Even iets heel anders.
Twee blogs geleden maakte D. een filmpje.
En toen ik het kreeg bedacht ik me.
Daar moest een website van dezelfde kwaliteit bij. Dat gerommel met bestaande themes voldeed niet meer. Van problemen met je vormgever had ik nog nooit gehoord.
Ik ging hem ophalen in Nijmegen
Ik was niet zenuwachtig, maar dat had ik wel moeten zijn.
In de trein las ik The Laws of Simplicity van de wereldberoemde ontwerper John Maeda. Omdat mijn oog was gevallen op zijn tiende simplicity-regel, ergens online:
Simplicity is about substracting the obvious, and adding the meaningful
Precies als bij schrijven.
Eerst had ik de andere negen regels opgezocht.
Toen had ik, totaal gefascineerd, het boek gekocht en op mijn Ipad gezet voor in de trein.
Ik let altijd op design
Van websites, visitekaartjes, boeken.
Maar ik ben geen prof. Laat staan dat ik kan kiezen uit alle mogelijkheden.
Dus ik had het ontwerp uit handen gegeven
Na acht emailtjes.
Eerst drie emailtjes met wat er allemaal op de site moest. Toen nog twee met aanvullingen. Toen nog twee met voorbeelden van sites die ik mooi vond.
Deze bijvoorbeeld, van Bart van de Biezen. Beetje koel, maar superrr eenduidig.
Die jongen kan keuzes maken.
Of deze. Van bzrts, zo’n bedrijf zonder hoofdletter, zonder echte naam en waarvan niemand thuis kan uitleggen wat hij nou precies doet. Maar ze helpen retailers met online oplossingen.
De nadruk ligt op de tekst. De letters zijn groot
Dat maakt mij nou totaal gelukkig.
Tekst die zo groot, zo helder, zo léés-mij-léés-mij roepend voor je neus staat.
Dat de tekst en alleen de tekst het middelpunt vormt.
Die grote beeldschermletters geven je het gevoel dat je waanzinnig welkom bent.
Zoiets wou ik ook. Alleen zei ik het niet hardop.
Problemen met je vormgever? Nooit van gehoord
Mijn mailtjes waren eigenlijk waarschuwingen aan D.: stel de tekst centraal.
Maar ja. Dat was de control freak in mij, dacht ik. De angsthaas. Niet eerlijk, dacht ik. Geef een artiest haar vrijheid.
Bovendien wilde ik geen kale website. Dat minimalisme is helder, maar niet erg gezellig.
En had ze niet een ijzersterk filmpje voor mijn site gemaakt?
Een filmpje waarover ik niet handenwringend verantwoording hoefde af te leggen aan mijn loved ones? Zonder kromme tenen? Niet sleazy, maar gewoon mezelf?
Of laten we eerlijk wezen: misschien zelfs heel wat leuker dan mijn dagelijkse ik? (Het blijft natuurlijk reclame.)
D. weet vast wel wat ze doet.
Ik had haar leren kennen omdat ik een van haar websiteontwerpen zo prachtig vond: een site voor een businesscoach, met grote, weidse, uitbundige en liefdevolle foto’s van haar en haar team.
Op die site overheerst ook het beeld. Dat was juist zo mooi.
Mijn achtste email zei daarom: let niet op mij
Gooi die andere emails weg. Ik laat het aan jou over.
Mooi zo, schreef D.
Er hangt een theedoek over haar scherm
Ze trekt een extra stoel bij haar bureau.
‘Eerst wat uitleggen.’
Ik wacht af.
‘Ik heb het geel gehouden als accentkleur.’
Ik knik afwachtend.
‘En ik heb rekening gehouden met alle functies die je nu op je site hebt.’
Ik begin te lachen: ‘Doe die theedoek maar weg.’
