Leert goede schrijvers de laatste 20%

Waarom La Babeliowsky gelijk heeft, en ik nog géén miljoen verdien

7 Min leestijd
64 comments
Bijgewerkt op 22 jul 22
hendrick goltzius
Hendrick Goltzius: ‘Eer boven golt’

Ze heeft verdorie gelijk. La Laura.

Als het op geld verdienen aankomt, ben ik een schoolmeisje van 14. Beschamend naïef. Dat kan niet langer zo.

Vorige week schreef ik een post over snel rijk worden.

Tegen de get-rich-quick mentaliteit

die de blogosphere verpest.

Vond ik.

En over grenzen aan de economische groei.

Ergens komt er een eind aan.

Al die zielige plofkippen

Laura Babeliowsky schreef een reactie. Anderen ook.

Vrienden stuurden me onderwatertweets. Pro, con of ruimdenkend.

En overal zat wel iets in. Maar hoeveel?

Belemmerende overtuigingen

In een tweet had Babeliowsky het over het grote complot om mensen klein te houden.

expertblog_schrijven
Eerst moest ik er om lachen. Een complotdenker? Moi? Dat ging wel een beetje ver, zeg.

Maar eerlijk is eerlijk

Niet verder dan ik was gegaan toen ik in een link in mijn vorige stuk naar haar verwees.

Wat had ik nou precies tegen die Laura en alles waar zij voor stond?

Ik hoorde een paar jaar geleden al over haar. Op een netwerkbijeenkomst van creatieve vrouwelijke ondernemers in Rotterdam. Ze hadden net een workshop van Babeliowsky gehad en ze waren er nog vol van. In een paar zinnen legden ze me uit wat Laura preekte: Kies je niche.

Ik zag er een ander plaatje bij en kreeg ter plekke de slappe lach.

expert blog cursus
Nog eerlijker: stiekem ben ik natuurlijk door haar gefascineerd.

En alles waar ze voor staat.

Ze schrijft nog goed ook: ‘Kies je niche’; ‘Je eerste miljoen is goed te doen.’

Tijd om mijn emotionele weerstand onder de loep te nemen. Grow up, girl.

Denkfout 1: allemaal tegelijk rijk kán niet

Die was me aan de ontbijttafel al uitgelegd.

Ik heb een man, Die Eigenlijk Niet Genoemd Mag Worden. Hij keek me na het lezen van de post verwijtend aan: ‘En jij hebt sociaal-economische geschiedenis gestudeerd?’

Uit ervaring weet ik dat ik op zo’n moment beter kan zwijgen.

Hij keek nog een keer veelbetekenend.

Dat hij dáármee was getrouwd

‘Natúúrlijk kan de welvaart voor iedereen tegelijk toenemen. En begin nou niet weer over die plofkippen. Of de overbevolking. Dat is óók al zo’n onzin. De wereld kan wel tien keer zoveel mensen voeden, als we het maar op de juiste manier inrichten.’

Ik dacht aan de toenemende welvaart na de Tweede Wereldoorlog. Aan de grote welvaart van Nederland in de zeventiende eeuw.

O ja.

Ging natuurlijk wel ten koste van…

O nee. Dat heeft weer te maken met die inrichting. Voor hetzélfde geld kun je verschíllende dingen kiezen:

• Ziekenfonds of particulier ziektekostensysteem?
• Spoorwegen of een geprivatiseerd rammelnetwerk?
• Voetbal of musea?

Denkfout 2: De link tussen geld en geluk

Laura schrijft in haar commentaar op de vorige post dat mensen die veel geld verdienen dat niet per sé alleen maar doen om het geld. Soms komt het geld als een bijproduct van hun werk.

Je hoeft trouwens ook niet te stoppen met werken als je genoeg hebt verdiend, schrijft ze. Je mag gewoon doorgaan.

Jippie. Dat maakt het al een stuk aantrekkelijker. Want ik vind mijn werk zo leuk dat ik het wel gratis zou willen doen ;-)

Denkfout drie: Ik kan geen miljoen verdienen

Nu de interessantste.

Vorige week blogde ik over goeroes die ‘iedereen beloven dat ze ze een ton helpen verdienen.’

‘Dat vind jij kennelijk véél’, schreef Laura.

Ze was zelfs zo slim om me meteen méér dan een ton toe te staan.

hoe_word_je_een_expert

Ik zette deze affirmatie vast optimistisch in de zijbalk van het blog. Zou Laura het vast wel mee eens zijn.

