Na tien jaar bloggen en studeren op de concurrentie concludeer ik dat er drie paden zijn die leiden naar blogsucces en rijkdom.
Kies één van deze drie methodes:
1. Versla Google in 10 stappen
1. Je hebt een idee. Je schakelt een top notch SEO-bureau in. Het SEO-bureau filtert Google, sites van concurrenten, sites met reviews, zoals Bol.com, en andere plekken waar je doelgroep praat over jouw idee. Nu weet je welke woorden en zinnen je doelgroep vaak gebruikt. Je kent hun vragen en hun wensen.
2. Je ontwikkelt je dienst of je product op basis van het onderzoek.
- Willen ze workshops in plaats van trainingen? Check.
- Willen ze 5 deelnemers in plaats van 10? Check.
- Willen ze frappuccino in plaats van koffie met een koekje? Check.
3. Je bouwt je website op de teksten van je doelgroep. Want hee: ingebouwde SEO.
4. Je maakt een social media-strategie. Je gebruikt de woorden van je doelgroep in je blogs en op álle social media (natuurlijk maak je omnichannel content.)
5. Je houdt het uiteraard niet bij organische zoekresultaten – je weet wel, die zoekresultaten die een beetje zielig onder de gesponsorde koppelingen in Google bungelen. Anders is de kans groot dat je toch niet snel genoeg rijk wordt. Adverteer en betaal influencers. Verheugend genoeg valt sluikreclame in marketingtermen gewoon onder organisch bereik.
6. Natuurlijk pas je ook je visuele content aan aan je doelgroep. (Dus niet zoals de Belastingdienst deed op Twitter, 3 juli 2019:)
7. Je gebruikt nóg meer tools, om je social media succes te monitoren en te finetunen. Je experimenteert met verschillende typen content en je doet méér van wat goed scoort.
8. Je zet een geautomatiseerd marketing- en salessysteem op dat alles, maar dan ook álles meet: CTR, CR , PPC , maar zeker ook CV, CCTV, CSI, RSS, RSI , CMS, ASS, HTML, ISP, FF, en vooruit, waarom ook niet: RSVP.
9. Je vult je héle marketingfunnel met relevante content. Hou er rekening mee dat klanten desondanks niet altijd doen wat jij wilt:
10. Je blijft stug meten. Je blijft tweaken. Je blijft je content afstemmen op waar je target audience om vraagt. Hou vol. Je hoeft er niet blij van te worden, alleen maar rijk. Ontwerp een perfecte feed back loop.
2. Het komt je aanwaaien
Je bent 9. Je mag als enige niet naar het verjaardagsfeestje van José. Je fietst naar de bibliotheek. Je haalt 5 boeken. Drie dagen later moet je alwéér naar de bibliotheek. De juffrouw met de lange nagels zucht. Zij moet ze allemaal stempelen.
Je bent 15. Je hebt elke avond ruzie met je vader, want niemand legt je uit wat autisme is, en dat je van sommige mensen niet kunt winnen. Je schrijft een dagboek.
Je bent 18. hebt geen idee wat je moet worden, iets met schrijven dan maar. Je hebt geen idee wat je moet schrijven, journalistiek dan maar. Je vindt je draai niet, lesgeven dan maar.
Dertig jaar later krijg je medicatie en van de ene op de andere dag is het gat waarvan je dacht dat het jouw kern was, gevuld. Je bent geen vraagteken meer, maar een uitroepteken. Je begint een website over bloggen, en iedereen denkt dat je altijd al succes hebt gehad.
3. Trek je eigen plan
Je vraagt: wat is succes? Dat maak ik zelf wel uit.
Je zegt: wat is rijk? Genoeg is genoeg.
Jammer, eigenlijk, die eerste. Is toch ook maar één kant van de medaille? Want SEO en adverteren en meten vinden sommige mensen juist wél heel erg leuk… de autisten in mijn netwerk genieten juist van al dat gemeet, die besteden het niet uit, die doen het lekker allemaal zelf. Met vallen en opstaan, en trouw elke week hun volgers een stapje verder helpen met wat ze doen. Niet omdat ze rijk willen worden- dat zijn ze al, vaak. Maar omdat ze mensen willen helpen. En gewoon voor de sport, denk ik. Omdat ze altijd willen verbeteren.
