24.6.2015
‘Kijk, als ze nou tóch zonodig moeten springen, laat ze dan een beetje rekening met ons houden. Doe het dan ná de spits, zou ik zeggen.
Je hebt het al een heel leven volgehouden, dus een uurtje of twee kan er ook nog wel bij.
En het gaat niet om één egoïst, hè. We hebben het hier over minstens 200 egoïsten per jaar.
En dan is er dus urenlang geen treinverkeer mogelijk. In beide richtingen.
Ga nou toch eens na wat ons dat kost, mensen.
Klauwen. Echt.
Een béétje empathie hebben we nou langzamerhand wel verdiend, als NS, dacht ik zo.‘
27.6.2013
‘Kitty, Kitty, wakker worden, er zijn twee politieagenten aan de deur. Ze willen jullie spreken. Ik denk dat het iets met Frits is.’
21.6.1994
9.2008
‘Ik denk dat ik depressief ben.’
11.2008
Ik: ‘Maar waarom stuurt u hem door? Waar denkt u dan aan?’
Psychiater: ‘Dat kan ik nu nog niet zeggen. Maar het ziet er heel ernstig uit.’
Ik: ‘U denkt toch hopelijk niet aan… schizofrenie?’
Psychiater: ‘Ik mag dat eigenlijk nog niet zeggen, maar die kans bestaat.’
Ik: ‘Maar dan zal hij nooit – trouwen.’
Psychiater: ‘Dat wens je zo’n meisje dan ook niet toe.’
Zomer 2012
‘Ik leef over de datum.’
Winter 2012
‘Ik wil hier weg. Het is niet uit te houden. Ik ga kapot van de saaiheid. En al die hulpverleners en die psychiaters zitten hier alleen maar voor zichzelf. En voor hun eigen onderzoek.’
Voorjaar 2013
Bij de gevangenis op het Wolvenplein staat een Antilliaan. ‘Ik kom uit de ruimte’, zegt hij. ‘Van een andere planeet.’
‘Interessant’, zeg ik, en hij vertelt zijn verhaal. Frits wacht geduldig.
‘Mevrouw’, zegt de man, ‘mag ik uw zoon zegenen?’
Ik kijk Frits aan. Hij glimlacht. De man legt zijn hand op Frits’ hoofd en prevelt onverstaanbare dingen. Frits blijft roerloos staan. We nemen afscheid.
Als we de hoek om zijn zegt Frits: ‘Kitty, dat deed je heel goed.’ Ik kijk hem aan. ‘Die man was psychotisch’, zegt hij.
‘Dat weet ik’, zeg ik.
‘Dat deed je goed’, zegt Frits; ‘precies zoals het moet.’
7.6.2013
‘Yow dude ik weet niet of dit nog zin heeft om tegen je te zeggen, maar ik heb erover nagedacht en ik snap echt in het geheel niet wat die x bezielt, want jij bent zonder twijfel de meest aardige en sympathieke gast die ik ken. Het moet iets heel betekenisloos zijn waar de chicks op uit zijn. Ik denk dat je gewoon geen geluk hebt gehad… met jouw uiterlijk, talent en toewijding zou je al lang een lieve vriendin hebben gehad als je de juiste mensen kende. Ik heb geen idee waar je zulke mensen kan vinden, maar ik weet zeker dat ze er wel zijn, zowaar als jij en ik er zijn.’
Al mijn blogs over psychiatrie, een kind verliezen, en wat je moet weten over de ggz. Lees ze als je iemand kent die zich ernstig uit het dagelijks leven terugtrekt. En bekijk de pagina met 30 video-interviews die ik maakte over betere hulp aan jongeren die vastlopen.
google-site-verification: google3d8706b2d2bb5ca6.html
via je zomerblogje in mijn mailbox bladerde ik door naar hier en wilde ik je indringende ‘een verloren leven” over lieve Frits weer eens helemaal lezen – Het lijkt zo kort geleden…
in zachtheid en
Heel veel liefs,
Carolien
RT @sonjavanvuren: “Hoe meer mensen het ebook lezen en https://t.co/6LSwgp1PtN vinden, hoe beter.” https://t.co/K1TEoZrIqK – @KittyKilian #…
RT @sonjavanvuren: “Ouder: ‘U denkt toch hopelijk niet aan… schizofrenie?’” https://t.co/K1TEoZrIqK – @KittyKilian
“Ouder: ‘U denkt toch hopelijk niet aan… schizofrenie?’” https://t.co/K1TEoZrIqK – @KittyKilian
RT @KittyKilian: Dat wens je zo’n meisje dan ook niet toe. http://t.co/uqvDO7UH3X Nieuw blog http://t.co/VNZTyTZS2K
Brok in m’n keel.. https://t.co/HP8ADYVILW @KittyKilian
Zo krachtig en mooi hoe je het verwoordt Kitty. Toen en nu.