In haar commentaar ging ze nog verder:

In jouw bedrijf zijn er mogelijkheden te over om zeer goed te verdienen. Zelfs een miljoen is mogelijk.

Verheugd stak ik mijn hoofd om de deur van Hem Die Niet Genoemd Mag Worden. Die knikte goedkeurend.

Hm… een miljoen.

Waarom ook eigenlijk niet?

De voordelen:

• eindelijk de techniek van mijn webinars uitbesteden
• een systeembeheerder aanstellen
• een werkster optrommelen
• een boekhouder, die alle bonnetjes voor me invoert en waarschuwt als ik te vaak ga lunchen op kosten van de zaak
• een vormgeefster die mijn ebooks en alle andere ideetjes vormgeeft
• alsnog een eigen pensioen opbouwen
• alleen nog maar schrijven, lesgeven en af en toe een tweet

De nadelen:

geen.

Genoeg redenen om nog dieper na te denken over mijn vooroordelen.

Wat heb ik vorige week nou eigenlijk gedaan?

Alles op één grote hoop gegooid.

• Mijn calvinistische wantrouwen tegen de vierurige werkweek
•  weerzin tegen schreeuwerige, op Amerikaanse leest geschoeide businesscoachingsystemen
• Mijn teleurstelling over het gebrek aan originele inhoud op het web
• En vooral mijn ergernis over verkooptechnieken die beledigend zijn voor mij, als klant: doen alsof je iets gratis aanbiedt terwijl je iets veel duurders wil verkopen, en het zo opmaken dat je klanten er in trappen:

    kunstmatige schaarste creëren:

    social media alleen maar gebruiken voor verkoopspam:

… enzovoort.

Maar heb ik daar dan last van?

Nee. Ik laat ze gewoon links liggen.

Net zo goed als ik alleen mijn eigen krant lees, en de meeste winkels in de stad voorbij loop.

En ik weet toch dat het werkt?

Het grijpt allemaal terug op de beïnvloedingstechnieken van Cialdini – en van alle kooplui uit de eeuwen vóór hem:

• mensen doen liever zaken met mensen die ze aardig vinden (–> wees altijd enorm aardig)
• als je mensen iets geeft voelen ze zich gedwongen iets terug te doen (–>geef een gratis ebook weg – ZONDER dat je lezers daar iets voor hoeven te doen)
• mensen houden graag hun zelfbeeld in stand (–>laat je lezers je iets kleins beloven, vaak doen ze dan later ook iets groots voor je)
• mensen doen wat anderen doen (–> zet testimonials op je website)
• mensen doen wat mensen die ze belangrijk vinden doen (–> zet testimonials van beroemdheden op je website)
• mensen zijn bang iets tekort te komen: daarom voelen ze meer urgentie om iets te kopen als het schaars is of dreigt te worden (hamstergedrag: –> doe alsof het product bijna op is)

Ho ho, op mijn website staan toch ook testimonials en gratis e-books?

Dus waarom leg ik (net als jij trouwens) wel de halve weg af, maar niet de héle?

Is het soms lafheid? Angst om door de mand te vallen? Bang om af te gaan als we ondanks die technieken geen miljoen verdienen?

Ik geloof het niet. Het is wat anders

Bij mij – en waarschijnlijk ook bij jou – is het een levenslang onvermogen om te veinzen. En een afkeer daarvan.

Een leugentje op zijn tijd is heus geen punt.

Maar iets als dit moeten doen: kennissen opbellen om ze een dinertje aan te bieden, een half uur over hun kinderen en hun werk praten en bij het dessert zogenaamd terloops vragen: ‘O ja, je wil mijn broer wel even aanbevelen bij de firma van je neef, hè?’ – dat stuit me tegen de borst.

Zozeer, dat ik het zelfs met een miljoen in het vooruitzicht verdom.

Ik wil mensen behandelen zoals ik zelf behandeld wil worden. Met open vizier.

Een gigantisch dilemma?

Mwah, alles is relatief.

Als de nood aan de man was zou het vast wel lukken.

Als het gezin verhongerde. Maar het gezin heeft te eten.

Dus ik hou me nog even aan mijn grenzen.

 

|

tips voor beter bloggen

(Zet je VPN uit als de knop niet werkt).

