‘Ik zie geen tekeningen meer op Facebook’, zei Sean.
‘Nee’, zei ik.
‘Je ging vooruit.’
‘I guess’, zei ik.
Ik had al jaren geen potlood meer aangeraakt. Tekenen is als schrijven, als pianospelen, als autorijden: hoe meer je het doet, hoe beter het gaat.
In april dacht ik: er moet iets gebeuren. Maakt niet uit wat. Ik neem een hobby. Ik ga elke dag een tekening maken. Ik zet ze op Facebook, dan móét ik het wel volhouden.
Al snel begon ik dagen over te slaan:
Dit is de laatste:
Op 27 juni had ik geen zin meer, en op 28 juni ook niet.
‘Waarom ben je gestopt?’ vroeg Sean.
Ik haalde mijn schouders op. ‘Ik had geen doel. Geen motivatie.’
‘There is no goal’, zei Sean. ‘Just do it.’
Geen tweets. Geen slappe filmpjes meer. Een hele maand niet, voor het eerst sinds 2011. Waarom?
Ik was moe. Sinds juni 2013 heb ik alleen maar gewerkt. Hoe méér last ik had van alle tegenstrijdige gevoelens over het overlijden van onze oudste zoon – rouw is een te sjiek woord voor iemand missen en jezelf voortdurend voor je kop slaan – hoe meer uren ik maakte.
Daar heb ik geen spijt van. Werken is een prima coping strategie. En eigenlijk was er ook niks ánders dat zin leek te hebben.
Schizofreniebestaatniet.nl
O ja, ik maakte een website om andere jongeren met een verse diagnose – en hun ouders – te waarschuwen: pas op, rol niet gedachteloos de klassieke ggz in. Schizofrenie bestaat niet, laat je niet verlammen door die dodelijke diagnose, informeer je over depressie. Zoek de juiste hulp. Zoek goede ervaringsdeskundigen. Helaas is die site binnen een paar maanden de facto gekilld. Een groot deel van de medische stand heeft zoveel weerstand tegen het aanpassen van hun denkbeelden (en de geldstromen) dat ze de site schizofreniebestaatniet.nl alleen al vanwege zijn naam niet accepteren.
Dat is jammer, zou je zeggen, maar de site was ook bedoeld om nieuwe patiënten te bereiken. Via Google. Buiten de klassieke ggz om, die geen enkele hoop biedt op herstel. Tant pis, als sommige artsen daar nog geen boodschap aan hebben. Dat was nou juist het probleem.
De inhoud van de site is deels overgeheveld naar Psychosenet.nl. Schizofreniebestaatniet is nauwelijks meer actief en van de oorspronkelijke opbouw is weinig over. Hoopgevende informatie om de diagnose-verlamming bij anderen te voorkomen staat nog steeds niet bovenaan in Google als je schizofrenie intypt. Een grote teleurstelling.
De video’s die ik voor de site gemaakt heb staan nu ook hier bij elkaar, en hier op mijn eigen site. Voor een beter overzicht. Iedereen kan ze gebruiken en embedden. Ik hoop nog steeds dat zoveel mogelijk mensen ze op tijd vinden.
Op 2 januari is er weer een blog, had ik geschreven
En ik hád ook een blog geschreven, vrijdag. Maar het leek nergens op. Het ging niet over waarover het moest gaan. Dus ik heb het weggegooid.
Waar moest het over gaan dan?
Dat weet ik niet precies. Daar denk ik nou al een paar maanden over na.
Maar zoals jij en ik allebei wel weten kun je denken tot je een ons weegt. Het gaat om wat je voelt. En ik voel tegenstrijdige dingen.
Hij Die Niet Genoemd Wil Worden riep het al jaren: ‘Je bent verslaafd.’
Onzin natuurlijk. Tot ik Twitter en Facebook uitzette. Na de eerste dagen kostte het verbazend weinig moeite om ze te negeren. Email alleen bleek al meer dan genoeg afleiding te geven.
Eén van mijn grootste valkuilen is een slechte organisatie van mijn werktijd. Ik zou veel meer willen studeren – echt studeren – dan ik doe. Uittreksels maken. Nadenken. Nieuwe onderwerpen aanboren. Minder op social media verkeren geeft een heleboel meer tijd. Dat ga ik dus zo houden. Ik ga er minder tijd doorbrengen, en veel gerichter. Op Twitter tweet ik alleen nog over schrijven, op Facebook ben ik wat persoonlijker.
Mijn weerzin tegen Facebook als systeem en als organisatie is altijd al groot geweest. Ik ben er meerdere keren weggegaan, en toch weer teruggekomen. Mijn buitenlandse vrienden zitten er nou eenmaal. Voor De Blogacademie levert Facebook niks op. Ik volg er alleen goede vrienden actief.