Ik verloor zowel mijn grootvader als mijn oom op zulk n wijze, met een andere aanleiding.
Maar het schuldgevoel en de machteloosheid die steken zelfs na al die jaren af en toe nog de kop op. Wat als….
Ik ben niet zo sterk in woorden en stuur je enkel een welgemeende knuffel, ook al hebben we elkaar nooit ontmoet.
Jij ook al, Petra! Man…
De tijd vliegt maar verdriet kruipt…….. Normaal ben je voor mij de woordenvirtuoos waar ik altijd zo van geniet. Nu ben je net als ik een tellende en trotse moeder. Sterkte en een hug!
Eigenlijk wel trots, ja. Het was een dappere jongen.
Lieve lieve Kitty,
Met een brok in mijn keel lees ik je prachtige verhaal en o wat ontroerend en ook hartverscheurend breng je het probleem onder woorden –
Ik bewonder je moed, je kracht om zo met het verlies van lieve Frits om te gaan – de kracht om de pijn om te zetten in een veel grotere daad en bijdrage om anderen te helpen.
WOW- een oproep aan iedereen om net als jij je verbeeldingskracht te gebruiken om alles in een ander perspectief te zetten.
Ik ga direct deze linken doorzenden – verspreiden en verspreiden is ons enige antwoord.. zodat er een empathischer hulpsysteem gaat ontstaan.
Dikke kus, ook voor hem wiens naam niet genoemd mag worden, juliet
You hit the nail right on the head!
Gewoon het ebookje delen. De rest vinden ze dan vanzelf wel, de mensen die het nodig hebben. Schizofreniebestaatniet.nl staat er ook in. Dank Juliet!
…
Ik heb je woorden gelezen.
En ze kwamen binnen.
Sterkte, Kitty!
Dank je.
RT @KittyKilian: Dat wens je zo’n meisje dan ook niet toe. http://t.co/uqvDO7UH3X Nieuw blog http://t.co/VNZTyTZS2K
RT @KittyKilian: Dat wens je zo’n meisje dan ook niet toe. http://t.co/uqvDO7UH3X Nieuw blog http://t.co/VNZTyTZS2K
RT @KittyKilian: Dat wens je zo’n meisje dan ook niet toe. http://t.co/uqvDO7UH3X Nieuw blog http://t.co/VNZTyTZS2K
RT @KittyKilian: Dat wens je zo’n meisje dan ook niet toe. http://t.co/uqvDO7UH3X Nieuw blog http://t.co/VNZTyTZS2K
Hier word je stil van https://t.co/NrR7MP1LVx
Stil word ik hier van. Grote brok in mijn keel. Groots hoe je je verdriet en woede omzet in hoop voor andere ouders. En fijn dat er ook zoveel van je zoon nog leeft in je. Liefs, Margo
Natuurlijk.. dat heeft elke ouder denk ik. Dank!
Ik ben erg geraakt door je blog en je boek. Het opent een wereld voor me die ik nog niet kende. Dankjewel voor het delen.
Annemarie
Gelukkig! Hoe meer mensen snappen hoe vaak het voorkomt, en dat het niet eng is, hoe meer mensen ook weer uit de put komen. Zo simpel is het. Dank je voor het lezen dus!
Nou denk ik al de hele week aan jullie en dan vergeet ik je nog een berichtje te sturen…Hierbij dus: er wordt aan je gedacht…
Man, wat attent Marianne!
RT @KittyKilian: Dat wens je zo’n meisje dan ook niet toe. http://t.co/uqvDO7UH3X Nieuw blog http://t.co/VNZTyTZS2K
RT @ElseBoutkan: >>> Dat wens je zo’n meisje dan ook niet toe https://t.co/v1e4Vgy1sD (van @kittykilian)
Voor mij nu 15 jaar geleden dat ik zo mijn huisgenoot verloor. De herhaling van dit soort verhalen doet mij terugdenken aan de mooie herinneringen van toen hij er nog was. Bedankt voor het delen.
Dat doet de tijd. Onze herinnering bijkleuren. Ik merk het ook. Goddank.
Gistermiddag op het perron: “er rijden geen treinen naar DB vanwege een aanrijding met een persoon”. Het is iedere keer weer schrikken en even een knoop in je maag. Wie was nu weer die meestal veel te jonge ‘persoon’ voor wie het leven echt ondraaglijk werd? Wat een zonde, en wat een verdriet voor allen die hoopten op een ‘het komt wel goed’.
Dan denk ik weer terug aan de natte, koude novemberavond toen de klasgenoot van mijn dochter besloot het spoor op te zoeken. Nog geen 20 jaar was hij. Hij leek zoveel mee te hebben. Maar opname op een crisisafdeling noch gesprekken hadden geholpen.
