‘Ik ben N.’, zei ze: ‘En mijn hobby is spelen met mezelf.’

Het was mijn eerste jaar op de School voor de Journalistiek. Het was de eerste les in iets. En we stelden ons voor. Naam, hobbies, the works.

Ik schrok. Bedoelde ze wat ze zei?

Ik was een beetje bleu. Het was de hoogtij van de Tweede Feministische Golf: misschien stelde ze een politieke daad. En ja, we waren jong en onnozel.

Maar ik heb haar sindsdien nooit durven aanspreken. Teveel openheid voor mij.

Kan dat, te open?

Zo bont als N. zal ik het niet maken.

Ik ben vóór openheid. En eerlijkheid. Authenticiteit, als het echt moet. Maar wel gestileerd. Met mate. Met een doel. En een nut.

Voorbeeld geven?

Het is een vraag die iedereen over bloggen stelt: hoever moet ik gaan?

Verkeerde vraag denk ik. Je moet niks. Je KUNT.

Ik licht het toe aan de hand van tien voorbeelden. Klik op de plaatjes voor links naar de blogs.

1

Penelope Trunk. Geliefd. Gehaat. Extreem open. Zelfverklaard autist.

Dat is verhelderend om te weten, maar het kan me eigenlijk niet schelen. Céline was ook geen doetje. Ze schrijft geweldig.

We had sex, but he didn’t like that it was messy, and I liked writing about it better than doing it.

Heeft haar openheid een nut en een altruïstisch doel?

In deze post: ja. De wereld wordt fijner als niet-autisten snappen wat autisten niet snappen.

2

Penelope Trunk, ander voorbeeld.

Ze schrijft dat haar man, the farmer, haar in een echtelijke ruzie mishandeld heeft. Of het waar is weten we niet. Of de foto erbij moest, evenmin. Een foto is geen bewijs. Misschien viel ze met rolschaatsen. Misschien mishandelt hij haar.

The farmer moet een excentriek man zijn, omdat hij getrouwd is met een vrouw die openlijk schrijft dat hij haar mishandelt. En die daarvan weer een foto maakt die sexy is en die ze op haar blog zet.

 think my closest relationships in my life are with my kids and with you, the person reading my blog.

Een uitspraak van iemand die getroubleerd is. Iemand die de dingen door een ongewone bril ziet. Iemand die niet geholpen of gered kan worden, lijkt het. Gevolg: afkeer, onbegrip.

Heeft haar openheid in dit blog een nut en een altruïstisch doel? Ik kan er geen bedenken.

3

We bespraken haar blog al eerder, maar ze hoort in deze rij. Marieke Sweens van Dit is Marsmania.

Sweens schrijft over hoe het is om borderline te hebben. Dat mensen met borderline zich onveilig voelen. En niet eng zijn.

Mijn moeder is namelijk geen mama. En haar bij haar voornaam noemen is me nooit gelukt – zoals zij ook mij nooit met mijn naam aanspreekt.

Is ze open? Ja, maar gedoseerd. Uit haar blog lees je genoeg over haar dagelijks leven om de invloed van haar stoornis te voelen. Maar niet zoveel dat je je ongemakkelijk voelt. Ze beschermt de identiteit van de mensen om haar heen. Je hebt nooit kromme tenen. (Weleens een schaterlach, als ze de ambtenarij in de GGZ smakelijk beschrijft).

Is het doel altruïstisch en is het nuttig?
Heel erg. Het is goed als mensen zonder stoornis mensen met een stoornis begrijpen. Kunnen ze elkaar beter helpen.

Sinds ik dit blog schreef, in 2012, heeft Sweens zich gericht op hoe je kunt overleven op je werk, met een psychische aandoening. Hier vind je een interview met Sweens.  En hier vind je haar boek Werken als een gek. Marsmania is verwijderd.

 

4

The bloggess. Nu ook in boekvorm. Een razend populair Amerikaans blog waarin blogger en columniste Jenny Lawson afwisselend geestig en doodernstig blogt over haar leven en depressie. Haar beste uitspraak:

Depression lies.

Is ze open? Zeer.
Heeft het nut en een altruïstisch doel? Absoluut. Honderden comments bij haar posts en 300.000 lezers per maand zijn er het bewijs van. En 20 mensen leven nog dankzij haar.

5

James Altucher is een schrijver, die zo eerlijk en open blogt als hij maar kan.

Everyone and everything is equally empty. When you look at anyone or anything it´s almost as if you are looking in a mirror. They have inside of them 99.999% emptiness just like you do. The one thing you can do that might be different: they might be obsessing on the past or the future. Dreaming or Hating. Worrying or Reliving. You don´t need to do that.

The past and future are empty also.

Hij schrijft over zijn financiën. Over liegen tegen vrienden. Over de angst dat zijn vriendin bij hem weggaat. Over wat er gebeurt als je een honest blogger wordt.

Tot voor kort ging alles fout in zijn leven. Nu heeft hij nog slechts drie doelen. En 30.000 lezers per maand.

A) I want to be happy.

B) I want to eradicate unhappiness in my life.

C) I want every day to be as smooth as possible. No hassles.

Heeft hij een altruïstisch doel? In zijn eigen woorden: ‘Honesty is […] about truly helping people.’ En boeken verkopen. En betaalde toespraken houden.
Heeft het nut? Esthetisch en intellectueel: ja. Psychisch? Troostend.