Twitter is een ander verhaal. Ik heb er van genoten. De snelle conversaties in real time, de toevallige ontmoetingen die het oplevert, het gemak waarmee je op de hoogte te blijft van mensen die je wilt volgen, als je goede lijsten aanmaakt: geweldig. Maar het afgelopen jaar was Twitter saai. Meer huiswerk dan liefhebberij. Bijna iedereen maakt er tegenwoordig reclame, het aantal echte gesprekken is schrikbarend afgenomen. Het is zo vervuild geraakt met commercie dat de ruis te groot is. Twitter heeft zijn glorietijd gehad. Mark Schaefer constateerde het al maanden eerder – hij is altijd iedereen vooruit.
Meer studeren dus, en nieuwe dingen doen
Ik begon De Blogacademie in 2011 als een avontuur. Ik leerde mezelf er vanalles over bloggen. Inmiddels ben ik uitgeleerd – wat het medium blog betreft. Zoveel is er niet over te vertellen. (Wel over online marketing, met alle steeds veranderende trucs voor SEO en traffic building – maar die kerelmarketing kan me maar niet boeien.)
De Blogprocursus, die uit dat avontuur voortkwam, is veel méér dan een blogcursus – het is een copywritingcursus, maar zonder de harde sales-kant die bij copywriting hoort. Het is een cursus om effectief te leren schrijven – veel praktischer dan een schrijversvakschool. Hij houdt, als ik het zelf moet definiëren, het midden tussen een cursus copywriting, journalistiek en creatief schrijven. Soms komt er ook wat coaching bij kijken, want om goed te schrijven moet je wel weten wat je doet en wie je bent.
Die cursus blijf ik geven. Maar als ik een Blogprocursus geef kan ik er tien weken lang niks naast doen. Dit jaar geef ik hem daarom maar twee keer. Want ik wil meer korte cursussen gaan maken, die over specifieke aspecten van pakkend schrijven gaan. Voor professionele schrijvers. De cursussen die ik voor ogen heb bestaan geloof ik nog niet, en ik moet ze in elk geval nog helemaal verzinnen. Van de zomer wil ik de eerste uitproberen.
Minder bloggen
Sonja van Vuren zegt het al maanden: ga minder vaak bloggen. Om de week. Ofzo.
Ik heb er lang over geaarzeld, want ik hou erg van regelmaat. Elke week een blog is voor iedereen helder, ook voor mijzelf. Toch ga ik het nu uitproberen. Ik heb tijd nodig om een nieuwe draai te vinden, om te studeren en om nieuwe cursussen te maken.
Maar ook meer op reis
Alleen als je uit je eigen omgeving stapt, kun je veranderen. En jezelf van een afstand bekijken. Dat heb ik geleerd van Rokus Loopik (en als je iemand met zware psychische problemen kent, lees zijn blog). Ik wist het natuurlijk al wel, in theorie. Maar nu weet ik het echt.
Veranderen is een noodzaak. De wereld en het leven veranderen continu en zelf moet je meebewegen. Blijven stilstaan, alleen maar op je werkkamer zitten omdat je daar nou eenmaal lekker in een flow komt, is niet goed voor je gezondheid en ook niet voor je creativiteit.
Ik schrijf je, maar ik bedoel ik. Hoewel ik natuurlijk ook jou bedoel.
In die vrije maand december ging ik naar Barcelona
Ik zag er voor het eerst de Sagrada Familia van Gaudi. Ik kende Gaudi (1852-1926) alleen van de gebroken tegeltjes. Maar hij bleek veel méér te hebben gedaan dan dat: hij nam afstand van de eclectische bouwstijl uit de late negentiende eeuw en ontwierp gebouwen die organisch moesten lijken. Hij bedacht razend ingewikkelde constructies om ze te kunnen maken.
De pilaren in de Sagrada Familia zijn knoestige bomen, allemaal anders.
Pilaren
De vertakkingen uit die pilaren dragen het dak. Een heel nieuwe oplossing.
Een bladerdak
Vanuit sommige hoeken is de kerk oogverblindend mooi. Vanuit andere hoeken valt hij tegen.
Al gauw liep ik een Gaudi-trail uit het reisgidsje.
Ik was verbaasd over hoeveel van wat hij maakte er niet uitzag
Dat komt: hij moest het allemaal zelf bedenken, het wás er nog niet. Gaudi experimenteerde, en wat hij bedacht lijkt soms op Jugendstil, soms op Vrije School-geknutsel, soms op de Efteling. Hij liet lompe, organische zuilen metselen van bakstenen. De portierswoning van Park Güell is niet om aan te pakken zo zoet. Maar op de zolder van Casa Milà, met die mooie boogconstructies, voel je je geborgen als in een middeleeuws klooster.
De zolder van Casa Milà
Zou Gaudi een BHAG hebben gehad?