En dan ’s avonds laat deze wekelijkse blogpost lezen…
Fantastisch wat je hebt weten te doen met de dood van je zoon, Kitty. Diep respect. Ik heb de paper gedownload en naar een goede vriendin gestuurd. Geen een situatie is hetzelfde, maar een aanpak die hoop geeft is zo hard nodig. Of ze nou psychotisch zijn of niet. Fijn dat er mensen zijn die de negatieve spiraal waarin steeds meer jongeren lijken terecht te komen proberen te doorbreken, met andere methodes. Te veel families raken lamgeslagen door de hulp die nu geboden wordt. Te veel jongeren kiezen voor de onherroepelijke weg.
Ik wens je vandaag mooie herinneringen toe.
Ach Jane, verschrikkelijk. Ja, we hebben veel mooie herinneringen. Zelfs van die laatste jaren. Dank voor je comment. En dat dat maar door gaat.. Vreselijk.
RT @KittyKilian: Dat wens je zo’n meisje dan ook niet toe. http://t.co/uqvDO7UH3X Nieuw blog http://t.co/VNZTyTZS2K
RT @KittyKilian: Dat wens je zo’n meisje dan ook niet toe. http://t.co/uqvDO7UH3X Nieuw blog http://t.co/VNZTyTZS2K
Over begrip, onbegrip en afscheid. “Ik leef over de datum.” http://t.co/iyC6AdKZCS Met download ‘recovery voor dummies’ van @KittyKilian
RT @KittyKilian: Dat wens je zo’n meisje dan ook niet toe. http://t.co/uqvDO7UH3X Nieuw blog http://t.co/VNZTyTZS2K
“Ik leef over de datum”, een moederhart deelt, woorden die raken. Voor ons allen. ~ http://t.co/YQNRgeqg7O ~ @KittyKilian
Lieve Kitty.
Ik heb weinig woorden.
Wel heel mijn hart. Voor jou.
Voor jullie allen.
Abrazo – HUG
Hug terug!
Nu weer precies twee jaar geleden. Jouw Frits. Een van de velen die geen andere uitweg zien dan deze verbijsterend gruwelijke.
Dat mensen zoveel onbegrip en moeite hebben met mensen die psychisch lijden blijf ik een raadsel vinden. Bij fysiek lijden is de reactie zo compleet anders.
Misschien hebben we vooral geruststelling nodig van anderen? Snap jij het inmiddels Kitty?
Alles wat je niet hebt meegemaakt is moeilijk te begrijpen, toch? Dat begrijp ik best. Ik was vroeger ook bang voor mensen die raar deden, die er depressief uitzagen enz. Die angst ben ik pas als belachelijk gaan zien nadat ik ‘m zelf had overwonnen. Ik moest wel.
Als je die angst en die vooroordelen kwijt bent geraakt door de omstandigheden, snap je ’t pas. Dat ’t grotendeels onzin is. Dat veel mensen gewoon te helpen zijn.
Wat ik niet snap zijn de vooroordelen binnen de ggz. En de onwil om daar iets aan te doen. Om buiten die idiote diagnoses te kijken, om niet alleen aan eigen posities te denken. Stuitend. (De goede mensen die ik ook heb ontmoet niet te na gesproken). Maar de onderzoekende en open houding die je zou wensen vind ik vaak ver te zoeken.
Kitty,
Thanks so much for sharing your story. I can’t imagine what it would feel like to live your experience. I do understand the pain of depression though. I give you a lot of credit for using his story to further the word about recovery. Just like in the story where you did not argue with the man’s psychosis here you are doing good things. From a person in recovery who wishes the opportunity for recovery for all who desire I say thank you.
Hey, Don!
You used Google translate!
Wow. Thank you.
Yes, I am using Frits’s story to talk about recovery. I guess this was the last time I wrote about Frits. There is no more to tell.
But I expect there will be other stories over time.. Recovery and making people realize ‘schizophrenia’ i.e. depression and/or psychosis is not the death sentence it is still often made out to be remain close to my heart.
Talk soon!
.. stil…
sterkte.
Dank je.
lieve Kitty,
Ik bewonder hoe jij je verdriet en verlies zo krachtig weet in te zetten om je belangrijke boodschap over te brengen. Ik weet zeker dat je daar veel mensen mee helpt en inspireert. Dat heb ik zelf in ieder geval sterk ervaren. En daar ben ik je intens dankbaar voor. Heel veel sterkte en liefde toegewenst voor jou en je dierbaren. X
Jij doet het ook, Nanette. Goed bezig.
Brok in mijn keel!
Medemoeder ;-)
Ow, smileys doen het niet hier….
Ik blaas een hartje naar je toe.
Aangekomen.
Een tragedie achter de coulissen. Weet er op afstand wat van. Een jeugdvriend deed hetzelfde, na ruim twintig wanhopige jaren.