Twee keer Kitty op volle schermbreedte op de homepage
Dat had ik verwacht. Tenslotte hebben we een hele fotoreeks. Maar moet nou net DIE foto… met al die onderkinnen…
D. knikt. Die moet.
En als afwisseling een lachende, waarin ik mezelf niet helemaal herken.
‘De ene is intiem. De andere is vrolijk’ zegt D.
Geen laptop in zicht. Geen tekst. Geen cursisten. Alleen moi.
Plus een about-page met nóg een grote foto
En een inzet voor de video.
Mooi.
Prachtige foto. Maar wel veel. Veel Kitty Kilian.
Bovendien: ik schrijf teksten. Ik vind dat die op een about-page de nadruk moeten krijgen.
Ik weet nog niet of ik die pagina er in hou.
Dan de gewone pagina’s.
Knalgeel
De accentkleur is hier méér dan een accent.
Phew.
En de kopletter. Silom.
High tech, noemden we die stijl in de jaren tachtig.
Hip, hip, hip. In balans. Pittig.
Maar niet doorsnee.
Die zwarte inschrijfbox rechtsboven…
Beetje dominant.
Tikje hard.
Maar zonder is de pit uit het ontwerp.
Ik zie die driehoek wel.
Plezant.
En die « vind ik eigenlijk wel grappig.
Trendier dan ik zelf ben, al met al
Geeft niks.
Ik begin er al aan te wennen. Geloof ik.
Alleen dat geel
Dat geel is krachtiger dan de tekst.
Het maakt de sfeer opgefokt. Rusteloos.
Meer iets voor een poster dan voor een website.
Ik twijfel aan mijn oordeel. Maar voor mijn gevoel is het geel teveel. ‘Liever grijs’, zeg ik tegen D.
Dan moet álles grijs, waarschuwt ze
Maar die leuke gele balken op de homepage toch niet?
D. kijkt onbewogen terug.
Ze is geen doetje.
Ik zucht.
In de trein naar huis lees ik Maeda
‘Everything starts from being sensitive to your own feelings. […] ‘Form follows function’ gives way to the more emotion-led approach to design: ‘Feeling follows form’
Ik twijfel.
Geel of grijs?
Embodying quality is primarily a business decision, more than one of design or technology. The quality can be actual, as embodied by better materials and craftsmanship; or the quality can be perceived, as portrayed in a thoughtful marketing campaign. Exactly where to invest – real or believed quality – to get maximum return is a question with no single definitive answer.
Een website ontwerp zit er tussenin. Het is perceived quality, packaging, maar gemaakt met craftsmanship en artisticiteit.
Maar wiens artisticiteit?
Die van D., of die van mij?
Grijs of geel?
google-site-verification: google3d8706b2d2bb5ca6.html
Die marketing dame vroeg vandaag aan mij: ‘doet je website voor je wat ie moet doen?’ *
Tikje anders geformuleerd aan jou: ‘wat gaat die nieuwe vormgeving je opleveren?
* Ik had haar jouw consistentie in uitingen als goed voorbeeld laten zien.
Goede vraag van die mevrouw. En ja, dit is een post uit 2012 die ik opnieuw gedeeld heb. Ik had geen idee wat ik moest vragen bij het ontwerp van een site en waar ik bovenop moest zitten. En dat je iemand niet zomaar ins Blaue hinein een site voor je moet laten verzinnen. Kortom: ik was naïef.
Inmiddels zijn we jaren verder, en ik werk alleen nog maar met kant-en-klare themes. Die ik dan eventueel wat laat aanpassen met een vormgever die meekijkt. Het blauw is nog een restant van het ontwerp van toen. Verder niks.
Die consistentie: ik heb als steunkleur blauw. En zwart-wit-foto’s als kenmerk. En nog een paar andere vaste kleuren voor knoppen. En daar wijk ik niet vanaf. Makkelijk, helder. En ik hou van kaal, en van robuust. Van ruimte.