Een Big, Hairy, Audacious Goal?
Geen denken aan. Gaudi greep gewoon zijn kansen: hier katte hij een woninkje om, daar ontwierp hij een nieuwe gevel. Sterker: hij besefte dat hij de Sagrada Familia niet zou afmaken tijdens zijn leven. De kerk was voor het volk, maar het volk moest hem ook betalen: met giften. Dat schoot niet op. Hij liet nadrukkelijk ruimte voor een latere invulling van allerlei onderdelen door generaties na hem.
Gaudi wist dat hij niet alles kon beheersen
Dat stelde me gerust.
Weer thuis kreeg ik opeens behoefte aan een kerstboom
Voor het eerst sinds drie jaar. Ik informeerde bij de andere leden van het gezin of een boom een goed idee was. Ze knikten nog een beetje aarzelend.
Een boom. Een boom.
En toen de boom er eenmaal stond vroeg ik: mogen we ook weer een poes?
Hij Die Niet Genoemd Wil Worden wou géén nieuwe kat. Want katten springen op tafel en jatten het vlees van je aanrecht. Maar hij is een buitengewoon aardige man.
‘Het is tijd voor nieuw leven’, zei ik.
‘Als jij er gelukkig van wordt’, zei hij.
Ze arriveerde de dag voor kerst.
Minoes.
De mijlpaalpoes.
PS
google-site-verification: google3d8706b2d2bb5ca6.html
RT @KittyKilian: 2016 en mijn plannen voor De Blogacademie >https://t.co/qmUKplFiNN https://t.co/ilxopVgvb6
Om de week bloggen bevalt mij prima. Is ook een ritme en geeft vrijheid. Een hond voldoet ook prima. Ik wens je een mooi jaar.
Elke dag een tekeningetje, dat is perfect voor je besef van groei. En groei zorgt weer voor geluksmomenten.
Een poes, doet dat ook goed. Die moet je wel kroelen en dat ontspant weer. Hier komt een zwart/witte kater elke dag langs om van onze volledige aandacht te genieten. We kunnen niet verslappen, één drupje van zijn eau de cologne is funest. Hij zit in ons hart en in het tapijt ;-s
Happy & Heartcore 2016 Kitty
O, een leenpoes! Net zoiets als een kleinkind: komt een emmertje aandacht halen. Leuk.
Interessant.. je wil liever minder? Nou, graag gedaan ;-)
Die citroenen zijn nog niet goed, vrouw. Dat duurt nog een jaartje.
Die citroenen, ik kreeg kippenvel. Jij raakt mensen.
Wat je ook schrijft. Juweeltjes.
Opties altijd heel aantrekkelijk gedaan, en nooit te lang, ook zo lekker. Daardoor blijf ik je volgen en lezen.
Voor mij liever eens in de 3 weken, dan blijft het een cadeautje ipv huiswerk wat ik nog wil lezen, maar niet aan toe kom. En nogmaals, onderwerp maakt mij niet uit. In ieder woord van jou is liefde zo voelbaar. En tja, liefde, daar leef ik voor.
Stiekem ben je ook gewoon mens dus… gelukkig ;-)
:-* Liefs en een glansrijk 2016.
We zijn allemaal precies hetzelfde, Linda!
Sh*t…minder Kitty….hoe kom ik u aan mijn wekelijkse shotje? ;)
Gelukkig nieuwjaar gewenst, Kitty!
You too, Marianne.
“Ik was verbaasd over hoeveel van wat hij maakte er NIET uitzag” https://t.co/PxlnDNLbOM – @KittyKilian
Geen blog. De plannen van @KittyKilian met de Blogacademie https://t.co/Iem6u7LUCT
Heb weer genoten van je blog Kitty.
Het stuk van Gaudi, heel herkenbaar. Natuurlijk is niet al zijn kunst top. Wat wel top is dat is zijn lef en durf om het anders te doen. Vooral eigenzinniger te doen. Een beetje zoals jij.
De beste wensen voor dit prille nieuwe jaar.
Hoi Kitty,
Ik ben blij met jouw blogs!
Grtz Lily
Moooi! Bedankt voor het meenemen in je overwegingen. Dit helpt mij ook op mijn weg.
Doe Minoes de hartelijke groeten van Mus (op schoot) & Mees.
RT @KittyKilian: 2016 en mijn plannen voor De Blogacademie >https://t.co/rwh28M6X6c https://t.co/60ri4WBKro
Heel mooie niet-blog, Kitty. Erg herkenbaar. Soms worden al die plannen in je hoofd alleen maar ballast.
Ik wens jou, mezelf, en iedereen een jaar waarin we zo weinig mogelijk ‘moeten’ van onszelf. Waarin we die mentale to-do-lijstjes wegkieperen en elke avond tegen onszelf zeggen dat de dag goed en genoeg was zoals hij was.