Over Kitty Kilian

Kitty Kilian

Schreef voor NRC, gaf les aan vakopleidingen Journalistiek. Sinds 2011 docent copywriting | De Blogacademie. Delicate as a hand grenade.

Cursussen:
Blogbasics (beginners)
Blogpro (professionals)
Karakter & Dialoog (fictie)
Little Black Dress (strakke huisstijl)

Zie alle posts

64 comments

  • Nou, Anja, als ik een zangeres was, was ik liever Martha Wainwright.

    Maar wat mij betreft is het niet om het even. Wat mij betreft moet je juist kiezen.

    Antwoorden

  • Als ik het mag vergelijken met bijvoorbeeld zangeressen, dan zie ik Laura als Corry Konings en Kitty als Anita Meyer. Beide zingen, hebben hun eigen uitstraling, herkenbare repertoire en vele trouwe fans. Corry is meer van het gewone volk, niets mis mee trouwens. Maar Anita heeft meer klasse. Hoewel Anita beter kan zingen, haalt Corry meer geld binnen. Ze ‘pakt’ wat ze pakken kan, ze gaat zelfs in een voetbalkantine op een kratje bier staan zingen. Anita niet, zij wil heel goed van te voren weten waar ze aan toe is. Ze is selectief, en gaat zuiniger om met haar talenten. Voor beide is wat te zeggen, de één is qua persoon niet beter dan de ander. Het is maar net waar jij als luisteraar van houdt.

    Antwoorden

  • Zo hé Kitty, in conclaaf met Laura B hè, – heerlijk dit, eindelijk. Lang verwacht.
    Wou dat jij die duizenden miljoenen gaat verdienen, en dat kan. Zou de wereld weer een stukje mooier worden.

    Antwoorden

  • Overigens; als ik zo de website van Laura bekijk kan zij wel wat tips gebruiken op tekstgebied en jij … mogelijk wat brutaler worden?

    Wat betreft de discussie wil ik dit graag nog even aanvullen: Gratis weggevers en (de hoop op) verkoop erna is het punt niet, fair deal en koop je niks; pech, misschien kom je op een later moment wel voor een aankoop terug. Het wordt pas vervelend als je na het gratis ebook (oid) wordt overladen met dwingende mails die alleen maar gaan over verkoop. Het venijn zit ‘m vaak in deze staart vind ik.
    Maar daar was dan ook weer een ‘gouden verkoopregel’ voor, was het niet 1 op 4? Waarbij 1 staat voor een aanbod en 4 voor je reacties zonder aanbod? (Ja ik moet met schaamrood op de kaken bekennen dat ik veel (alles! :-)) heb gelezen over verkooptechnieken op ’t web.)

    Kitty je doet het goed. Maar je laat wel kansen liggen. Je mag ons reptielenbrein af en toe best even kietelen. Ik herhaal; maak die knop actief!

    Antwoorden

    • Ja, teveel aandringen wordt inderdaad vervelend. Eén keer is OK. Daarom zo meteen die PS-nieuwsbrief. Want ik heb er nog over nagedacht, over die post van 5 jaar geleden.

      Antwoorden

  • Zonde dat die blauwe knop onder je artikel het niet doet. Zou dat geen bak zijn? Als je met dit stuk nieuwe klanten binnenhengelde (ja, expres dat woord!) via die knop? Maak die knop actief! Wie weet hoe een koe een haas vangt! :-)

    Antwoorden

  • Waarom meer verdienen als je genoeg hebt? Een succesvol leven hangt niet af van de hoeveelheid geld dat je verdient. Ik bepaal mijn prijs op basis van mijn behoefte aan een comfortabel leven en op basis van de financiële mogelijkheden van de mensen die gebruik maken van mijn diensten. Het verdienen is een gevolg van het behalen van mijn doelen. Verdienen is niet mijn doel. Charles Eisenstein legt deze visie mooi uit in zijn essay: https://charleseisenstein.net/essays/the-age-of-we-need-each-other/

    Antwoorden

    • Helemaal eens.

      Dit is een hele oude post. Ik vond sommige stukken leuk, maar hij zit me toch niet helemaal lekker. Ik ga zo een PS-nieuwsbrief sturen.

      Antwoorden

  • Je brengt precies onder woorden wat ik zelf ook voel. Maar waar ik me vooral blauw aan erger is het gevoel dat al die goeroes ergens iets lezen en dat verkopen als hun eigen expertise. Hun speciale cursus wordt ook door zoveel anderen verkocht. Dat voelt voor mij alsof je iets verkoopt dat niet van jou is.
    Ik zou dat niet kunnen. Ik wil het ook niet. En ik word een beetje misselijk van mensen die dat wel doen.