Jaloezie zegt ook iets over verlangens….
mmm… toch maar eens iets mee doen. Wat al dat geel toch bij mij opwekt ;-)
Op naar het azuurblauw, ben benieuwd wat er dan gebeurd…
Haha, o, gelukkig, jaloezie, is dat alles… ben dagelijks jaloers.. als je dat niet bent kom je geen stap verder!
Bedoel: teveel = irritatie… Als je teveel geel gebruikt dan gaat het irriteren. Teveel van jou, zou mij irriteren ;-) Jij gaat schuren omdat je het bij het rechte eind hebt en ik dat nog niet wil inzien. Jaloezie, dat jij zo goed kunt bloggen en bij mij dat nog in mijn kinderlaarsjes staat. Maar gedoseerd geel is heerlijk, zonnig, vrolijk en alarmerend (in de juiste proportie) allarmerend genoeg om me eens na te denken over mijn matige schrijf en blogkwaliteiten.
Ha, zie dat het opgelost is? Azuurblauw? Jammer vind het grijs met geel accent juist durf uitstralen net zoals je blogs. Grijs voor het intern proces van schrijven en geel van vrolijkheid, irritatie opwekken (teveel), opvallend… allemaal zaken waar ik jouw ‘merk’ mee associeer. Ben benieuwd naar je azuurblauw en hoop dat het dan ook echt heel azuurblauwig is ;-), zoiets als Kreta in de zon oid.
Teveel irritatie? Vertel gauw, waar? En hoe?
Deze discussie, ik heb er me er bewust niet aan gewaagd.
Ik zei tegen Kitty: ‘Vraag het eens aan je lezers. Wat denken, vinden en willen zij?’ Zelf kwam ze er immers niet uit. Geel of grijs? Ze wist het niet maar moest die keuze uiteindelijk wel zelf maken.
Een gevolg van onze samenwerking waarin we elkaar sterk aanvulden. Ik verantwoordelijk voor de vorm, zij voor de inhoud.
Haar vele mailtjes? [Volgens mij meer dan 7 ;-)] Dat is iets wat ik eerlijk gezegd nooit eerder met een klant meemaakte. Maar ik moet zeggen, ik heb daarvan genoten. Haar betrokkenheid, het perfectionisme; de emailtjes kwamen allemaal voort uit mooie eigenschappen die juist ik zeer kan respecteren.
Inmiddels is de discussie echter alweer voorbij. Soms moet je dingen na je presentatie namelijk even opzij leggen. Afstand nemen om het daarna beter te kunnen bekijken.
En nu, nu zijn we er uit gekomen. De website zal namelijk niet grijs zijn. En ook niet geel. Maar azuurblauw.
Een kleur die uitstekend past bij Kitty en die voldoet aan haar wens om de inhoud op de juiste en rustige manier te kunnen beleven. Een kleur, kortom, waarmee we beiden zeer tevreden zijn.
Een goede ontwerper moet je 100% vertrouwen, niet zelf zout en peper naar smaak toevoegen – dat is horror. Let wel ‘wat is goed’? Ik vind http://www.42bis.nl/ vanwege de opmaak bijvoorbeeld niet te lezen (en vorige ontwerp was niet beter).
Het antwoord is desalniettemin: tenzij je zelf een ontwerper bent, is je ontwerper een betere ontwerper dan jij. Punt. Uit.
@Debbie: prima ontwerp! Afgezien van wat ik ervan vind, heb je het karakter van KK uitstekend weten te vangen met dat geel en dat lettertype. Dus niet luisteren naar die nerds hier, die in deze post niet te horen krijgen voor wat voor onmogelijke opgave (niks geen 25.000 euro budget, zelfs nog niet 10.000, misschien zelfs nog geen 5.000?) je gesteld bent.
@Kitty: over smaak valt niet te twisten toch?
Ik deel je twijfel van gele omlijsting: geel is een accentkleur die de juiste dingen moet accentueren, imho, niet de aandacht moet weghalen van jouw txt-essentie. Dus *wat mij betreft* goede interventie om voor grijs te gaan, maar misschien moet je de vraag eens voorleggen aan een andere ontwerper? Ipv je gelijk bij min of meer willekeurige bezoekers te halen?
