Het komt door Pinterest.
Daar staan van die Bauhaus-achtige spreien op. Gemaakt van oude wollen dekens. En dat is waar mijn hoofd vandaag naar staat.
Ook naar ellebogen stoppen, trouwens. Ik heb ontdekt dat stoppen een leuk klusje is. Zeker als je afwijkende kleuren gebruikt en je gaten vult met Schotse ruiten.
Boeien, denk jij
Dat denk ik ook.
Dat denk ik ook.
Jazeker.
Er zijn wel belangrijker dingen aan de hand in de wereld, zeg.
Maar toch krijg ik die lapjes niet uit mijn hoofd.
Soms komt er wel een normale gedachte tussendoor
- Als je levensvreugde hebt, heb je dan ook levensboosheid?
- Als je iets verkeerds niet doet, doe je dan iets goeds?
- Waarom vertelt die admiraal dat je ’s ochtends altijd éérst je bed moet opmaken, terwijl iedereen weet dat je ’s nachts een halve liter vocht verliest?
Maar dan gaat het toch weer de verkeerde kant op. De Schotse ruiten-kant. De Welsh coverlets-kant. De gerecyclede AaBe dekens-kant.
Het is om gek van te worden
Ik heb ooit in een krant gelezen dat hobbies zelfopgeroepen verslavingen zijn. En dat klinkt aannemelijk. Geef mij een naaimachine en ik ben gelukkig.
Soms lig ik, vóór ik in slaap val, patronen te bedenken.
Nee, geen verhalen.
Nooit.
Verhalen zijn werk.
Leuk werk, maar werk.
Hoewel ik weleens wakker word met een heel blog in mijn hoofd
Dit blog, bijvoorbeeld. En dit.
Maar dat doe ik niet zelf, dat doet mijn onbewuste. Dat werkt terwijl ik slaap.
Het is trouwens ook mijn onbewuste dat schrijft. Ik begin ergens, en ik kom ergens uit, de rest gaat eigenlijk langs me heen. Maar ik redigeer het netjes.
Het is dus zoals met alles in het leven: we hebben geen idee. Het gebeurt gewoon.
Je denkt dat je een kind baart, maar nee: je lichaam neemt het over.
Je denkt dat je het opvoedt, maar nee: het kind doet wat het nodig heeft.
Je denkt dat je een blog schrijft, maar eigenlijk schrijft het zichzelf.
Je moet het alleen wel mogelijk maken
Het aanrecht moet schoon zijn, zeg maar.
Je tank moet vol zitten.
De wasmand moet leeg zijn.
Je moet het boek uit hebben.
Het grind moet zijn aangeharkt.
De belastingaangifte moet op de bus zijn.
De cadeautjes moeten zijn ingepakt.
Je moet die ruzie hebben bijgelegd.
Het huis moet zijn afbetaald.
De democrats moeten hebben gewonnen.
En in elk geval, in elk geval moet Pinterest uit.
‘Hobbies zijn zelfopgeroepen verslavingen’. Ai. Daar kan ik weer een hele tijd over nadenken. Ik durf trouwens niet aan een boek te beginnen dat zich deels online afspeelt. Dat hele beeldschermwerk moet bij mij uit.
Dat las ik ooit in een interview, en het lijkt me correct.
Over deel 6 van de Cormoran Strike-serie van Robert Galbraith aka J.K. Rowling (uit de nieuwsbrief): je kunt ook een van de andere delen proberen. Zoals altijd is deel 1 het best. Als je van een combinatie van romantiek/detective houdt :-)
Geweldig. Leven zit in de onderstroom, maar kan zonder de oevers niet bewegen.
Super mooi, hoe je je boodschap bedekt (dekens!) brengt.
Welke boodschap is dat dan volgens jou?
Maak het mogelijk voor je onbewuste om te gebeuren (en moeiteloos een blog te schrijven).
Daarvoor moet je ‘opgeruimd’ zijn, leeg.
Terwijl als je alles doet om op te ruimen, die leegte er niet zal zijn.