    Antwoorden

    • Ja, en die mijd je dus vanzelf. Zo sorteert het zich vanzelf ;-)

      Dit is een oude post, hè, die ik recycle omdat ik mezelf een sabbatical heb gegeven. Ik ga zo een PS-nieuwsbrief sturen.

      Antwoorden

    • Ha, die Mo! Nee joh, dat zou belachelijk zijn. Niemand verdient het om een miljoen te verdienen. Maar ja, dan begint de discussie weer opnieuw. Dit is een hele oude post, hè.. omdat ik ze recycle nu ik een sabbatical heb.

      Ik ga zo een PS-nieuwsbrief maken. Hij zit me niet lekker namelijk. Het einde. Maar ik heb het inmiddels weggehaald.

      Antwoorden

  • He he eindelijk de discussie voorbij, een interessante dialoog tussen 2 pittige vrouwen, die ik allebei met plezier volg.

    Allebei hebben ze gelijk, ik herken mezelf in allebei. Pft die Laura die tegen allerlei heilige huisjes trapt en die Kitty als de moderne pleegzuster bloedwijn.

    In Kitty’s relaas kan ik me gemakkelijker vinden, bij Laura’s verhaal komt regelmatig alles in opstand. 3 x raden van wie ik het meest te leren heb.

    Bij Kitty kan ik in mijn luie stoel blijven zitten. Laura schopt me de straat op, help een miljoen?¿¿

    Antwoorden

  • Nee hoor, dat zei jij niet, maar Laura waarschijnlijk. Wou t alleen even helder stellen.

    En eigenlijk… als eindconclusie.. een zakenman of vrouw vraagt altijd het maximum van wat de klant kan missen. Ongeacht de waarde van wat hij verkoopt. Veel vrouwen (en ook veel mannen) zijn daar te ethisch voor.

    Doen die zichzelf tekort?
    Of zijn ze fatsoenlijk?

    Dat is ieders eigen keuze.

    Antwoorden

  • Hoi Kitty, ik kwam nog even terug want er schoot me te binnen dat ik nog iets wilde zeggen.

    Maar eerst: ik weet dat jij niet zegt: ‘doe maar gewoon’. Ik doelde op de mentaliteit waar Laura tegen ageert. Althans, zo ervaar ik haar zendingswerk. Het hangt vind ik allemaal samen, in onze cultuur: doe maar gewoon, niet meer zijn dan de ander, van rijk zijn wordt je niet gelukkig, etc. Het klein houden van de ander, en daarmee van jezelf. Zo zonde. Ik doe er lekker niet (meer) aan mee.

    Ik hoef zeker niet op iemands stoel te zitten en te definieren wat succes is voor diegene (kwam dat zo over?). Is persoonlijk. Je kunt alleen maar hopen dat mensen zich succesvol voelen in hun doelen, en dat ze gelukkig zijn.

    Ik wilde eigenlijk vooral overbrengen dat jij en Laura allebei de wereld mooier maken, in mijn visie, en dat ik dat gaaf vind.

    Wat ik nog toe wilde voegen ging over veinzen (eens: bleh!), direct zijn, hoe direct ik vroeger was en nu, etc. Maar misschien iets voor een andere keer. :)

    Antwoorden

  • Hee Elja,

    Doe maar gewoon: dat zeg ik niet. Veel teveel mensen doen gewoon. Ik vind: doe je uiterste best. Niet voor niets werk ik soms een hele dag aan een blogpost. Soms zelfs langer. (Okee, ook weleens maar twee uur). Maak de wereld mooier.

    Te weinig geld durven vragen: ja, dat is typisch vrouwelijk en onzeker gedrag. Ik leer het in stapjes af.

    De schaarste-truc – want dat is eigenlijk de boosdoener – weiger ik toe te passen. Het moet zonder kunnen. Ik hoop het te kunnen bewijzen.

    Overigens: als je een miljoen per jaar verdient ben je niet per se succesvol. Laten we dat niet uit het oog verliezen. Veel mensen verdienen veel minder, of niks, maar zijn onmisbaar en maken de wereld beter. Ik weiger ook alles af te meten aan inkomen.

