Man leent boek in bibliotheek – stijloefening in 3 genres (thriller, liefdesroman, literatuur)

Moord in de bibliotheek

John Rambler kijkt op zijn MWC-horloge. Met een titanium behuizing, een niet-reflecterende wijzerplaat, een breukvrij kristallen venster. En het loopt gelijker dan een non met kerstmis. Maar daar heeft hij allemaal niks aan, nu zijn contact te laat is.

Ulrich had 4 minuten geleden moeten binnenlopen door de eikenhouten deuren, die hij vanachter de kast met vertaalde detectives geen moment uit het oog verliest. Hij kan het boek zien liggen op de balie. Groen, met een glimmende kaft. Een jonge vrouw met een minirok heefthet daar precies 5 minuten geleden neergelegd. Over dat rokje zal hij straks even bellen met Nichols. De nieuwe lichting is niet streng genoeg geselecteerd.

Hij geeft het nog twee minuten. Als de Duitser er dan nog nietis, zal hij het boek zelf moeten lenen. Hij vertraagtzijn uitademing en ontspant zijn kaakspieren. Hij trekt de kraag van zijn parka rechtop. Ondanks zijn 1 meter 86 kan hij zich als geen ander onopvallend maken. Hij stapte achter de kast vandaan, om te zien hoe een bibliothecaresse met een grijze bob het boek van de balie pakte en op de kar voor de lift legt. De liftbel pingt, de deuren gaan open en ze rijdt de kar naar binnen. Damn, mompelt Rambler.

✑✑✑

Hartstocht in de bibliotheek

Johanna laat haar vingers over de liefdesromans glijden. Ze geniet van de stevige kaften met hun gladde, plastic omhulsels. Welke kiest ze, om vanavond met een glas chianti en een dekentje over haar benen op de bank te lezen? Het is vrijdag, en het lange, lege weekend ligt voor haar. Op haar 32ste is ze nog altijd alleen. Niet omdat niemand haar opmerkt, integendeel: met haar slanke postuur, haar gebeeldhouwde gezicht en haar dikke bos bruine krullen trekt ze overal de aandacht.

Haar iPhone, denkt Johanna. Die ligt nog thuis, en zonder Goodreads kan ze onmogelijk onthouden welke Maeve Binchy’s ze al gelezen heeft. Ze werpt een blik op de man die al vier minuten roerloos bij de vertaalde detectives staat. Tussen de boeken door ziet ze alleen de zijkant van zijn hoofd: hij heeft een krachtige kaak en ravenzwart haar. Bij aankomst nam hij de omgeving snel in zich op en posteerde zich achter de kast geposteerd. Hij staart naar de ingang.

Johanna neemt twee boeken van de plank en haaldt diep adem. ‘Pardon, ik heb een rare vraag. Welke zou u kiezen?’

✑✑✑

Literatuur in de bibliotheek

Het is, denkt de schrijver, hier al net als in Venetië: alles vervalt. De trappen van de Grande Bibliothèque zijn opgetrokken uit Anatolisch marmer, maar zowel de zure regen als de tand des tijds hebben ze vermalen en weer in brokken uitgespuwd. De zandstenen leeuwen in de timpaan lijken hun mondhoeken droef te laten hangen, maar ook dat is het gevolg van klimaatbederf. Hij zucht, en trekt zijn Galaxy Fold uit de zak van zijn cape. Met trillende vinger drukt hij een sneltoets in.
‘Carola? Ik hou van je.’
…

‘Nee, daar bel ik ook niet voor. Natuurlijk heb ik wel iets beters te doen. Ik sta hier voor de ingang en ik durf niet naar binnen. Kun je komen?’
…
Hij trekt de telefoon weg bij zijn oor en kijkt ernaar alsof het een krijsende boreling is. Hij verbreekt de verbinding. Vandaag, besluit hij, moet hij zijn in cultuurpessimisme verpakte existentiële angst geheel alleen overwinnen. Hij zal met majesteitelijke tred de verbrokkelde puinhopen nemen en zijn eigen boek gaan lenen.

 

✑✑✑

PS. Alle genres welkom in de comments.