O, ja, gelukkig, dat klopt! Ik was al bang dat je er iets mystieks in las ofzo, of een coronaviruswaarschuwing ?
Mooi, herkenbaar.
Als ik ’s ochtends wakker word, zit mijn hoofd vol goede ingevingen. Waar ik welke plantjes ga zaaien, hoe ik zorg voor nog meer boontjes in mijn tuin deze zomer, waar ik de winterpostelein ga overplanten en hoe dat dan de onkruid verdringt.
Maar nooit-nooit-nooit word ik ’s ochtends wakker met een ingeving over geld verdienen, of marketing doen, of dat soort ideeën. Dat is werk. Daar moet ik voor zitten. Dat gaat niet vanzelf.
Of moet ik gewoon tuinvrouw worden, zou het werk dan wel vanzelf gaan?
Moeilijk. Als je hobby je werk wordt, wordt het werk.
Toch lees ik voor mijn plezier en schrijf ik met veel lol. En als ik over een blogidee nadenk, maakt mijn onbewuste er soms ‘s nachts al een verhaal van.
Maar als ik wil wegdromen denk ik niet aan schrijven.
En als jij tuinvrouw wordt, wordt dat weer werk. Als je het dan tien jaar doet, of 30, dan droom je ook niet meer van boontjes. Dat kan haast niet.
Ik ga vast mijn boek uitlezen …en dan volgt de rest vanzelf. Leuk;)
Vast en zeker ;-)
Van een adembenemende schoonheid. En zo waar. Hou de emmer gevuld en blijf ‘m vullen, zodat ‘ie blijft overstromen. En dan lijkt het spontaan te gebeuren, die force of nature.
Dankjewel, Kitty. Ga ik dit hele weekend herlezen, vrees ik.
Ja, dat klopt. Ik had teveel gewerkt deze week, daarom stroomde het niet over. En dan is Pinterest een vluchtheuvel. Of een bliksemafleider. Of whatever.
Hahaha, de Democrats. Voor een aantal
Moetjes lijken je blogs ongevoelig, meen ik te merken.
Idealiter, Ludo. Idealiter. (En waar leg je nou de klemtoon, hè? Dat weet ik ook al nooit.)
Eerst alle rafelrandjes wegwerken. Daar heb ik de komende week meer tijd voor dan me lief is.
Oei, is dat een ernstige metafoor? Succes dan!
Er is niets, maar dan ook echt NIETS belangrijker dan Schotse-ruit-stopwerk en lapjes. Hoeven niet eens wollen lapjes te zijn. Of het moeten gehaakte tulpen zijn. Inderdaad…. Pinterest toch maar even uit….
Heleen, jij begrijpt mij. Goddank!
Wat een goede laatste alinea. Zo herkenbaar.
Over Pinterest? Over de Amerikaanse verkiezingen? Of alles? ;-)
‘Een blog schrijft zichzelf’. Na hoeveel dekens, leeggemaakte aanrechten en wasmanden ongeveer?
327,5. Gemiddeld.
haha, nou eind is in zicht!
Dus met gemiddeld 1,5 wasmand en 2 lege aanrechten per dag… Eens per 93,5 dagen een blog.
Hoeveel was heb jij eigenlijk?
Ja, ik doe de was voor drie weeshuizen, vijf slagerijen en een verzorgingstehuis ?
PowerPoint uitlegfilmpjes op Youtube, dat was mijn dag. Gelukkig ligt m’n blog al bij ‘de editor’ en was het geoorloofd :-) Een vriendin in ons Franse dorp haakt van die hele mooie bedspreien. En sjaals. Als ik alles weet van PowerPoint, dan wil ik dat leren.
O, dat is niet moeilijk. Dat is leuk! Dus powerpointfilmpjes kijken is jouw hobby? ?
Boeiend, dacht ik.
Jij niet?
Nee, boeien. Of eigenlijk: boeiuh.
Ik kende “boeien” ook niet. Ben al te lang uit Nederland weg?
Ja. Kom terug ;-)