    Dus er zitten veel kanten aan het verhaal.

    Ben benieuwd, ook naar wat je te zeggen hebt. Tot vrijdag!

    Antwoorden

  • Twee vrouwen die ik bewonder. Laura omdat ze taboes doorbreekt, en mensen zelfvertrouwen geeft. Kitty omdat ze prachtig blogt, en ook taboes doorbreekt gewoon omdat ze zegt wat ze denkt en er geen doekjes om windt.
    Via Jacob Jan het eerste en het vervolgartikel gelezen.
    Hoofd en hart vol gedachten. Want ik ben het met jullie allebei eens.
    Dat stomme ‘niet met je kop boven het maaiveld’, ‘doe maar gewoon’, en algemene ‘iedereen is gelijk’, die haat ik. Echt.

    Want; Sommige mensen zijn beter dan een ander. Niet als mens, maar in bepaalde dingen. En dat maakt de rest niet minder. Maar anders.

    En geld stinkt niet. Geen geld hebben, wel.

    Dat gezegd hebbende: ik heb een redelijke afkeer van die marketingtrucjes (en dat uit de mond van een pro…shocking, ik weet het). Ik vind het vaak uitmonden in een weinig transparante, half-integere eenheidsworst. En vooral het ‘urgentie’-verhaal staat me tegen. En het (onterechte) pochen.

    Er is een grens tussen pochen en liegen die volgens mij veel te vaak overschreden wordt.

    Aan de andere kant, je kunt niet anders dan het je collega-zzp-ers gunnen, he. Dat is mijn interne struggle als ik zulke dingen zie.

    Maar goed. Laura houdt mij al heel lang een spiegel voor. Ik ben zo’n vrouw (de ultieme variant: wat men eufemistisch de expat partner noemt). Sales (voor mezelf) vind ik vreselijk lastig. Aan de andere kant, die luxe positie van de afgelopen jaren heb ik gebruikt om mijn ding te doen, mijn draai te vinden, iets op te bouwen. In die zin niet weggegooid. Maar er zit wel een stukje angst.

    Genoeg over mij. Kitty: je kunt het, die ton, drie ton, een miljoen. Sterker nog, heb ideetje. Ga ik je vrijdag vertellen. :)

    Antwoorden

  • een geweldig ontwapenend stuk! geld ook voor de mannen waarvan de vrouwen zorgen voor het vaste stukje inkomen. Schaarste ken ik gelukkig niet van alles is er maar een en dat werkt wel zo simpel.

    Antwoorden

  • Ik vind het heerlijk. Open, kwetsbaar, eerlijk. Magnifiek geschreven. En zoo herkenbaar ;-) Best maf om dit te lezen terwijl ik afgelopen weekend nog wat belemmeringen naar het Winschoterdiep heb laten varen.

    Booh taboo dan maar ;-)

    @Laurababel ere wie ere toekomt.. geweldig dat en hoe je reageert.
    @kittykilian bedankt voor het nog meer naar de openheid brengen

    Daar komen we tenminste verder mee.

    Antwoorden

  • Ja die schaarstetruc. Werkt als een tierelier. Er is altijd veel vraag naar de artikelen die tijdelijk uitverkocht zijn in mijn webwinkel. Meer vraag dan wanneer de artikelen wèl op voorraad zijn. Maar om nou alles op uitverkocht te zetten?
    Ik zie andere webwinkels dat wel doen…….. laatste stuks, nog enkele op voorraad.

    Haha, en wat die identiteitscrisis betreft, daar bemoei ik me niet mee.

    Antwoorden

  • hoi Kitty,

    Wat je naar mijn idee vooral duidelijk maakt in je twee laatste blogartikelen, is dat je in een IDENTITEITSCRISIS zit.

    Je bent bezig de transformatie te maken van het gespreide bedje van de loondienst naar het vrije ondernemerschap.

    Je vraagt je daarbij af: wie ben ik? Hoe moet ik het doen? Welke waarden zijn voor mij belangrijk? Gaat dit niet ten koste van mezelf? HELP!

    En dan kijk je om je heen. Dat is wat mensen in deze fase doen. Ze kijken naar hoe anderen het doen, zoeken naar houvast, naar rolmodellen. Ze kijken naar iemand op of verzetten zich juist. En zo is je oog dus ook op MIJ gevallen.

    Dat allemaal om een nieuwe identiteit op te bouwen in deze nieuwe fase van je leven.

