‘Nee kind, ik heb de adressen al uitgeprint.’
‘Wat?’
‘En nu we het er toch over hebben, ik wil dat jullie dat stuk van Grieg draaien.’
‘Grieg? Mam. Echt? Zo sentimenteel? Nou ja, het is jouw begrafenis. Maar wil je niet liever dat de nichtjes wat spelen? Echte muziek?’
‘Nee hoor, dat hoeft allemaal niet. Dat moeten jullie later zelf dan maar doen.’
google-site-verification: google3d8706b2d2bb5ca6.html
Ik dacht even dat je broer/zus de adressen al had uitgeprint. Zo ging het bij mij.
Je hebt gelijk. Ik had er iets moeten zetten als: ‘Nee, kind, ik heb de adressen al uitgeprint.’ Ik pas het aan.
Die laatste zin, prachtig. Een liefdevol voorschot op de toekomst.
Trouwens, over moeders gesproken:
Mijn moeder belde laatst. ‘Waar ik efkes voor bel’, zei ze, ‘is dat ik géén medische hulp wil als ik corona krijg’.
Het was kwart voor zes, we hadden net de nasi opgeschept.
Na een korte toelichting van haar kant hing ze op met ‘Dan weten jullie dat. Eet smakelijk!’
We hebben er fijn om kunnen lachen :-)
brilliant
Mooi!
Prachtig. Je zou bijna de nichtjes nu optrommelen voor een vrolijk live concert. Surprise: ‘Het is nu later.’
Tijdens het leeghalen van mijn moeders huisje kwamen we een handgeschreven briefje tegen: ‘Lieve kinderen, ik vertrouw erop dat jullie de goede keuzes maken als ik dat zelf niet meer kan.’ Daardoor voelden we ons met terugwerkende kracht gesteund in ons besluit om haar te laten gaan. Dat is wat je wilt toch? Laatste wensen vervullen.
Mooi briefje, zeg! Wat een fijne moeder had jij.
“Cremeren is goedkoper. En ik dacht: Als we dan de koffie achter de kerk doen, dan is dat meteen het afscheid.”
“En dan de kist alleen naar het crematorium laten rijden?”
“Ja, daar merk ik toch nix van?”
“Nou, dat vind ik iets te kaal, hoor.”
Precies. Eerlijk gezegd moeten er in Nederland honderden van dit soort gesprekken worden gevoerd. Elke week.
Op een bepaalde leeftijd, en zeker als je een ziekte hebt die vordert, dan weet je precies hoe het staat. En als je dan iemand bent die altijd realistisch in het leven heeft gestaan, dan is dat bij de planning van je begrafenis niet anders. Ik vond het laatste zinnetje alleen zo grappig.
Dank voor je compliment op twitter. De flashback kwam door herkenning van jouw conversatie. Onze moeders kunnen vast goed door één deur :)
Heftig.
Aan de andere kant is het wel fijn als je er zo nuchter over kan praten als de tijd daar is.
Mijn moeder wilde niemand tot last zijn en liet alles vrij. Het was een sober afscheid. Ik hoop zoals ze wilde. En nog voor Corona, dus wel met lekker veel mensen – ook al was ze 89.
Maf dat je daar een soort van trots op kan zijn. Het voelt vooral goed dat je niet de enige bent die haar zal missen.
Oeps. Op dit soort verhalen zit je vast niet te wachten. Sterkte met wat komen gaat.
Het is wel actueel, maar niet hyper actueel.
En ja, ik ben trots op mijn moeder. Ze is dapper en nuchter en sociaal. Ze geeft kookles op afstand aan een kleinzoon.
Ha, je zussen- en moederblog.
Sterkte Kitty.
Geen zus in te bekennen ;-) Dat komt nog weleens.
Ach jee. ?
Het gaat nog steeds goed met moeders. Als ze maar niet gaat lopen.
❤️
Och, Kitty. Sterkte!
‘What did you do in the Great War, Mr Joyce?’
‘I wrote Ulysses. What did you do?’
Haha! Mooi ontwijkend antwoord van James.
Soms kan kort zo mooi zijn!
Ik was ook nog moe van vorige week ;-)
? Lijkt mijn moeder wel. Die wist ook heel goed wat ze wilde en had alles klaarliggen.
Mijn moeder is goed in organiseren.
?
Zo, jouw moeder is nogal een nuchter type! Familietrekje? :-)
Wat mij betreft wel, niet alle zussen delen dat echter.