Ik val overigens niet in die categorie, veel te gestructureerd voor mij, brr.
Ik zal het niemand verbieden ;-)
Maar uiteindelijk is het een ethische en een politieke kwestie.
Ja, precies. Wat is succes eigenlijk? Zo weinig mogelijk van #1 doen en zoveel mogelijk doen wat ik zelf leuk vind en toch nog een redelijke boterham verdienen. Da’s wat ik probeer.
En tekenen. Fietsen. Gezondheid. Ik wens het je in overvloed, Henneke!
Thanks. You, too!
Ik bleef vooral hangen bij het beeld van de negenjarige in de bieb. Ik weet nog precies hoe dat voelt. Op één woensdagmiddag vijf boeken uitgelezen, terug naar de bieb voor nieuwe en dan door de biebmevrouw worden afgesnauwd dat je niet op één dag kunt lenen en terugbrengen. ‘Maar wat moet ik dan nu lezen?’ stamelde ik nog. ‘Neem de boeken weer mee en lees ze nog een keer,’ was het antwoord.
Thuis heb ik een boek uit mijn moeders boekenkast getrokken. Opwaaiende zomerjurken, van Oek de Jong. Haar schuld.
Wat een kreng!
Die van ons, die (in 1969 ofzo) de hele bibliotheek in haar eentje deed, had hele lange, gelakte nagels in rare kleuren: moccabruin, paars. Dat had ik nog nooit gezien. En ik snapte ook niet hoe ze nog iets kon doen met zulke lange nagels. Snap ik nog steeds niet.
Zulke details vergeet je nooit. Ik heb die vrouw nooit meer een blik waardig gekeurd. En ik heb daarna weleens stiekem zeven boeken meegenomen, in plaats van vijf. Stom mens.
Negen is een geweldige leeftijd. Je kunt je nog terugtrekken in de geborgenheid van je eigen wereld, maar bent al ‘groot’ genoeg om alleen op pad te gaan (naar de bieb en de supermarkt en de gymzaal) en de wereld om je heen te observeren. Het is allemaal nieuw en toch weet je al wat je ervan vindt. En dat vind je nu, vijftig jaar later, nog steeds. Ik hou van negen. Je zult de wereld nooit meer anders zien dan toen. Je kán het wel, en je dóét het ook, for the sake of discussion, maar diep van binnen vind je nog steeds wat je toen vond. Lange nagels in rare kleuren passen niet in een bieb. Punt.
Haha! Ik denk ook dat je rond die tijd al bent wie je bent. Mijn moeder vertelde me net dat ze vroeger (jaren 1940) helemaal niet bij de boeken mochten komen. Je moest een bibliotheekmedewerker vertellen welk boek je wou. Of wat voor soort boek. Die gaf je dan iets geschikts mee. Gold ook voor volwassenen.
Zouden er toen ook al bibliothecaressen geweest zijn met lange nagels? Van die types die je met een knipoog een net iets te spannend boek meegaven? Ik ga het mijn moeder ook eens vragen.
ff een herkenning comment ertussendoor… ook ik had dit… ik had de bieb uit op mijn negende. Gelukkig gingen we toen verhuizen. En mocht ik van mijn moeder naar de volwassen kant.
Hebben jullie dat ook, dat je dan alleen dikke boeken leest, zodat je zeker weet dat je genoeg hebt?
Ik word ontzettend blij van de bibliothecaresse in Mathilda van Roald Dahl. Volgens mij zijn er ook een heleboel van zulke.
Herken ik zeker, Gerdy. Ik had rond die leeftijd ook de bieb van Uitgeest uit. A, B, C én D’tjes.
En ja, dikke boeken. Graag. Moeten ze wel écht goed zijn. Anders is het een lijdensweg.