    Want het is ook allemaal heel ENG. Je vraagt je überhaupt af of je deze stap wel wil zetten. Je hebt nostalgie naar vroeger en bent ook boos dat het allemaal verandert (je vindt de hele organisatie onpraktisch, zeg je, met allemaal ZZP-ers die het wiel lopen uit te vinden).

    Je vindt het beslist niet makkelijk omdat blijkt dat nu je ondernemer bent, je moet gaan VERKOPEN. Holy crap! Dat heb je niet in je studie geschiedenis geleerd! In jouw milieu van hoogopgeleide, intellectuele mensen (vul ik maar even in) is verkopen iets waar je eigenlijk op neer kijkt. Verkopen, dat doen vertegenwoordigers in gladde pakken die plat praten en een tikkeltje ordinair zijn.

    Maar nu moet je het dus zelf ook doen, lijkt het. MAAR HOE MOET DAT DAN?
    Je wil niet glad zijn, niet leugenachtig, niet verkoperig, niet te Amerikaans. Wat zouden je intellectuele vrienden daar niet van vinden?

    Wat als ik je zou vertellen dat dat ook helemaal niet hoeft? Dat er een manier van verkopen is die gewoon 100% integer is, 100% transparant en die precies bij je past?

    Wat als ik je zou vertellen dat de fantastische artikelen die je schrijft OOK marketing zijn (en geef toe dat je daarvoor geen enkele concessie hebt hoeven te doen?)

    Wat als je op deze manier naar Cialdini zou kijken:

    * mensen doen liever zaken met mensen die ze aardig vinden (–> wees altijd enorm aardig)
    * >>>> klopt, lijkt me gezond verstand. Als ik iemand niet aardig vind, wil ik niet kopen. Maar er wordt niet bedoeld SLIJMERIG aardig

    * als je mensen iets geeft voelen ze zich gedwongen iets terug te doen (–>geef een gratis ebook weg – ZONDER dat je lezers daar iets voor hoeven te doen)
    * >>> dit is de wet van de wederkerigheid en een peiler van gemeenschapszin. Waarom zou je iets geven aan iemand die jou niets geeft? Je weet ook niet precies wat die persoon te bieden heeft.

    * mensen houden graag hun zelfbeeld in stand (–>laat je lezers je iets kleins beloven, vaak doen ze dan later ook iets groots voor je)
    * >>>Consistentie creëert het cement van de samenleving. Het omgekeerde zou betekenen dat we in een onbetrouwbare, gestoorde wereld leven.

    * mensen doen wat anderen doen (–> zet testimonials op je website)
    * >>>Kuddegedrag is van alle tijden. Het heeft te maken met veiligheid en het vermijden van risico’s. Diep menselijke behoeftes dus waar niets op tegen is.

    * mensen doen wat mensen die ze belangrijk vinden doen (–> zet testimonials van beroemdheden op je website).
    * >>>Natuurlijk, het bespaart je veel tijd en moeite als je gewoon kijkt naar wat anderen doen. Die doen het blijkbaar niet voor niets.

    * mensen zijn bang iets tekort te komen: daarom voelen ze meer urgentie om iets te kopen als het schaars is of dreigt te worden
    >>>Ja, dat is ook logisch. Want je wil geen dief zijn van je eigen portemonnee.

    Waarom je verzetten tegen iets wat gewoon menselijk is? Veel slimmer is om het naar je hand te zetten. Dat scheelt energie.

    Want als 1 ding je geschiedenisstudie ons leert, Kitty, is dat de tijd van massaal in loondienst zijn, niet meer terugkomt.

    Banen zijn eenvoudigweg te duur. De loondienstrelatie voldoet niet aan wat nodig is in een veranderende economie. En het was sowieso een afwijking in de geschiedenis van zo’n 150 jaar, ontstaan als gevolg van de industrialisatie.

    Die tijd is nu voorbij en het is slim als je het nieuwe omarmt. Je kunt ongelooflijk gaan groeien in talenten en vaardigheden. Zeker iemand als jij. Je kunt MILJONAIR worden. En het doen op een manier die bij je past. Maar die wel WERKT.

    Je hebt alleen EEN GROOT ENORM NADEEL. Dat is niet alleen je mindset.

    JE HEBT EEN MAN DIE DE KOST VERDIENT.

