Waar zou je nóóit over bloggen?

‘Kitty’, vroeg een cursist laatst: ‘Waar zou jij nooit over bloggen?

Ik keek op van Twitter. Ik was verdiept in de timeline van Justine Musk:

‘Seks’ zei ik. Daar hoefde ik niet eens over na te denken.

‘Nou’, zei ze: ‘Schrijf dáár dan eens een blog over.’

Geen haar op mijn hoofd, natuurlijk

Niet alleen heb ik een man Die Niet Genoemd Wil Worden, en Zeker Niet Zo, en een schoolgaande zoon: ik heb er ook niks over te melden.

‘Vrouwen van boven de 50 doen daar niet aan’, riep ik vrolijk.

Ze keek me sceptisch aan.

Dat is het onhandige met cursisten: jij leert hen kennen, maar zij jou ook.

‘En jij hebt het altijd over Penelope Trunks blog over Sex and Aspergers. Over Miss Cleavage. En over The Middle Finger Project.’

‘Jawel,’ begon ik geduldig uit te leggen; ‘maar zij gebruiken seks als stijlfiguur.

Als emancipatie-middel. Om op te vallen.’

Neem Kelly Diels – van het voormalige blog Cleavage (ze gooit het helaas bijna elk jaar over een andere boeg. Dus wat hier staat is alweer geschiedenis).

Ze had een geinige tekst op de knop in de inschrijfbox voor haar nieuwsbrief:

En ze had het vaak en ondeugend over haar Loverloverman.

Maar in werkelijkheid voelde ze dit:

I don’t remember when I started to resent the self-entitlement that people had towards my appearance, or when I started to feel as though people expected beauty, and if they didn’t find it, they acted as if I had somehow failed.

But if some of them did find it, they couldn’t just leave it alone. They had to ask for it, demand it, grab for it, follow it home, try to touch it.

Of Ash Ambirge – van The Middle Finger Project (voorheen PR-directeur van de emailmarketinggigant Aweber) – die haar site ook voortdurend verandert:

Maar deze versie vond ik het leukst, dus ik laat deze foto’s gewoon staan.

Dit is het soort koppen dat ze schrijft:

Maar in werkelijkheid runt ze een reclamebureau en denkt ze dit:

OBLIVIOUS
When tears silently fell from her cheek upon finding the note from her lover, 3 days before their daughter was born that read: ”I’m sorry. I can’t do this.”

ASHAMED
When classmates asked me what my daddy did for a living. I lied & told them he was Crocodile Dundee, and had to be in Australia to tame the outback.

MORTIFIED
When it was just me & my mom after that, and all of the other 15 year olds had basements underneath their houses. We had wheels.

‘Is daar wat mis mee dan?’

vroeg de cursist.

Nee. Niks mis mee. Juist leuk, die brutale vrouwen.

Vooral vanwege de omkering. Want als een man het deed zou ik me eraan ergeren, aan erotiek agressief inzetten als marketingmiddel.

Wat ik wil zeggen is: ze lijken zo heerlijk rebels en lichtzinnig, deze dames. Ze lijken zich niets aan te trekken van sociale conventies: ze geven de indruk dat ze er bóven staan. En ze zijn grappig. Dat telt. We kennen de trucs natuurlijk: we gebruiken ze zelf ook, jij en ik.

Maar het is een sausje. Een personal brand. Hun teksten gaan niet écht over sex. Ambirge schrijft over marketing. Diels schrijft over vrouw-zijn en onzekerheid.

Meestal moet ik om ze lachen

Maar ik moet ze niet te vaak lezen. Het is net als met Brinta voor je ontbijt: alleen met tussenpozen is het lekker.

Mij zou het in elk geval snel gaan vervelen. Een brand is ook maar een brand. Het kan flink gaan knellen.

Er zijn maar 5 dingen die belangrijk zijn bij marketing, net als bij seks, bij schrijven en in de rest van het leven:

1. Wees eerlijk

2. Wees gul

3. Vergeet jezelf

4. Maak er wat leuks van

5. Praat niet teveel

PS  Aanbevolen:Diel’s kritische post over Jeff Walker en de Mental Triggers of Online Marketing.