Hij heet Larry en hij had al twee zonen.
Gezonde jongens, maar toch.
Toen zijn vrouw op haar 42e opnieuw zwanger bleek maakte hij van vreugde een handstand in de voortuin.
En toen op een zondag hun dochter geboren werd, zwoer hij de rest van zijn leven elke zondag roze sokken te dragen.
En dat doet hij
We checken het steeds als hij voor zijn werk naar Nederland komt.
Yep. Roze sokken op zondag. Weer of geen weer. Belangrijke ontmoeting of niet.
Al 15 jaar lang.
Vinden we schattig
Typisch Larry, zeggen we tegen elkaar. Met zo’n glimlach die eindigt in hoofdschudden.
Want bij Larry vinden we het leuk. Maar zelf zouden we het nooit doen. Wij vinden dat soort dingen overdreven. Voor onszelf dan.
1. Gêne
We schamen ons veel te vaak veel te dood.
Over onszelf, maar ook over onze websites.
Bijvoorbeeld:
Cleavage als websitenaam?
Of TheMiddleFingerProject?
Je moet maar durven. Denken wij.
Maar niet voor niks zijn dat websites van ervaren copywriters. Die zijn gewend te balanceren op het randje van schaamte, om emotie op te roepen.
Professionele provocateurs, zullen we maar zeggen.
Welke website valt meer op, denk je?
Cleavage of die van jou?
Nog zo’n fenomeen: Penelope Trunk. Ze blijft me verbazen, elke keer duwt ze de grens weer een stukje vooruit. Of dit nog kan weet ik niet zeker:
Leslie said I’m the best sex writer he’s ever read. So why wasn’t he asking me for sex?
Probably because I’m the master of bad sex. There is no anal penetration that I cannot ruin with a piece of poop at the end of the paragraph.
Maar welke naam blijft hangen bij de lezers, denk je? Die van haar of die van jou?
2. Cognitieve dissonantie: we zien het, maar we kunnen het niet geloven
Op Sobcon vertelde Jeannie Walters over customer experience. En hoe haar bedrijf die meet.
Ze is hypergespecialiseerd. Ze doet niet anders dan klanttevredenheid meten.
Walters:
- We kunnen niet in de schoenen van onze klant staan. Nooit. Want de dingen die we zien geloven we niet. De reden: cognitieve dissonantie. Ons brein werkt tegen ons.
- Bijvoorbeeld: niet jij, maar anderen bepalen de verwachtingen van je klant. Staar je niet zó blind op je eigen website dat je vergeet te kijken naar hoe je concurrenten zich ontwikkelen online. ‘Two guys and a computer can take down a company.’
- Bijvoorbeeld: jij maakt je ongelofelijk druk over je branding. Staat je ik-maak-houten-vloeren-logo wel netjes op elke pagina, is je merknaam goed leesbaar?
Maar denk je dat je klanten daar wakker van liggen? ‘Stop obsessing. You might at some point enter their life’. Omdat ze in Google zoeken op How to install hardwood floors. Niet op je merknaam.
(Walters zei nog meer intelligente dingen. Lees haar blog.)
3: We zien onze sites als een deel van onszelf
Het logo moet onze lievelingskleur hebben. (Roze.)
Het lettertype moet ons favoriete font zijn.
De about-pagina moet onze sfeer uitstralen. (Een beetje anders, maar niet tè.)
Forget it
Vergeet je schaamte, probeer naar je website te kijken als bezoeker en zie je site niet alsof je het zelf bent. Vergeet je lievelingskleur. Verdiep je liever in gebruiksvriendelijkheid.
Je site is je bedrijf.
Pak hem professioneel aan.
Doe wat werkt.
Laat ik nu Pinksocks weggeven :)
Waar ze voorstaan….lees je hier
https://pinksocks.life/
Wow. Dat is nou eens een leuk initiatief. Het enige is dat ik al mijn sokken zelf brei (https://www.deblogacademie.nl/sokkenbreimachine/). Dus importeren uit de VS.. mwah. Maar sokken krijgen maakt iedereen ook heel blij, heb ik gemerkt. Vooral mannen blijken ze vaak niet meer uit te willen trekken. Misschien moeten we een Nederlandse variant maken voor zelfbreiers…
Idee om een Pinksocks breipatroon uit te zetten bij Nick Adkins :)
Dat is inderdaad een idee.
Fijne post weer! Geeft stof tot nadenken. Zo wáár allemaal.
“We schamen ons veel te vaak veel te dood” http://t.co/zfkHcCkwQM BLOG met ballen van @kittykilian
Genoeg redenen om @kittykilian in te schakelen: 3 redenen waarom je je eigen website zo slecht kunt beoordelen:http://t.co/24VZQz73KM
Tja die comfortzone hé!?