Jaaa, daar ben ik sowieso erg voor. Wel plannen, maar niet stukplannen. En iedereen is anders. Sommige mensen doen alleen iets als het echt echt moet. Anderen hebben altijd alles op tijd af. Systemen werken niet voor iedereen.
Nog zo’n schattige foto en we nemen er ook weer eentje… “Minoes. De mijlpaalpoes.” https://t.co/ivNeYRwiUJ @KittyKilian
Mijn mijlpaalpoes kwam 20 december.
Om zoveel redenen noem ik haar Jippie.
Haar naam kan ik brommend afkorten als ze ondeugend is. Best vaak.
En liefjes fluisteren als ze zich spinnend tegen me aan rolt. Veel vaker dan ik had gewenst.
Een troostpoes, zei mijn zus gisteren, maar die term zou ik niet durven gebruiken vanwege de associaties.
Ik hoop dat het héél goed met je gaat!
Hoera voor katten! :-)
PS: had ik al verteld dat ik je nieuwe website-indeling héél mooi vind? ;-)
Dank je, maar hij is nog niet af, Arjan. Vormgeefster Anja Brunt moet hem nog netjes maken en dan – als dat gebeurd is – komt er een heel andere indeling waarbij je alle blogs meteen kunt vinden.
@KittyKilian ‘De wereld en het leven veranderen continu en zelf moet je meebewegen’ #veranderingen #plannen #2016 https://t.co/Ojc74aNmmL
Fijn Kitty, veranderen en nieuwe paden inslaan. Daarvoor moet soms noodzaak zijn, anders doen we het niet. Ik kijk uit naar wat het je ( en ons ook een beetje) gaat brengen!
Haha, breng jij mij maar eens een beetje dit jaar ;-)
Beste Kitty,
Kennen doe ik je niet, maar ik lees je blogs graag. Ben heel benieuwd wat je dit jaar allemaal gaat bedenken en maken. Neem er de tijd voor, doe het vooral voor jezelf en als je het openlijk wilt delen dan lees of bekijk ik het heel graag omdat het mij enorm inspireert. Succes.
Dank je!
Beste Kitty, ik reageer niet vaak op je blogs (nooit eigenlijk) maar ik lees ze allemaal. Soms snel en soms uitgebreid. Ligt een beetje aan mijn tijd en het onderwerp. Deze heb ik helemaal gelezen en kreeg er kippenvel van. Ik wens je “dat” wat jij jezelf wenst in 2016!
Dank voor je commentaar, in dat geval! Het lijkt misschien raar en een beetje uit de tijd, maar dat betekent een boel voor me. Dat je dan toch reageert. Contact, daar gaat alles om eigenlijk. Ik wens het ons allemaal toe. Ik las gisteren een quote die eigenlijk ongelofelijk goed is in zijn eenvoud, van ene Ram Dass (ken hem niet): We are all just walking each other home.
Het post-twitter tijdperk. Lekker rustig met de poes op schoot. https://t.co/wnU2GU5WYQ
Een prachtige blog om het nieuwe werkseizoen mee te beginnen.
Gelukkig 2016 Kitty.
You too!
De lichtjesboom én een overdosis poezenliefde weer in huis gehaald. Waarom dan tranen, terwijl mijn hart juist een sprongetje maakt?
Ik weet het nu zeker, Kitty Kilian. Jouw initialen staan voor: de Kracht van Kwetsbaarheid.
Nou.. als je je niet kwetsbaar voelt, ben je het ook niet. Daar is iets heel raars mee. In 2013 blogde ik voor het eerst over mijn tourette – of gewoon tics. Voor die tijd waren dat soort onderwerpen off limit voor mij. Sinds die tijd doet het me niks meer. Erover praten of schrijven helpt vaak om er anders over te denken. Of helemaal niet meer over te denken, dus! ;-)
Dank voor je commentaar.
Ik ben blij Dat Hij Die Niet Genoemd Mag Worden een buitengewoon aardige man is :-)
Ik ben benieuwd waar je reistochten (fysiek of niet) naar toe gaan dit jaar. Ik wens je een mooie reis toe vol interessante ontdekkingen en ontmoetingen!
Engeland toevallig ;-)
Ik wens je een goeie reis Kitty! En groetjes aan Minoes de Poes.
Een blog dat barst van hoop en een positieve toekomst. Toch prikken er tranen in mijn ogen. Ik wens je een mooi, ‘balansrijk’ jaar, Kitty.
Ik jou ook, Marianne!
Het leven gaat op en neer. Psychisch stabiel zijn is een zegen. Zo zie ik het. Ik vind ook dat we nergens recht op hebben. En ik weet óók nog dat het onafwendbaar was. Toen.
Wij, bundeltjes raar geordende moleculen.