Hahaha. Man man man. Wat bedoel je nou precies?
1. Het ontwerp is prima. Ik beschrijf in mijn stukje mijn persoonlijke receptiegeschiedenis ;-)
2. Alleen het geel en alleen op de blogpagina’s is een probleem… En dat ben je dan weer met me eens, toch?
3. Ik haal niet mijn gelijk, ik deel mijn keuzefrustratie. Ik wil het juist aan haar overlaten, maar het geel geeft me koppijn.
4. Aan andere ontwerpers voorleggen: nou, dat lijkt me pas echt deloyaal.
5. Debbie en ik komen er wel uit.
6. Mij was nog een kop koffie beloofd. Een jaar geleden ofzo. Nog steeds teveel klanten?
Jahaaa, ik heb zelf ook geen idee wat ik bedoel. Vrouw vrouw vrouw.
1) Leuk gedaan, maar dat was niet de centrale vraag toch?
2) Opgelost!
3) BS (op die koppijn na).
4) Hangt van de aard van je overeenkomst af lijkt me.
5) Dat lijdt geen twijfel.
6) Ik ga binnenkort maar weer eens een jaar offline – dan heb ik alle tijd van de wereld en gaan we voor die koffie. Meantime: ik vind ’teveel’ in jouw laatste punt ook 1 woord i.p.v. 2 woorden.
Teveel, ook goed.
Vertrouw nooit mensen die je niet offline willen ontmoeten!
Whahahaha ik heb een afkeer van geel. Nog nooit een geel kleding- of meubelstuk gekocht. Maar grijs vind ik erger.
@KittyKilian Oplossingen voor je ene probleem http://t.co/Av5tP1W0. Mss krijgen we korting als we samen gaan. http://t.co/hJ40LVMA
Haha! Onder het mes? Mooi niet.
Wie is de beste vormgever: je vormgever of jij?
De vraag stellen is hem beantwoorden.
Kitty toch! Waarom heb je voor Debbie gekozen? Ik neem aan dat het geen toeval was.
Een goede grafisch ontwerper zorgt dat de inhoud van de boodschap wordt versterkt en ondersteunt zodat deze de aandacht trekt en overkomt op de ontvanger.
Vorm koppelen aan inhoud. Structuur aanbrengen in de informatie die jij met zorg in zeven mailtjes hebt gegeven. Dat lijkt me heel goed gelukt. (vooral dat grijs ;) )
Het is dat ik heel blij ben met ‘mijn’ grafisch ontwerper… complimenten aan Debbie.
Ik sluit me aan bij Janneke. Dat is waar ik het meeste moeite mee heb, realiseer ik mij. Het lettertype. Dat leest niet fijn. Ja, die geel knalt. Ik hou van knallend. Maar de letter leest moeilijk (met de kanttekening dat ik nu kijk naar een screenshot). Ik zou dat niet in alle tekst doorvoeren.
Ik onderschrijf de reactie van Peter.
Bij de homepage is het geel mooi. Op de volgende pagina “to much” ik ga niet meer lezen, want het gele leid me teveel af.
Waarom daar dan geen combi van grijs en geel.
Het hoeft niet of-of te zijn. Het kan ook en-en.
Laat je vormgever daar eens creatief naar kijken. Jij bent de opdrachtgever.
Als je nu twijfelt, blijf te twijfelen en zul je dat steeds houden als je ernaar kijkt.
Ik verwacht dat dat niet gaat verdwijnen.
Je zelfvertrouwen over je eigen site is dan minder en zal overal (subtiel) in af gaan stralen in wat je er op schrijft/zet.
Veel succes met je keuze.