Het is de kunst om dingen los te laten en inderdaad te doen wat werkt. Balans tussen wie je bent en wat mensen denken wie je bent. Want geloof me als je ineens roze sokken gaat dragen, omdat dat werkt… Dan werkt het niet ;-)
Jezelf dúrven zijn, daar ligt je kracht. En da’s best eng, want -hoe tegenstrijdig- meestal buiten de comfortzone.
Ze blijft me verbazen, elke keer duwt ze de grens weer een stukje vooruit http://t.co/OVXqZdWzpc @kittykilian
Mooi en weer heel leerzaam blog!
Komt voor mij precies op het goede moment. Ik had een blog geschreven, maar twijfelde over de titel: kan het nu wel of toch maar niet.
Ok, bedankt voor je hulp.
Wat is de titel?
Mooie artikel. Uitstekend gesignaleerd dat het gaan om een combi van opvallen (op een manier die bij je past), maar ook effectiviteit voor je bedrijf. Niet dagelijks gratis bloggen, maar af en toe een goed artikel, afgewisseld met lekker betaalde copywriting-klussen. Maar dan wel met roze sokken. Like!
RT @MinervaTXT: Waarom je je eigen website niet kunt beoordelen. Lees http://t.co/P9SdovFOuw door @KittyKilian over roze sokken…
Waarom je je eigen website niet kunt beoordelen. Lees http://t.co/P9SdovFOuw door @KittyKilian over roze sokken…
Ook nu weer een voltreffer. MT: waarom je je eigen website slecht kunt beoordelen. En roze sokken. http://t.co/bsA6uemxra – @KittyKilian
Mooi hoe je me subtiel van de ene wereld de andere laat binnenglijden. Ontspannen herkenning kantelt naar scherpe focus. Je blogs lijken altijd zo eenvoudig helder. Toch blijft het hangen. Ik herlees. Laag na laag wordt zichtbaar. Elke laag een hapje meer info. Het gaat hier niet om slikken. Proeven is de kunst. Langzaam proeven… en genieten. Elk woord maakt zachtjes wijzer. Tot ik ben op het punt waar je me hebben wilt. Denk ik. Mis. De smaak wordt rijker. Ik leer. Dit is de hand van de meester. Het gaat niet zozeer om het verhaal maar om wat dit verhaal mij in mezelf laat ontdekken. Ieder die dit leest, krijgt dezelfde boodschap. Toch schept elk zijn eigen waarheid. Grens is een illusie die we zelf creëren. Als we schaamte loslaten worden we onszelf. Als we voorbij gaan aan ‘hoe het hoort’, vinden we de vrijheid te tonen wie we zijn en waar we voor staan. Duidelijk. Helder. To the point. Dank je…
3 redenen waarom je je eigen website zo slecht kunt beoordelen. Ons brein werkt tegen ons…http://t.co/7NReeKUNym lekkeurrr @kittyKilian
http://t.co/WHmJyLBmPB Waarom je zelf niet kunt zeggen hoe goed je site is! Door @KittyKilian. Oh en poep, dat ook!
Hell Kitty! That’s so right! ;-)
“@KittyKilian: 3 redenen waarom je je eigen website zo slecht kunt beoordelen. En roze sokken. http://t.co/iLFjEIt4yf Vroeg blog ;-)”
‘We schamen ons veel te vaak veel te dood’. Nieuw blog van @Kittykilian. Om je dood te lachen. http://t.co/5zdj7990ks
RT @ElseBoutkan: Waarom je eigen website beoordelen moeilijk is : nieuwe blog van @KittyKilian http://t.co/BX5ByI8s4r
Waarom je eigen website beoordelen moeilijk is : nieuwe blog van @KittyKilian http://t.co/BX5ByI8s4r
Ja, we kijken zoveel naar onze eigen site, dat we ons helemaal niet meer kunnen voorstellen wat voor eerste indruk we maken…
Die website van de Middle Finger Project maakt indruk zeg. Wow.
Ja, ze is er alleen weinig actief, voor zover ik weet. En toen ik hem weer eens opsloeg voor deze post bleek ze een groot copywritingbureau te hebben, inmiddels, eigenlijk.
Onderschat mevrouw Cleavage ook niet. Maar die bezweek haast onder haar succes. Zegt ze. Honingzoete pennen, die dames. Maar ze halen hun meeste omzet uit copywriting en bloggen niet zoveel.
Dat geeft te denken, hè?
Ik raakte helemaal verzonken in dat artikel van Penelope. En die comments – sjonge – mensen durven wel iets terug te zeggen he?
En je hebt natuurlijk helemaal gelijk, je moet het anderen eens vragen, wat ze van je website vinden. En of dat klopt met wat jouw doelen zijn. Wel eng hoor….
Hoe ervarener je wordt, hoe minder eng, heb ik gemerkt. Afstand nemen kun je aanleren ;-)
PS Ik heb de comments gelezen. Ja, nogal outspoken, zeker voor Amerikaanse begrippen!