    Het is niet voor niets dat je met deze man op de proppen komt. Voor enorm veel vrouwen geldt, dat ze de sprong naar succesvol ondernemerschap – die per definitie eng is, omdat het nieuw is, niet durven te maken omdat de nood niet hoog genoeg is. Hun vent zorgt wel dat hun kostje gekocht is. En zo kunnen ze lekker vrijblijvend afgeven op degenen die wel naar succes streven.

    Wat kun je eraan doen? Wend je tot vrouwelijke rolmodellen die het gewoon WEL allemaal doen. In feite ben ik dat nu al voor jou, ook al zet je je tegen me af. Ik hoop dat ik je positief kan blijven inspireren.

    Want we lijken meer op elkaar dan je misschien zou hopen.

    Antwoorden

    • Ha Laura,

      Haha, je blijft verrassen!

      Ik dacht dat ik hier nu wel klaar mee was. Maarre…

      Toch nog even reageren dan.

      – Ik snap Cialdini goed en zoals gezegd, ik pas BIJNA alles ook toe
      – Verkopen durf ik best. Iemand die positief is over mijn schrijfstijl en die verzucht dat ‘ie dat ook wel zou willen krijgt van mij beslist een telefoontje.
      – Het enige waar ik mee zit, eigenlijk, is de schaarstetruc. Die vind ik onfatsoenlijk.

      Terwijl ik weet dat ‘ie werkt. Ik trap er zelf ook vaak in.

      Frustrerend!

      Dat het gezin nog niet verhongert heeft daar verder niks mee te maken, dat geldt voor alle tweeverdieners. Ik dacht toen ik dat schreef meer aan oorlogen en rampscenario’s.
      En is ben dan wel historicus, maar mijn werk was journalistiek. Ietsje minder intellectueel, hoewel nog altijd lekker op niveau bij de NRC ;-)

      Een identiteitscrisis – dat is daarom een tikje zwaar. Zo zou ik het niet willen noemen.

      Maar dat is inderdaad wel waar heel veel niet-verkopers doorheen moeten.

      Antwoorden

      • Weten dat het werkt en de truc blijven toepassen. Ik zie daar geen vooruitgang in. Dat is voor mij elkaar bezig houden. Kijken naar overtuigingen over geld en eigenwaarde is nuttig. Onderzoeken waar je jezelf afremt.

        Antwoorden

  • Ik had je vorige post gelezen tijdens vakantie, en wilde die nu twitteren…
    Ja, ik voelde dezelfde aversie tegen al die coaches.
    Ik ben ook zo’n type van “eerlijk duurt het langst”. Ik wil mensen niets aansmeren uit mijn webwinkel (http://www.artoek.nl), ik wil ze niet overhalen met kortingen, acties of goodies. Gratisdingenzoekers zijn de ergste klanten die je maar kunt bedenken. Eigenlijk mogen klanten alleen iets kopen als ze het nodig hebben…

    Maar! Wat ik me realiseerde bij je vorige post. Het kan wel, iedere ondernemer rijk. Vooral met diensten. Want als je iets koopt, krijgt de ander inkomsten waarmee hij ook iets kan kopen.
    Heel simpel. Mijn onmisbare hulp (jawohl, een werkster is pas echt een goede investering, want jij verdient waarschijnlijk meer per uur dan dat je haar betaalt) is tevens een klant van mijn webwinkel.

    Antwoorden

  • Wat heb je dat weer heerlijk geschreven Kitty. Ik vind het nu al jammer dat ik je pas van de week ontdekt heb. Voortaan lees ik ALLE blogs. Meesterlijk om zo in je gedachten mee te laten kijken.
    P.S. De groeten aan Hem Die Eigenlijk Niet Genoemd Mag Worden. Jullie lijken me een fantastisch stel zo samen :-)

    Antwoorden

    • Haha, oei, hoe moet ik dat nou weer handelen?

      Hij weet nog niet eens dat ‘ie er in staat.

      En als ‘ie er achter komt zwaait er wat ;-)

      PS Dank voor je compliment!

      Antwoorden

  • Kitty,
    als je me zo lang kan boeien met zo’n lang artikel, betekent dat je een “tovenaar” bent met woorden.

    Ik denk dat ik me ga inschrijven voor de Blogacademie.

    Kan je me ook zo leren schrijven in het Engels?

    Antwoorden

Lees meer

Leert goede schrijvers de laatste 20%
google-site-verification: google3d8706b2d2bb5ca6.html