Ja, ik ook. Alles uit. Dus inderdaad, volwassen boeken gaan lezen. Docter Zjivago, Françoise Sagan, Jan Foudraine, alles wat begin jaren 70 thuis in de kast stond. Op mijn elfde kreeg ik Een welopgevoed meisje van De Beauvoir van mijn oma, haha! Ze zal wel gedacht hebben: het gaat over De Beauvoirs jeugd.
Werk al jaren aan optie 3,14 met het gewenste resultaat. Had al genoeg en bloggen voegt daar niets aan toe. Wil ook zeker niet succesvol zijn. Wil niet naar de top. Heb hoogtevrees.
RT @KittyKilian: Ik krijg van SEO-ers vaak als commentaar dat er altijd zoveel VROUWEN positief reageren op mijn anti-online-marketing-als-…
Hoi Kitty,
Wat een mooie scherpe blog weer.
Een praktische vraag, bij optie 2 vertel je over autisme. Als ik doorklik lees ik in de betreffende blog over tics. Als ik in die blog weer op de link klik, kom ik op een andere blog over tics die weer verwijst naar de eerste tic-blog. Waarbij autisme niet echt terug komt. En dat was nu de reden dat ik op die link had geklikt. Ik lees er graag over. Groet
Ik zette de link er in vanwege het verhaal over mijn medicatie. Mijn vader had een forse dosis autisme. Zelf heb ik er ook wel wat van, maar daar heb ik nooit echt over geschreven, geloof ik. Ik zie diagnoses tegenwoordig als kunstmatige constructies, die soms helpen en soms hinderen. En die allemaal in verschillende gradaties voorkomen. De meeste mensen hebben combinaties, en het blijft een soort ontdekkings- en verwerpingstocht: heb ik dit? Heb ik dat?
Uiteindelijk gaat het enkel om begrip en acceptatie. Mijn punt hier is: ik snapte mijn vader pas toen ik zelf al bijna 50 was. En hijzelf heeft het nooit gesnapt. En dus werd niemand gecorrigeerd of begrepen. Doodzonde.
Indirect kun je her en der wel wat afleiden. Al mijn blogs over psychisch gedoe staan in de categorie psyche.
Dank voor deze verduidelijking. Ik was er al lezende vanuit gegaan dat jij het had. En betreft die gevolgen van diagnoses: eensch. Een diagnose is fijn, want het geeft herkenbaarheid in de struggles. Maar het is geen persoonlijkheid die diagnose. Zelf heb ik geen diagnose maar herken me in veel dingen, en vooral in de struggles en kwetsbaarheid. Maar ook in de humor en preciezie. Heerlijk.
Je hebt geen arts nodig voor een diagnose. Veel mensen stellen hem zelf. Soms zitten ze dan fout, maar psychiaters zitten even vaak fout ;-)
Lees vooral het boek The psychopath test van Ron Johnson. Over de DSM en het testen van psychische ‘aandoeningen’. Heerlijk losjes en humoristisch geschreven ondanks het serieuze onderwerp. En leerzaam ook nog.
Klopt, heb ik gelezen, erg geestig. En schrikbarend, uiteraard, maar dat wist ik al.
Schrikbarend! Ja! Eigenlijk gewoon verplichte kost.
RT @KittyKilian: Ik krijg van SEO-ers vaak als commentaar dat er altijd zoveel VROUWEN positief reageren op mijn anti-online-marketing-als-…
RT @KittyKilian: Ik krijg van SEO-ers vaak als commentaar dat er altijd zoveel VROUWEN positief reageren op mijn anti-online-marketing-als-…
Van optie 1 word ik toch al erg moe bij het lezen. Optie 2 dan weer niet van toepassing op mij. Geen medicijn dat werkt. Optie 3 klinkt heerlijk eigenzinnig. Ik geloof dat ik die maar wat meer ga bewandelen.
Heb ik trouwens een mail van jou gemist? Ik zag deze link via LinkedIn.
Kijk eens in je spambox? Als hij daar in zit: mijn mailadres toevoegen aan je contacten. Ik zal het ook even voor je checken.