Wat een mooi begin van het jaar! Dankjewel. mijn begin van het jaar drempel is weer wat verlaagd.
Ik wens je een gelukkig, succesvol, liefdevol, poezenverliefd, zelfkennend, groeiend 2016.
Ps heb je netflix? Zoek eens op rupsje nooitgenoeg. Een stemdubbelganger van jou heeft die ingesproken (tenzij…)
Ga ik doen! (We zijn allemaal rupsjesnooitgenoeg hè ;-)
Jij ook een goed nieuwjaar!
Mooi en inspirerend stukje weer, Kitty. Ik lees je altijd met veel plezier.
En wat dat bloggen betreft: Ik ben in juni 2015 na ruim vijf jaar een wekelijks artikel naar eens per 14 dagen gegaan (met aankondiging). De lezers hadden er alle begrip voor en het aantal abonnenten groeit nog steeds. Voor mijzelf betekent deze stap meer tijd voor andere dingen – gitaar spelen, buiten zijn … Het heeft voor meer ruimte in mijn hoofd gezorgd. Ik kan het je dus zeker aanbevelen.
Ja, natuurlijk kan dat. Je hebt gelijk.
Je blog ziet er nog altijd super uit!
Dank! Ich besteed er ook nog steeds veel tijd aan.
You too, Marjon!
Happy newyear Kitty. Dank je wel voor je blog.
De citroenen zijn prachtig. Ik ben stil van het inzicht in jezelf. Ik kan er als net 55-jarige bijzonder veel van leren. En dat ga ik dan ook voor de verandering maar eens doen! Bedankt!
Ha, jonkie!
een snorrend jaar.
Ja. Lekker bloggen met een poes op schoot, man!
Oef wat een schitterend mooi blog. Je hebt jezelf weer overtroffen. ;)
Dat wordt een lekker jaar.
Jij ook Catja!
Mooi, raak, gevoelig, verrassend en inspirerend. Blijf nog lang. Benieuwd ook naar je nieuwe schrijfprojecten. Een gelukkig en boeiend nieuwjaar!
Je zegt het allemaal weer op je prachtige eigen wijze, eigenwijze wijze die je bent.
Nee, wijsheid bestaat helemaal niet. Allemaal onzin. Trap er niet in.
Zeg en waarom heb jij geen Gravatar-account?
It’s no new year’s resolution, it’s more than that > https://t.co/7ks3wwvqWJ @KittyKilian https://t.co/BfEbEX2Q1z
Ik heb je gemist! En net als ik het echt nodig heb, schrijf je weer zo’n prachtige blog. Hoop. Dat lees ik erin.
En genezing.
Ik wens je schitterend 2016.
Jij ook!
Prachtig geschreven, ontroerend echt.
Hoera voor Minoes!
Tsjonge… even een traantje wegpinken.
Herkenning, hè?
Ja. Belachelijk goed.
Wederom goudeerlijk.
Over de Kas heb ik je al eens gevraagd: “voor wie doe je het” . Het gevolg weten we.
Mooi om te lezen dat je ook in 2016 weer een verdere stap gaat zetten in het stoppen met zelf opgelegde verplichtingen.
Je merkt ook dat veel mensen zo langzamerhand moe worden van de tsunami van sociale media fluf en afhaken.
Kwaliteit gaat het winnen van kwantiteit de komende jaren.
Je bent ons niets verplicht. We kunnen ook zonder je wekelijkse dosis. En anders moeten we dat maar leren.
Dus natuurlijk blijven we je volgen als je kiest voor kwaliteit. Ook als dat bv maar één keer in de maand met de nodige breaks per jaar is.
Maak er een mooi “ zelfbevrijdend” jaar van.
Om de week was mijn plan. ’t Is een experiment, hoor. Ik kom er gewoon op terug als het niet bevalt.
Ja, de overkill aan content begint aan iedereen te vreten. Alles goed met jou?
leuk en fijn om je te lezen Kitty, zelf ben ik het laatste jaar om diverse andere redenen veel minder op Social Media geweest, speciaal Twitter trouwens, ik facebook er vaak nog lekker op los. Ik heb veel minder blogs gelezen (vandaar had ik geen idee van jouw mindering en stop) en heel veel minder geschreven dan daarvoor.
Ik begon in januari met iedere dag een tekening te maken en te plaasten en dat droogde ook bij mij na een tijd op – En in December deed jij wat er al jaren op mijn bucket list staat #Barcelona en ik mogelijk nog een keer ga doen. Kortom veel herkenning tijdens het lezen én toch anders –
Van het schrijven zelf krijg ik als ik iets boven zero zit met mijn energie juist méér energie dus ik begin weer wat meer te posten de laatste tijd…onderzoekend óf ik een ritme heb en zo ja wat dat dan is, en of het/ik er ergens mee heen wil of niet.
