
Het woord ‘elektrisch’ spel je met een k. Vanwege de godin Elektra, die Grieks is en in dat alfabet had je geen c’s.
Dank je, Nicole! Dacht ik er net een keer aan om die ouderwetse c weer te gebruiken, maken ze een uitzondering.. Maar met zo’n ezelsbruggetje onthou ik hem wel. Hoop ik.
Hoe zou het leven zijn zonder internet? “ze loopt niet eens naar de glasbak zonder mobieltje”… https://t.co/xWMp7d2qpu
Prachtig weer Kitty. Ik weet niet wat beter was. Gezondheid, hygiene en gemak zijn ook een dierbaar goed, net als vanuit huis geld kunnen verdienen vanachter een computer.
Maar, ook belangrijk: die meringues zien er lekker uit … jouw eigen bakwerk?
Ja, het is niet echt tegen elkaar af te wegen. En, zoals voor veel mensen geldt: als ik vóór de uitvinding van de antibiotica en de aneasthesie had geleefd, was ik waarschijnlijk in het kraambed overleden.
Maar die David Beck, die ging gewoon een kilootje kabeljauw eten met zijn vrienden. Schone kabeljauw. En de melk zat niet vol troep. En hij las en schreef tot diep in de nacht, bij kaarslicht, hij was een echte geleerde. Hij reisde ook een boel. We zullen het nooit meer weten, hoe het was.
O ja. Het huishouden was vroeger een dagtaak. Dus als je je geen bedienden kon veroorloven werkte je je je hele leven suf, als vrouw. En als man ook, trouwens.
PS. Die foto komt via Photopin.
Hoi, weer niet gehad deze…raar….
Oeps&het uurtje is voorbij.Waar is de tijd gegaan?Twitter, twitter, iets zoeken op internet & buiten schijnt de zon! https://t.co/bxQgR6gVMD
mooi interview met Adam (AA!). Hij is heel eerlijk.
En ik ben gelukkig alleen verslaafd aan Kitty’s nieuwsbrief.
Zolang je hem voor de lol leest, is er niks aan de hand ;-)
Soms heb ik er ook wel zin in om gewoon het internet helemaal af te zetten. Maar hoe zal ik dan mijn geld gaan verdienen? Toch ook wel fijn dat dat weer kan online.
En zonder het internet hadden we elkaar weer niet ontmoet!
Helemaal waar. Het zuur komt met het zoet, de warmte met de kou ;-)
Het genot van de weemoed. :-)
We willen altijd iets dat we niet kunnen krijgen. Middeleeuwse vorsten zouden oorlogen hebben gevoerd om een smartphone te kunnen hebben. Maar toch.. ik wou een half uur geleden al de tuin in gaan om nog even onkruid te wieden, en nu zit hier nog steeds achter dat scherm. Dat dus.
Ga nou snel onkruid wieden. Straks is het donker! ;-)
Morgen wordt het weer licht.
Kan spannend zijn, in het vage licht!