Hoe je je lezer verrukt (en waar tekstschrijvers vooral níet over moeten bloggen)

Mijn WordPress-thema (Typology) heeft onzinkoppen in zijn demo.

De eerste keer dat ik ze zie haal ik diep adem – van geluk. Mag ik een cliché gebruiken? De tijd staat even stil.

Nee, de wereld lijkt opeens iets lichter.

Whatever. Die rare koppen geven me even, héél even, het gevoel dat alles mogelijk is.

Waarom?

Ze verstoren de gebruikelijke orde. Ze verrassen. In de vorm én in de toon:

• Het zijn geen voor de hand liggende koppen. Headlines zijn meestal vragend. Op elke blogcursus leer je: welke vraag heeft je lezer? Geef daar een oplossing voor. En maak van de vraag een kop.
• Blogkoppen hebben meestal een vriendelijke, bemoedigende toon – geef mij maar effe, dan help ik je. Maar de koppen van Typology  zijn oppositioneel. Ze beschuldigen de lezer.
• En dan die heerlijke onzin. Do coconuts migrate?

Schrijvers doen hetzelfde

Ze openen een verhaal op een onverwachte manier. Of ze stellen iets absurds met veel aplomb. Ze duwen je uit je evenwicht.

Ik pluk wat voorbeelden uit mijn boekenkast.

Dit zijn onverwachte openingen:

Once upon a time, there was a woman who discovered she had turned into the wrong person.
– Anne Tyler, Back When We Were Grownups

Rabbi Bainish of Komarov, having buried Bunem, his third son, stopped praying for his ailing children.
– Isaac Bashevis Singer, ‘Joy’ in: The Collected Stories

I feel bad about my neck.
– Nora Ephron, I Feel Bad About My Neck

Dit zijn absurde stellingen:

Videotape confers a peculiar type of immortality.
– Anna Quindlen, ‘Contradictions’, in: Thinking out Loud

There is always something strange about the children of French notaries.
-Gertrude Stein, geciteerd in: George Baxter, Burning Down the House

Somewhere, in Shakespeare certainly, but may be also in some simple nursery rhyme, there must be a wincing reminder that when a small painful thing happens to you and me, it blots out a catastrophe that staggers the headlines.
– Alistair Cooke, ‘I’m All Right, Jack’, in: Letter from America

Goede sprekers, goede filmers, goede koks proberen het allemaal:

ze willen dat je je even verbaast. Niet op wereldschaal, maar op precies het goede niveau voor dat medium.

In een tekst: om een boude stelling. In een film: om een shot uit een ongewone hoek. In een gerecht: om een nieuwe combinatie van zuur en zout. (En dan niet één keer, maar herhaaldelijk, natuurlijk. Je wil geen Netflixserie zijn die goed begint, maar die daarna elk seizoen een beetje méér tegenvalt.)

En als ze het goed doen, draait je wereld nét een slagje sneller.

Verrassing, dat willen we. Altijd. Overal

Dáárom lezen we. Dáárom gaan we naar films, dáárom gaan we op vakantie. Dáárom bestaat mode. Dáárom verbouwen we ons huis.

We hebben al een boek. En de keuken doet het ook nog best. Maar we willen iets nieuws. Nieuw eten, nieuw landschap, nieuwe kleren, nieuwe gedachten. Hallo zeg, onze eigen gedachten kennen we al.

Wat kan een blogger daar van leren?

Ik bedoel: een blogger die geen puur infomatieve blogs schrijft, maar die een band wil met zijn lezer? Die een blog wil waar mensen voor ópblijven – is het er nou nóg niet? Even kijken of het er al staat, nee, schat, ga jij maar vast naar bed, ik kom zo.

Je snapt het al: ook een blog moet verrassen

In stijl, in inhoud of in design. Liefst alledrie.

Ik geef een voorbeeld: tekstschrijversblogs

Ik zie er nogal wat, want ik krijg veel tekstschrijvers op cursus. En het gekke is: de blogs van tekstschrijvers lijken allemaal op elkaar.

Tekstschrijvers bloggen meestal over hoe je teksten moet schrijven. Soms compleet met kofschip-uitleg (tegenwoordig: XTC-Koffieshop). En anders wel met lange handleidingen over hoe je een Instagram account aanmaakt -wat niemand wil lezen- omdat ze denken dat hun klanten hulp nodig hebben bij het online gaan -wat ze niet hebben.

Ik snap dat niet

Ik snap nooit waarom tekstschrijvers willen schrijven over schrijven. Mensen komen naar ze toe om teksten te laten schrijven, niet om zelf te schrijven. Dus waarom zou je je klanten onderwijzen in iets waar ze juist een broertje dood aan hebben?

Laat hen nou maar metselen, doe jij de teksten.

Een tekstschrijver hoeft dus helemaal niks anders te doen dan te laten zien dat hij leuk kan schrijven. Dáár komen zijn klanten voor.

Het beste kan een tekstschrijver zijn klanten verrassen

Met teksten die zo grappig, zo onverwacht zijn dat ze hem metéén aardig vinden. Over maakt-niet-uit-welk onderwerp. Juist tekstschrijvers zijn zo vrij als een vogeltje.

Hup, vliegen.

Lees ook: Wat doe je als je geen ideeën hebt voor een blog?