Dank voor het delen, ook van de beelden, ik heb het met veel plezier en ook toch weer met een moederhart gelezen, vaker aan je gedacht in deze ‘rol’ dan je van mij gehoord hebt, maar dat terzijde>
warme groet en een zacht 2016 gewenst
xxCarolien
Lief van je. Bedankt.
Schrijven helpt iedereen. Alleen kan ik hier niet een beetje voor de vuist weg gaan ouwehoeren, het moet wel nut hebben voor anderen. Ik geloof niet dat ik er energie van krijg, maar het helpt wel om de dingen beter te begrijpen. Schrijven dwingt je om goed te analyseren.
Zo’n mooie blog. Ik moet ervan huilen.
Digitaal zakdoekje nodig? Niet huilen hoor, alles gaat juist goed. Bij jou ook, hoop ik.
RT @KittyKilian: 2016 en mijn plannen voor De Blogacademie >https://t.co/rwh28M6X6c https://t.co/60ri4WBKro
BIG Hug uit Sri Lanka. Reizen is heerlijk en relativerend. Bedankt voor je mooie verhaal.
Dank je. Ik bedoelde geen maandenlange reizen hoor. Zou niet kunnen. Gewoon af en toe een weekje weg. Een dag naar een andere stad. En vooral enge dingen doen ;-)
In het kader van dat ik ooit voor een trendbureau werkte verklaar ik: we voelen gewoon eerder als iets niet meer werkt. Teveel of te groot wordt. Het is goed om door te gaan, nieuwe paden te zoeken. Kijken of wat we doen nog wel werkt, of dat we het nog nodig hebben. Zo zijn we allemaal op pad. Wens je een mooie reis Kitty, ik heb het gevoel dat ik je een beetje heb leren kennen. Ik zie wel hoe en waar ik je nog tegenkom. Ik heb in ieder geval al veel aan je gehad. Ook aan je ervaringen in de ggz. Onze zoon (met Asperger, gendersdysforie en depressies) die steeds meer dochter wordt gaat naar het HBO. Na twee jaar heel depressief thuis. Ik heb geleerd alles te vragen en te overleggen. We maken afspraken en als ze opeens heel angstig is belt ze me. Vanmorgen nog, durfde ze niet meer haar kamer uit omdat ze een vreemd geluid had gehoord. Haar kamer is op eigen verzoek in het onderhuis omdat daar minder geluiden en licht van buiten doordringen. Mijn man had zijn fiets gepakt en meer herrie dan normaal gemaakt. Ze belde ons op en ik kon haar gerust stellen. Zal ik naar beneden komen of durf je nu je dit weet zelf de deur open te doen vroeg ik. Ze durfde het zelf. Mooi dat je doet wat goed voelt! Ik merk het ook in mijn eigen werk. Hoe meer ik bezig ben met wat ik echt wil hoe meer ik mensen blij maak die zich daar ook goed bij voelen. Het blijft wonderlijk! xxx Marijke
Ik denk dat het komt omdat je dan gewoon doet wat je het fijnste vindt en wat je het beste kunt. Soms duurt het een half leven voor je er achter bent wat dat is. Dat is eigenlijk pas raar.
Fijn voor je kind, zo’n moeder die het snapt.
Ik merk dat ik weer helemaal terug ben bij wat ik als kind heerlijk vond. Ik maakte bijvoorbeeld historische poppen van stof en tekende eindeloos prinsessenjurken. Schreef mijn eigen boekjes, met natuurlijk een arm meisje die in de kast van de prinses mocht kiezen (tekening erbij van al die jurken)
Een van mijn fijnste jeugdherinneringen is heerlijk alleen in een gekregen lichtblauw jurkje met zilveren draadjes (ik denk een kort wijd bruidsmeisjes jurkje) buiten gras zaadjes verzamelen in een lege benco bus. Misschien liep ik ook nog wel zachtjes te zingen. Dat was dan mijn schat die zaadjes. Dus ik wist het heel goed. Ook toen ik na een jaar noten leren en een jaar blokfluit een instrument mocht kiezen wist ik het. Een harp moest het worden! Maar weer was dat niet praktisch en er kwam een elektrisch orgel.
Maar dat vragen stellen heb ik geleerd door het filmpje uit Finland dat jij deelde. Sinds die tijd stel ik vragen, en doe dat ook als ik mee ga naar behandelaars. Wil je dat? Wil je me erbij? Wil je alleen of dat ik mee ga? Dat maakt heel veel uit! bedankt daarvoor!
lol, als dit een blog zou zijn dan zou je zeggen dat hij te lang en met te lange zinnen is denk ik…..tja, tijd voor bijscholing?
Mooi. Daar wou ik het bij laten, maar ik krijg een foutmelding dat mijn commentaar meer woorden moet inhouden. Bij deze.