Geel! Met ander lettertype http://t.co/lt8nu5uB @KittyKilian
Ik vind de kleuren geel, grijs en zwart een mooie combi. Mooi krachtig beeld. Ik vind de 1e twee foto’s die je laat zien heel mooi in verhouding met het geel. Helemaal goed. Bij de laatste foto, met het blogartikel, is het geel zo aanwezig dat het teveel de aandacht trekt. Het overschaduwt de tekst. Dat geel moet daar echt minder!
Als je dan de pagina’s met het grijs ziet wordt het opeens wel heel saai in vergelijking met geel. Vind ik het geel toch mooier.
Ik vind de foto met de onderkinnen (valt echt wel mee hoor) en de lachende foto juist erg leuk. Ik zou die zeker houden. Maakt de site erg persoonlijk.
Ben benieuwd wat jouw uiteindelijke keus gaat worden.
Gaat het over durven over luisteren naar jezelf? Jammer dat de keus alleen tussen geel en grijs is;).
Je voelt niet ‘geel’ in je blogs.
Kun je ook alleen de homepage nemen? :) Die is schitterend! Vind je huidige lettertype, grootte en tekstindeling heel fijn lezen. Precies zoals je het in het begin van deze post beschrijft; dat de tekst roept: lees mij! En dat je je er heel erg welkom voelt.
In ieder geval niet grijs alleen, dat geel knalt lekker, en is mooie combi.
Wat mij betreft alleen n ander lettertype, en dan heb je een supersite, met goede branding!
Doei!
Jannek
Bij het tweede plaatje dat je laat zien denk ik: jezus, wat mooi en origineel. Krijg direct zin om te klikken, kijken wat er achter schuilt. Meer, meer, meer. Dan plotseling een overload aan geel. Wat je zegt; onrust.
Lieve schat.. je weet wat ik wil gaan zeggen ;-). Leuk blog maar de laatste vragen zijn natuurlijk retorische. Je weet het allang, je vraagt je alleen af of je durft. En wat je durft, tegen je vormgever in of je gevoel laten spreken, laat ik in het midden want anders denk je nog dat ik je een van de twee wil aansmeren!
Ik denk dat we het moeten testen. Maar ik vind dat er rust nodig is om een tekst goed te lezen. Mijn cursus staat ook op de site: lijkt me niet fijn studeren, knalgeel.
Goed. dan toch 1 van mij: ik denk dat je gelijk hebt.
In het eerste plaatje (als je de boeken in de lucht houdt) vind ik het mooi en in balans.
De andere doen pijn aan m’n ogen.
Yep, dat heb ik ook een beetje. Het ligt misschien aan je eigen gevoeligheid – ik hou van niet te sterke visuele impulsen op mijn scherm. Ik word ook meteen zeeziek bij sommige grote bewegingen op film – misschien door mijn grote Mac-scherm.
geel of grijs wit of zwart, het hebben van een keuze is luxe
GEEL!!
Een vrolijke zonnige kleur, gecombineerd met zwart/grijs gewaagd, hmm past wel bij jou toch?
RT @KittyKilian: Wie is de beste vormgever: je vormgever of jij? http://t.co/Erzjz3bX nieuw blog
Geel is durven. Geel is kiezen. Geel is je nek uitsteken. Geel is herkenbaar. Geel is het nieuwe wit. Geel is te vertrouwen.
RT @KittyKilian: Wie is de beste vormgever: je vormgever of jij? http://t.co/Erzjz3bX nieuw blog
Grijs: sophisticated, veilig, grijzigmuizig Ik vind je absoluut geen grijze muis. Ik vind je opvallen in de grijze massa, vrolijk, slim, tikje venijn: knalgeel dus. Eerlijk is eerlijk: Debbie is een vakvrouw, met oog voor wat werkt. En ja: een voorliefde voor onderkinnen heeft ze ook, of ligt dat nou aan mij? En mijn onderkinnen?
Wacht maar, tegen de tijd dat ze ze zelf heeft snapt ze het opeens, en dan is het te laat…