Waarom je niet te goed moet willen zijn (plus: SEO copywriting)

Ik wist het niet, maar veel concertmusici staan stijf van angst.

Dat leerde ik deze week van Tiziana Pintus. Ze is Italiaanse, ze is violiste en ze schrijft een fantastisch blog over creativiteit.

We aten appeltaart in Amsterdam.

En dus praatten we over musici, en de taboes in de muziekwereld. ‘Veel musici eisen perfectie van zichzelf.’ Ze zijn doodsbenauwd om fouten te maken. Maar foutloosheid is helemaal niet interessant, zegt Pintus:

‘Interessant is iemands interpretatie’

De muziek bestaat al, legde ze uit, en ze is al vaker uitgevoerd: voor klassieke musici zit alle creatieve speelruimte in hun interpretatie. Geen wonder dat Pintus gruwt van onpersoonlijke uitvoeringen.

Eerder, op Facebook, hadden we het over Laura Bretan. Een Amerikaanse tiener met een prachtige stem:

Ze won dit jaar een Roemeense talentenjacht. Ik verbaasde me erover hoe een meisje van 15 kan klinken als een vrouw van 30.

Tiziana Pintus: It sounds to me, in one word, inauthentic. She is repeating quite well what she has been taught, but that is not how you nourish young musicians in my opinion. Get out what they already have inside of them, and polish it, instead of pouring it into a ready made solution.

Ik: But she is good, isn’t she? No matter what she got taught?

Tiziana Pintus: Mmmm… the good or bad dualism. Not sure that is all that matters.

Nu snap ik wat ze bedoelde.

Waarom we dus niet goed hoeven te zijn

In elk geval: niet alléén maar goed.

Goed zijn is saai. Perfectie is stomvervelend. Wie wil er getrouwd zijn met iemand die altijd gelijk heeft?

Bovendien: alleen als je fouten durft te maken, kun je leren.

Als iemand het kan weten, ben ik het wel. Ik maak al 56 jaar fout op fout. De meeste recente fout is dat ik mijn leeftijd noem op mijn blog. En zojuist kwam Hij Die Niet Genoemd Wil Worden me voor de vierde keer hoofdschuddend verwijten dat ik de kat gisteren tijdens het koken een stukje zalm heb gegeven. Of ik soms nooit van Pavlov heb gehoord.

Ook de hoeveelheid onjuiste beweringen op deze website is niet te tellen.

Zo schreef ik onlangs een stuk over SEO copywriting

Het staat hier.

Kort samengevat beweer ik er drie dingen in:

1. SEO-tekstschrijven leidt tot onleesbare teksten. Schrijf voor mensen, niet voor zoekmachines.
2. SEO-tekstschrijvers zijn technisch. Hun werk mist een ziel. ‘Schrijven met als enige doel klanten te lokken is de dood in de pot.’
3. Als je je op SEO baseert, herhaal je wat er al is. Je schrijft alleen over dingen waar mensen al naar googelen.

Die post kreeg veel bijval. Vooral van vrouwen, die niet houden van testen en meten en rekenen. Want laten we wel wezen: SEO is de digitale variant van op je rug aan een auto liggen sleutelen. Je moet er maar lol in hebben. 

Kritiek was er ook

In de comments. Vooral van SEO-ers. Maar niet van de twee beste SEO-ers die ik persoonlijk ken: Ruben Bunskoeke en Roy Ishak. Chris Rommers – die er ook heel niet slecht in is – liet zijn reactie wel in verschillende comments horen.

Ik was natuurlijk teleurgesteld. Dus toen ik laatst een stuk appeltaart kreeg van Roy Ishak, die maar op die post blééf terugkomen, stelde ik voor er een interviewtje van te maken. Ik heb een camera, dus waarom niet.

We spraken anderhalf uur over SEO en copywriting

Roy legde me geduldig uit dat ik een ouderwetse vorm van SEO had beschreven. De SEO van keywordstuffing en linkbuilding. Die heeft terecht een slechte naam. En ja, er zijn nog steeds mensen die hem toepassen.

Maar mijn stuk deed geen recht aan hoe Echt Goede SEO-ers in 2016 hun werk doen. Echt Goede SEO-ers pakken het grondig aan. Die gebruiken zoektermen om wensen en trends te signaleren. Die gebruiken ze om een websitestructuur mee te bouwen. Om de informatie-flow mee te sturen. En om de taal van de doelgroep te spreken.

SEO = copywriting = usability

Top-SEO-ers richten zich niet op Google, maar rechtstreeks op de klanten. De hele Google-omweg kun je vergeten, zegt Ishak. Geef mensen nou eerst maar eens echt wat ze zoeken. Ja, en dan moet je vervolgens óók een goed product hebben. Maar dat moet je sowieso.

Ik was zo enthousiast dat ik hinderlijk door hem heen praatte

Want ik snapte het eindelijk. Of in elk geval een beetje.

Copywriting en SEO staan niet per sé tegenover elkaar. Ze kunnen ook hand in hand gaan.

Duh.

Dat kwartje deed er lang over om te vallen

Soms bleken Roy en ik zelfs dezelfde strategie toe te passen: sommige posts schrijven we puur voor de lol, bij andere geven we antwoord op vragen van lezers. Alleen bedenk ik die onderwerpen met de natte vinger, en kijkt hij eerst naar zoekresultaten.

En we waren het er over eens dat Google niet helpt als je over iets heel nieuws schrijft.

Maar ja, het interview was niet perfect

De gemonteerde video ook niet.

Dat kwam door mij. Omdat ik Roy geen enkele zin liet afmaken moest ik er veel in snijden. Zo was het een soort VPRO-interview geworden: je wist niet precies waar het eindigde, waar het begon of waar het heen ging, maar je stak er toevallig toch wat van op.

Ondanks de imperfecties vond ik het een fascinerend gesprek. Ik kreeg een les gelezen. En Roy vertelde allerlei inside-trucs.

Persoonlijk vond ik dat hij er als grote winnaar uit kwam.

Maar het is niet publikabel

Ik heb het gedelete.