Nee, dat vindt ‘ie niet goed. Ik weet ook niet waarom. Een anti-spam-maatregel denk ik. Zal eens vragen aan mijn developer of het ook anders kan.
Fijn dat je er bent. Met poes. Met tekening.
trouwens, gister liet ik deze op me inwerken in 010
http://www.flickr.com/photos/janvanhelleman/8839879617/
“I change to stay the same”
Toeval?
I have to change to stay the same, staat er.
Ja, zit wat in. Alleen blijf je nooit echt dezelfde.
Ik wens je ontzettend veel geluk Kitty!
Dank, jij ook. Goed nieuwjaar.
Mooi blog. En ik houd er altijd wel van als mensen de bakens verzetten. Zelf denk ik daar ook zo vaak over en ik doe het uiteindelijk ook wel, maar het duurt wel lang.
Maar als je zestig bent moet je niet te lang wachten
Als je bijna 56 bent ook niet.
Recht uit het hart zou ik zo durven stellen én zeer herkenbaar!
Stemt to nadenken ….
Ik wens jou een heerlijk jaar toe!
Wat herken jij nou weer? Hekel aan Facebook? lecht in plannen? :-O
nop, niet de hekel aan Facebook, … ik kan het niet uitleggen… daarvoor heb ik te weinig schrijftalent ;-)
Het deed gewoon deugd om dit te lezen en heeft me aangezet tot enkele voornemens… En vraag me niet hoe, maar het resultaat was een fietstochtje van een uur, een paar dingen op een rijtje kunnen zetten en beslissingen in de maak… Ik ga dus zelf ook voor een heerlijk jaar ! ;-)
Aha. Knopen zien doorhakken doet knopen doorhakken? Cheers!
RT @KittyKilian: 2016 en mijn plannen voor De Blogacademie >https://t.co/rwh28M6X6c https://t.co/60ri4WBKro
Dag Kitty, eenmaal per twee weken een blog van jou vind ik wel een goeie. Ietsje schaarser, dus waardevoller! Goed Nieuwjaar!
Grinnik. Jij zit zeker in sales ;-)
Hoi Kitty,
Eigenlijk reageer ik nooit op blogs, ik scan ze een beetje en ga daarna snel weer door met mijn drukke leven als ondernemer….. Behalve bij jouw blogs. Die lees ik altijd echt. Ze zijn creatief en verfrissend, ik word er blij van.
Deze keer was er veel herkenning. Ik wens je dan ook veel succes met je nieuwe aanpak. Op een 2016 vol verrassingen en ontdekkingen!
Waar zat hem die herkenning nou in, hè? De ergernis aan social media?
Sterk spul, die blogs van Kitty. *Pinkt een traantje weg*
Ha, sentimentele reclame was dat hè! ;-)
Een bloggerminderaar met zeggingskracht. Blijf ik je dus nog meer volgen. Deze beginner krijgt nu zin.
Consuminderen, ik was het al bijna vergeten ;-)
Mooie nieuwe ontwikkelingen, dat ze verder mogen ontkiemen in het nieuwe jaar en veel leerplezier gewenst!
You too.
2016 is het jaar waarin alles samenkomt. Ik krijg het idee dat dat niet alleen mijn motto is…
Ik voorspel niks.. ik plan ook niks. Ik doe gewoon waar ik zin in heb. Dat probeer ik tenminste. Ik heb geen meerjarenplan, geen doelen. Het leven is te onvoorspelbaar.
Maar voor sommige mensen werkt dat wel, dus ;-)
Mooi, en zo helemaal Kitty. Ik word altijd weer geraakt door wat je schrijft en volg je proces zo graag. En je nog te maken aanbod klinkt veelbelovend. #blijmee #benieuwd En blijf vooral tekenen. (Dat groene drankje ziet er afschrikwekkend uit trouwens)
Dat is aquarelwater!
RT @KittyKilian: 2016 en mijn plannen voor De Blogacademie >https://t.co/rwh28M6X6c https://t.co/60ri4WBKro
mooi stuk Kitty, ik begrijp het ;-)
en heel blij met je nieuwe, nog-te-maken aanbod, misschien durf ik dan in te stappen
ik wens je een mooi en avontuurlijk 2016
Ik ben helemaal niet eng ;-)
Mooi. Heel mooi!
Dank jou. Jij bent een voorbeeld voor me. We moeten weer eens koffie!
Dank je wel Kitty! X
Hi Kitty,
Ik vind jou(w blog) zo inspirerend en lees je altijd graag. Ook deze gedachtegang voel ik gewoon. Vlieg uit. Laat je iets overkomen. The world is yours. En hallo poes :-)
Thanks!
Hallo Kitty,
Dank je wel voor het delen. Prachtig hoe jij kunt schijven, ik geniet ervan hoe je de dagdagelijkse dingen beschrijft.