6

Nu een kleiner blog. Van een ondernemerscoach uit Denemarken.

Haar about-page is eerlijk. Haar post over een verlaten blog dat na een half jaar nog groeiende bezoekcijfers had is eerlijk. Ze is open over hoe ver ze is in haar ontwikkeling als ondernemer.

Besides small inquiries, in the last months I´ve helped 3 different entrepreneurs in big projects. I´ve always done it for free. Actually, I think I lost money because at least 2 of the 3 times I spent long hours researching and writing emails. That´s time that I´m not working in my own sites.

It feels good to help people for free. However, I´m starting to reject projects and I hope everybody will understand it. I need to be selfish with my time or I will die from exhaustion.

Heel eerlijk.
Niet berekenend-eerlijk of welbespraakt-eerlijk of kijk-mij-eens-eerlijk-zijn-eerlijk.

Heeft ze er een doel mee? Kan ik niet vinden.
Heeft het nut? Interessante vraag. Ik vind het leuk om te lezen. Ze lijkt me sympathiek. Maar zou ik haar inhuren? Niet op basis van deze post. Te vrouwelijk-eerlijk.

7

De 24-jarige ontwerpster Kaelah Bee uit Nashville heeft een meiden-modeblog. Gewoon, op blogspot.com. Ze blogt over mode (haar eigen jurken), make up, haar vrienden enz. Met een paar duizend volgers is ze een respectabel blog. Groot genoeg om last te krijgen van jaloezie en het ons-kent-ons van de probloggerswereld.

Daar schrijft ze open over op haar eigen blog:

Even if/when I tweet at someone “higher up” in the blogging world and they are quick to dismiss me only to tweet constantly with their favorite bloggy BFF with “tons of followers”, I get insulted. Wouldn’t you?!

Om te vervolgen dat ze geen andere blogs meer leest of online vriendschappen meer aangaat alleen maar ter promotie van zichzelf.

I don’t want to say yes to a guest posting invitation because I think I might get a handful of new followers. I won’t lie, at one point that was probably a thought that fueled some of my actions, but being where I stand now I realize that that really isn’t what it’s about. I’m starting to resent the air of “strategy” that so many bloggers have.

Heel eerlijk voor een halve problogger.

Haar doel? Lijkt me een oprechte wens. Ze zal haar lezers ermee voor zich innemen.
Nut? Troostend voor wannabe probloggers.

8

Dusti Arab, een Amerikaanse copywriter en marketer, combineert eerlijkheid, bravoure en een vleugje oppositioneel gedrag. Neem haar post van 4 juni 2012:

Being a marketer and more to the point someone who has earned a living off of the written word for over a year now, its easy to let inconsequential shit get in the way of it. Blog stats, reading other people´s work, checking email. The list goes on. In an effort to battle my time-wasting instincts, I decided to get up at 5:30 and starting writing by 6:00.

Yep. We doen het allemaal, maar we zwijgen er liever over. De uren op Facebook die we beter hadden kunnen besteden aan het lezen van een Goed Boek.

Dusti niet.

Doel: Vrolijke expressie, schrijfgenot –> klanten binden
Nut: Esthetisch en intellectueel. Psychisch: troostend.

9

De laatste. Nog een vrouw. Nog een copywriter. Kelly Diels uit Vancouver, Canada.

Ook een branieschopper.

I started dating. I started internet dating and the best part of that was the initial e-mailing back and forth. Writing those e-mails got me hotter than most of the men I´d eventually meet. And you know what else? You know what gave me confidence while I was dating, which, for me, was a confidence- assassinating endeavour? My blog. My growing skill as a writer. My emerging audience. My… acclaim. Internet fame.

Net als Dusti Arab is ze eerlijk. En net als Dusti is ze gestileerd eerlijk. Eerlijk met een commercieel doel. Gecombineerd met een voelbaar plezier in schrijven en provoceren.

Want schrijven over dat je je man ontmoet via een datingservice is niet zo dapper meer. Dat het je blog-appeal was dat je hielp is al wat ongewoner. Maar alle ‘fucks’ en grappen over bra-size dienen vooral tot: vermaak. En een sterke band met haar lezeressen. (Nut).

9 willekeurige voorbeelden. En nou nog één

Blogs uitpluizen is leuk.

Maar hoe voelt het nou in het echt als je je werkelijk bloot geeft? Omdat je niet anders kunt? Als je schrijft dat je als hoogopgeleide ondernemer naar de voedselbank moet, bijvoorbeeld? En als je vrienden, kennissen en vakgenoten je dat niet in dank afnemen?

Het overkwam Emile Oude Wolbers en zijn vrouw. Ze hadden een succesvolle coachingpraktijk, maar door financiële tegenslagen keerde het tij. Oude Wolbers besloot er open over te zijn. Als coach hielp hij mensen al jaren om er bovenop te komen. Dat kon hij als ervaringsdeskundige alleen maar beter. Maar simpel is het niet.

Emile schrijft erover.
Zijn website vind je hier. (NB. De website is helaas niet meer online.)

Lees ook:
• Schrijven: het belang van brutaliteit (en het dagboek van Gerbrand Bakker)
• Over openheid en schaamte op je blog