Kerstmissig.
Dat voel ik me.
Het is dus tijd voor Goede Gedachten. Ik sla de beroemde Harvard Commencement Speech van J.K. Rowling op (2008). Commencement speeches staan altíjd vol goede gedachten. Want je kunt de aankomende Amerikaanse bankiers, economen en juristen niet loslaten op de maatschappij zonder ethisch kompas. Stel je voor wat ze anders misschien zouden aanrichten.
De titel is: De bijkomstige voordelen van falen, en het belang van het voorstellingsvermogen. De kern: falen maakt je vrij, en een voorstellingsvermogen maakt je links. Maar dat is niet het belangrijkste, realiseer ik me bij het lezen.
Het belangrijkste is het begin.
Ik steek mijn duim op. Nailed it in one, J.K. Strak in de vorm, sterk in de inhoud.
Natuurlijk moet je nederig zijn als je daar staat. Maar niet té nederig. Je bent tenslotte niet voor niks gevraagd. En een humblebrag is ordinair. Het enige dat je dus kan redden is humor.
Humor is sowieso de enige verdediging tegen de absurditeit van het bestaan.
Wie dat ook wist, is Ogden Nash (1902-1971)
Nash, een Harvard dropout, was de bekendste Amerikaanse light verse dichter van zijn tijd. Hij deed zijn hele leven niks anders dan woordgrappen op papiertjes krabbelen.
REFLECTION ON A WICKED WORLD
Purity
is obscurity
Het mooie van Nash is hoe vrij hij is met de vorm. Hij maakt maffe ritmes en verzint woorden en grammatica:
EVERYBODY
Consider the auk;
Becoming extinct because he forgot how to fly, and could only walk.
Consider man, who may well become extinct
Because he forgot how to walk and learned how to fly before he thinked.
Uit een gedicht over zijn puberende kinderen:
When thine own adolescents adolesce.(fragment uit: TARKINGTON, THOU SHOULD’ST BE LIVING IN THIS HOUR. Alles uit: Linell Nash Smith, The Best of Ogden Nash, 2007)
En let op de aftiteling: zelfs zijn naam krijgt de vorm van een autocompletion. Dat is nou meesterschap. Kom dáár maar eens op.
We hebben nog wat te doen in 2021.
Goede kerstvakantie.
google-site-verification: google3d8706b2d2bb5ca6.html
Dank je wel, geweldig, zeker die laatste. Fijne feestdagen.
Jij ook!
Speels zijn met taal. Dat is toch wel heel erg leuk. Ergens is het wel jammer dat op school taal zo serieus genomen wordt (werd?). In ieder geval toen ik naar school ging, ging het alleen maar om de regels goed toepassen.
Het heeft erg lang geduurd voor ik eindelijk door had dat schrijven eigenlijk best wel leuk is.
Echt, Henneke?
Goh. Voor mij begon het als hobby. Het is eigenlijk zo dat je vooral moet oppassen dat het leuk blijft, als het je werk wordt. Zoals met elke hobby die werk wordt.
Ja, echt waar. Op school vond ik er niks aan en ik was er ook niet goed in. Nederlands en Engels waren mijn slechtste vakken. Ik ben pas de laatste 10 jaar of zo gaan schrijven. Eerst voor mijn werk. Dus het is nooit een hobby geweest voor mij. Maar ik schrijf nu met zoveel plezier dat mijn werk als een hobby voelt.
“Humor is sowieso de enige verdediging tegen de absurditeit van het bestaan.”
Precies. Ten aanval, te vuur en te zwaard!
Kees Torn en misschien Frank van Pamelen?
Ha, die ken ik allebei niet. Van Van Pamelen kan ik alleen werk vinden onder afbeeldingen – vreemd toch dat dichters hun werk offline houden, kennelijk omdat ze denken dat ze anders geen bundels meer verkopen. Brian Bilston toont vrij overtuigend aan dat ruimhartig delen wel werkt. Ik heb tenminste al zijn boeken aangeschaft ;-) Hoe dan ook, inderdaad vormvast. Tikje ouderwets. Maar ik zou een keer een hele bundel moeten inzien. Na de lockdown. Van Torn is nog minder te vinden – een nogal flauw gedicht over een garderobenummertje. Meer niet.