En alles gaat verder. Mijn dochter (18) gaat overmorgen voor een half jaar naar Azië. Mijn prachtige, gevoelige dochter die ik zo beschermd heb laat ik in het volste vertrouwen gaan. Maar ik zit wel te huilen nu. Alles is steeds weer anders, daar ben ik veel mee bezig op dit moment. Mijn gezin zal nooit meer hetzelfde zijn, loslaten noemen ze dat. En het is prima natuurlijk.
Wat leuk dat je weer een poes hebt genomen, gezellig zo’n diertje in huis.
Ik wens je een heel goed jaar toe Kitty! En zie wel wanneer je blogt, ik vind het altijd fijn om te lezen.
Welk ritme je ook kiest, ik pas mij naadloos aan als lezer.
Plaatje voor jou:
Regelmaat schaad T.
Nee nee nee, dat was overdaad ;-)
Met veel plezier gelezen Kitty!
Gewoon een mooie bespiegeling. Zonder perfect te willen zijn. Dat is al een verademing. Verder vind ik het erg mooi om te zien, dat je je blijft ontwikkelen. Dan lijkt het alsof de wereld steeds verandert. En dat is ook zo. Maar jij bent veranderd. Ten goede. En zo niet, dan toch. Een goed nieuwjaar! Ik blijf je volgen.
Hou je niet van perfectie? ;-)
Ik had net Bliss opstaan. Ook behoorlijk perfect dacht ik zo.
Ik wens je een prachtig 2016: het jaar waarin je niet loopt te piekeren over je plannen, maar de dingen als vanzelf ontstaan. Zoals de kerstboom en de poes.
Een echte mijlpaalpoes. Heel mooi!
Ik ben nu al benieuwd wat dat voor je bedrijf gaat brengen. Veel succes en plezier!
You too.
Een heel goed 2016 gewenst Kitty! Je blogs zijn altijd een feest om te lezen. Goed dat je naar je eigen behoeften luistert. Minder blogs van jou is niet erg, als ze maar net zo fijn blijven om te lezen.
Phew! Dank ;-)
Lieve Kitty
je verhaal raakt me! Ik wens je een goed en vooral voor jou en de jouwen zinvol nieuw jaar!
Liefs, Rose
Hee die Roos! You too!
Mijlpaalpoezen zijn gewoon de beste poezen.
You got it!
Ik heb een poes genomen toen ik ging scheiden. Voor mijn dochter dacht ik, maar ook voor mezelf weet ik nu. Een troostpoes. We hebben veel lol met hem. “Het is maar goed dat hier geen camera’s hangen”, zeggen we vaak als we met het beest in de weer zijn. Dank voor je inspirerend stuk, het sterkt mij ook weer in mijn stappen.
Een troostpoes. Ook, ja. Ja. Het helpt, zo’n spinnend beestje op je schoot, hè.
Mooi blog. Verandering doet wonderen. Leuk een poes, wij hebben er ook één.
Wacht. Van de ene poezenliefhebber tot de andere:
goede naam, heel fijn
Mooie ideeën. Lief voor jezelf. Ben benieuwd waarheen je beweegt.
En dat heerlijke comforting prrrrr prrrrr prrrrrrrrr in huis <3
Al te lief is ook niet goed hoor ;-)
Gelukkig nieuwjaar.
Mooie plannen. Ben benieuwd naar de nieuwe schrijfcursussen! En ja van reizen leer je veel, vooral hoe weinig we weten en geeft energie. Maar ja dat is de mening van een reisverslaafde! Een nieuwsgierig 2016!
Het maakt bescheiden, dat is waar. En je bent ook altijd weer zo blij als je de Nederlandse Ruimtelijke ordening met frisse blik terugziet ;-)
Hallo Kitty,
juist omdat het geen blog moest worden, heb je een mooi stuk gemaakt. Die Gaudipassage: origineel. Miscchien moet je meer essayettes gaan schrijven. Dat kun je.
Beetje pesterig: wellicht kun je sommige bloggers ook een vervolgcursus geven. Hoe kom ik los van Kitty en ontwikkel ik een eigen stijl?
Hartelijke groeten en een fijn 2016.
Ha Peter, ja, ik ben niet verantwoordelijk voor mensen die een stijl te strak navolgen. In mijn cursus mag het niet ;-) Maar iedereen leert door kopiëren. Zelf heb ik veel van Copyblogger afgekeken.
Soms gaat dat zo, volg je gevoel. 2016 wordt een goed jaar, succes met je nieuwe cursus!
Happy 2016 to you!
Oei! Als dat maar goed gaat ;-)
Het klopt precies . Ik hoop dat je gaat knallen in 2016!
Haha. Ik ben wel voor een vuurwerkverbod.
Dankjewel Kitty.
Jouw bezinning voedt de mijne.