Ach.. en die wanhopige jaren, dat is het ergste. Dat gun je toch niemand.
Kitty, wederom recht in de roos. X
Dank.
Ik ga lezen. En delen. That’s it.
Dank je. Hoe meer mensen het ebook lezen en schizofreniebestaatniet.nl vinden, hoe beter.
Dat net in deze week je pas twee jaar oude wond zo moest worden opengereten met woorden die nooit gezegd hadden mogen worden…
Sterkte Kitty. Voor jou en de andere naasten van Frits.
Die man is ongeschikt voor zijn functie. Ik was meer verbaasd dan geraakt, Jacoline. Moet je de reacties van het spoorwegpersoneel eens lezen op zijn uitspraken (eerste link). Ben benieuwd wanneer hij er uit vliegt.
Ik heb er tot nu toe nog één kunnen redden. Maar het heeft niet veel gescheeld. Machteloosheid en schuldgevoel is mij lang toebedeeld.
Ik leef met je mee. Sterkte
Schuldgevoel, ja. Machteloosheid, verschrikkelijk. Woedend moeten toekijken hoe anderen verkeerd met je kind omgaan en achteraf moeten constateren dat ze nog ongelijk hadden ook, dat is het ergste. De goeden niet te na gesproken. Hij had pech, hij is niemand tegengekomen die het snapte en die op tijd een opening kon maken. Ik snapte het ook niet. Vandaar het ebook en de website schizofreniebestaatniet.nl. Wat goed en geweldig dat het goed is gegaan bij jullie. Het leven is een samenraapsel van toevalligheden, hè.
Hartverscheurend, Kitty. Sterkte!
Dank Marianne, gaat goed. Ik wil vooral graag anderen helpen door de angst en de vooroordelen wat te verminderen.
GVD en weer ben ik stil, terwijl jij woorden te over hebt…
Geeft niks. Je kunt nooit inschatten hoe anderen met zoiets omgaan. En wat ze willen horen. Dit is een herinnering en een oproep.
Klopt. Dank voor de mooie woorden.
Laten we het dan ook vooral zo lezen. Als een stijlvolle herinnering en een urgente oproep.
Net als Chris heb ik iets gelezen in een blog dat waarschijnlijk nooit online komt: ‘zeg in elk geval niet niets’. Dus zeg ik: ik weet niet wat ik moet zeggen.
Misschien wat mensen al eeuwen zeggen, als het al een tijd geleden is maar als diegene toch nog voortleeft in herinneringen: god hebbe zijn ziel ;-)
kus op je uit elkaar gespatte moederhart.
Eentje terug
Gisteren samen een blogje gezien dat waarschijnlijk nooit online komt. Ik pik er één stukje uit. Ik denk dat Anja het niet erg vindt. En jij hopelijk ook niet, voor deze ene keer.
“Het enige wat je hoeft te zeggen is: ‘Ik weet niet wat ik moet zeggen.’ Zo simpel is het.”
Het is twee jaar geleden, hè. Mensen zijn sterk. We gaan gewoon door. Dit blog is een herinnering en een waarschuwing aan anderen. Het hoeft niet altijd zo te lopen. Ik hoop vooral dat mensen die iemand in dezelfde situatie kennen de interviews gaan bekijken.
Sterkte Kitty…
Dank je.
Ik reageer eigenlijk nooit op blogs maar dit vraagt om een reactie. Nu zit ik al een minuut voor me uit te staren. Want wat moet je zeggen? Ik ben er stil van.
Je hoeft niks ;-) Als je nog zo iemand kent, stuur het ebookje over herstel (op de verzamelpagina). En de site (onder de link bij schizofrenie). Dat is het enige wat we kunnen doen.
“Negen en dan..”
“Zeven”
“Tien, goed zo” :)
Sterkte Kitty!
Liefs
Alle moeders zijn hetzelfde, hè.
kitty, mens, vrouw, mama mama mama…
oh kitty wat anders kan ik doen dan meehuilen, achter de computer meevoelen en me machteloos voelen en schuldig en blij tegelijk dat ik dit onvoorstelbare niet hoefde mee te maken.
dat ik soms dacht dat ik daar ook dichtbij was maar godzijdank de dans ontsprong!
wat anders kan ik doen nu dan te reageren op jouw bericht.
kitty hier is een gedicht van mijn zoon, hij was nog heel klein en heeft er een dag lang aan gesleuteld:
als de zon schijnt word ik blij
want dan ga ik naar het strand
dan koop ik een ijsje
en fluit ik een wijsje
en maak ik een reisje door het hete zand
met een emmertje in mijn hand
dan vind ik mooie schelpen
soms trap ik er een stuk
sorry maar ik kan dat niet helpen
Dat schelpje zegt alles, hè