Neem Milne – zijn gedichten over Christopher Robin zijn ongelooflijk mooi, ook van klank, binnenrijm, enz.
Sneezles
Christopher Robin
Had wheezles
And sneezles
They bundled him
Into
His bed.
They gave him what goes
Witch a cold in the nose,
And some more for a cold
In the head.
Enz
Van Kees Torn (cabaretier) is wel veel op YouTube te vinden, bijvoorbeeld deze legendarische, Nederlands/Engels: https://youtu.be/bb6yaLHPPHc
Hahaha, ja, dat is natuurlijk supergeestig. En wat brengt hij het leuk. Een soort overtreffende trapo van John O’Mill, de video die jij noemt. Ik ga meer van hem zoeken.
John o’ mill? Nederlandse leraar Engels..:
‘In Connecticut in n waterput
Verdronk mijn tante Eefje
Nog jaren later
Dronk oom t water
Uitsluitend door n zeefje’
Hij schreef ook Engels op zn Nederlands, jaren 60.
Ik geniet enorm van je rake teksten in je nieuwsbrief!
Groet Marita
Als middelbare scholier kende ik veel van zijn limericks uit mijn hoofd. A terrible infant called Peter sprinkled his bed with a gheter. Super geestig vond ik ze.
Ik lees op wikipedia dat hij Johan van de Meulen heette. Leraar Engels, die zich liet inspireren door de fouten van zijn leerlingen. Ik ken van hem alleen maar limericks, strak in het metrum (goddank).
Hij is een klasse apart. Geestig, alleen te begrijpen voor Nederlandstaligen, en hij herhaalt voortdurend dezelfde grap, in feite. Ik leer ook net van de Engelse wiki dat er een term is voor zulke tweetalige grappen: macaronic. Macaronic language uses a mixture of languages, particularly bilingual puns.
Dat is ook zo verbazend. Dat voor elk type grap al een naam bestaat!
En Annie dan??
Klassiek van vorm. Wel light verse, maar stijf in het rijncorset. Wel heel goed, Annie M.G.
We hebben natuurlijk Joke van Leeuwen!
Zeg… speelse vorm en ritme en humor. Sommigen gerdichtjes van good old Annie M.G.?
Ja, die zijn geweldig. Maar ze blijven klassiek van vorm. Zij speelde met de inhoud. Ik ben er mee groot geworden en ik ben er altijd dol op geweest.
Ah. Van haar ken ik eigenlijk alleen een paar kinderboeken. Daar moet ik dus naar op zoek! Dank.
Dank, als altijd.
ik moet nu heel erg aan de brexit denken.
Mag je dan nog engelse woorden vissen?
Ha! Van mij wel.
In Nederland kennen we bijvoorbeeld wel de gedichten van Toon Tellegen. En het boekje ‘de Nootmuskaat Kolonel’ van Toon Hermans. Met bijvoorbeeld het gedicht On
Als ik door de duinen fiets
denk ik vaak; er is geen niets
want ik zie in alles iets
als ik door de duinen fiets
zie de wind, de zee, de zon
zie de zin en zie de on
Ja, die laatste regel is ook lekker. De rest is natuurlijk niks ;-)
Ik ken alleen het proza van Tellegen – heel goed. Ik ga eens zoeken naar zijn dichtwerk!
Brian Billston heeft ook een gedicht geschreven toen hij de pest in had dat iemand een grote dikke suv precies voor zijn raam had geparkeerd. Het heet 4×4 en heeft 4 coupletten, met ieder 4 regels, met ieder vier woorden. Geweldig.
Your four by four
Parked outside my door
Means i cannot see
The sky no more
Heerlijk zoals hij dat doet.
Ja, af en toe is hij ook lekker politiek.
Mooi! Dank je.