Optie 4 kan ook. Een niet zo uitgekauwd onderwerp heel goed behandelen. Kwaliteit loont altijd.
WEER-GA-LOOS!
Nou, dank je ;-)
Ik krijg van SEO-ers altijd als commentaar dat er altijd zoveel vrouwen positief reageren op mijn anti-online-marketing-als-computergame stukken. Omdat ze er geen zin in hebben, in SEO. En dat ik een heel slecht voorbeeld geef, eigenlijk.
Onzin. Maar goed.
Erg goed en leuk blog.
Methode 1 roept spontaan een antiperistaltische beweging op, of waar taal al niet toe in staat is
Methode 2 is de samenvatting van mijn autobiografie
Methode 3 is de optelsom van 1 en 2, zowel causaal als rekenkundig.
Ja, methode 2 heeft een late, onverwachte uitkomst en ik zie hem wel vaker toegepast ;-)
Je hebt gelijk wat mij betreft over 3. Toch zitten eindeloos veel rekenaars op 1. Vinden ze leuk, rekenen en gadgets. Denk ik.
Voor mij een combi van optie 2 en 3. Ik lees een bijna synchroon leven. Echt bizar. Behalve dat de ruzies met moeder waren en de website niet over bloggen gaat, maar over relaties. Zodat die onbegrepen meisjes (en jongens) in een liefdevol nest kunnen opgroeien en niet als vraagteken door het leven hoeven te gaan. En zodat ze er zelf meer van snappen: relaties en liefde. Ook dat is rijkdom.
Absoluut is dat rijkdom.
Ik heb mijn leven hier ernstig ingekort, maar in de kern gaat het altijd over copingmechanismen, denk ik. Voor iedereen. Jij bent je in relaties gaan verdiepen. Mooi.
Vergeet bij optie 1.8 ook niet je ABCD te meten! (Alles Behalve Content en Design).
;-)
Effectieve homepage heb jij. Ik scrollde in één keer door tot het einde op mijn mobiel. Ik kreeg er zin in.
Hè, fijn. Mond op mond is zó 2010. Maar ‘t werkt wel. Voor mij.
Die ben ik vergeten bij de afkortingen te zetten! Zeker werkt die nog. Voor mij ook. Ik schat dat de helft van mijn klanten via MOM komt. En dan lezen ze je site eerst, als introductie. Of ze volgen je blog eerst een tijd. Of jaren.
Van mond op mond reclame krijg ik ruzie thuis. Mond tot mond vindt ie wel goed ?
Ja, ik moet ook altijd nadenken wat het nou is. Mond tot mond. Reclame die van mond tot mond gaat. In mijn oren knopen!
Mond op mond? dat is voor beademen:D of heel lang zoenen. Denk dat het wel een hele goede marketing strategie is, trouwens. Afhankelijk van de doelgroep.
Heerlijk Kitty, zit hier breed te grijzen. Optie 4 voor mij. Met een misschien niet helemaal gezonde dosis Beständigkeit.
Consistentie is dat, toch? Ik dacht dat jij enorm gedisciplineerd was?
Ja, klopt – ik kon even niet op een goed Nederlands woord komen.
Discipline is my middle name. Maar dat betekent niet dat ik altijd fluitend achter de laptop plaatsneem ;)
Dat is natuurlijk de kern van discipline. Anders had je hem niet nodig. Jij moet dus meer spelen ;-)
Yes, ma’am.
En dan heb je ineens tijd, dat is pas rijk.
Tijd. Gezondheid. Rust. Dat soort dingen.
Haha! Een glimlach hier. Je hebt het maar mooi gefikst. En optie 1, bloody hell. Optie 3 dan maar. En succes? Dat heb ik nu al. Deze week alweer iemand die door het lezen van m’n blog besloot haar studieschuld volledig af te lossen. Hoe tof is dat. ??
Super tof!
Dat is optie 4. Gewoon een keigoed onderwerp aansnijden, als eerste ;-)
❤