Gisteren hadden we E. op bezoek.
‘Maar ik heb inmiddels wel een eléktrische fiets, hoor.’
E. fietst dagelijks anderhalf uur naar haar werk heen, en anderhalf uur weer terug. Door weer en wind.
‘Want ja, ik ben nou 65, ik moet een beetje op mijn energie letten. Ik wil nog wel twee jaar lekker doorwerken.’
Wij knikken. Lekker doorwerken. Nóg twee jaar.
‘Op de fiets heb je trouwens eindelijk de tijd om rustig naar podcasts te luisteren.’
Podcasts?
‘Ik volg er nou één over pretparken. Van mensen die helemaal bezeten zijn van de Efteling. Die bespreken dan de thematisatie. Zó grappig.’
We knikken. Podcasts. Over pretparken.
‘En dit jaar kunnen we weer op reis. Eindelijk. We willen nou eens naar Amerika. Op de fiets van New York naar San Francisco.’
Wij kijken elkaar aan. Amerika. Op de fiets.
* * *
Als ze weg is vraag ik aan meneer Blogacademie: ‘Vind jij ons nou ook niet saai?’
‘Jawel’, zegt hij. ‘Héérlijk saai.’
google-site-verification: google3d8706b2d2bb5ca6.html
Ik denk dat wij het qua saaiheid misschien wel winnen. Ik heb het dan meer over een simpel leven, en dat dat me eigenlijk wel bevalt.
Mij ook, Henneke. Ik kon ook goed leven met de lockdown. Nou, het werd uiteindelijk wat té saai. Maar daar had ik zelf ook wat aan kunnen doen door er meer op uit te trekken.
Haha heerlijk, ik kan ook ontzettend genieten van huismussen. Is dat een werkwoord? Lekker met een bakkie koffie op de bank kruipen, en op vakantie naar de camping. Meer heeft een mens toch niet nodig 😀
Nee, when all is said and done, meer heb je niet nodig. En al helemaal niet als je de beelden uit Oekraïne ziet.
Ik ben ook zalig saai. Daar blijf ik energiek van. Als introvert loop ik leeg als ik teveel ambities en activiteiten heb. En het is ook maar met wie je je vergelijkt. Ieder zijn meug.
Goh, ben jij introvert? Daar heb ik nooit zo bij stilgestaan. Ik heb daar ooit een plaatje over gemaakt, over lekker wonen in je eigen hoofd. Ik ga deze week mijn andere domeinnaam weer in gebruik nemen, met mijn oude Crone-prenten over Utrecht, even kijken of die over dat plaatje goed genoeg is om er op te zetten. Anders maak ik een nieuwe. Help me onthouden.
Ik ben dat echt, maar ik ben een extravert communicator, dus je merkt het niet zo aan mij. Heel benieuwd naar dat plaatje.
‘Mam, waarom gaan wij niet skiën?’
‘Nou, we hebben geen auto. We hebben geen ski’s. En mij krijg je niet op een berg met nepsneeuw want weet je wel hoeveel stroom…’
‘Oké, oké, oké!’
Wij leven ook saai. Nou ja, we gaan met de trein naar Parijs, in de meivakantie. Dat dan weer wel.
Parijs. Menig 19e-eeuws fabrieksarbeider had er een moord voor gedaan.
Precies. Prachtig blog!
In mijn favoriete pen staat gegraveerd: ‘You could travel for a lifetime, and still stay where you are.’ (Bettie Serveert, Under the surface.)
Ik heb me lang verzet tegen m’n saaiheid. Maar ik hoef niet groots en meeslepend te leven om me te ontwikkelen.
Da’s in ieder geval mijn vertaling.
Werkt goed hierzo :-)
Ik hoef me van mezelf niet eens meer te ontwikkelen ;-)
Heerlijk!
O nee, laat mij lekker saai zijn dan. Die elektrische fiets heb ik dan weer wel. Met platte band. Dat fietst niet zo lekker.
Join the club.
HAhaha! Zó herkenbaar.. hier bijna wekelijks wel een dierbaar moment van saai. Zalig.
Goddank dat ik niet de enige ben!
Sterk die herhalingen zoals: Podcast. Over pretparken.
Wij kennen onze trucs, hè, Hubert?
Zeg. Als íemand niet saai is, is dat mevrouw Blogacademie. Dat je het weet. Kitty.
Haha, vergis je niet. Ik ben een saaie huismus. (Wel een gelukkige).
Groots en meeslepend wordt overschat. (Zeg ik terwijl ik nog even een nieuwe breipen opzet.)
Mee eens!